Έκπληξη! Εξελέγη η κυρία Ντόρα Μπακογιάννη πρόεδρος της Δημοκρατικής Συμμαχίας. Η έκπληξη δεν έγκειται στα πρωτεία αλλά στην ευλαβική τήρηση των δημοκρατικών διαδικασιών. Μάζεψε τους συνέδρους για να επικυρώσουν την προεδρική θέση. Υπήρξε η μοναδική υποψήφια και από το σύνολο των 1.433 ψηφισάντων την στήριξαν οι 1.420. Το αποτέλεσμα από μόνο του γελοιοποιεί το εγχείρημα της εκλογής αρχηγού. Το έλλειμμα της εσωκομματικής δημοκρατίας δεν είναι καινοφανές ούτε και αποτελεί το μοναδικό πρόβλημα της πορτοκαλοκύανης παράταξης. Τα μέλη άλλωστε δεν σύρθηκαν ούτε παραπλανήθηκαν. Γνώριζαν από την πρώτη στιγμή ότι εντάσσονται σε ένα προσωποπαγές κόμμα μεταχειρισμένων ιδεών. Το πρόβλημα με την Δημοκρατική Συμμαχία είναι ότι δεν αντιλαμβάνεται την εποχή του και κυρίως το πιεστικό αίτημα για ανανέωση. Εδώ και ένα χρόνο εδραιώνεται ως επιθυμητός κυβερνήτης «Ο Κανένας», ο οποίος δεν ενσαρκώνεται στα υπάρχοντα πρόσωπα της πολιτικής σκηνής, πόσο μάλλον σε μια πρώην υπουργό που κάνει τα πάντα για να περισώσει τον εαυτό της όταν όλα γύρω της καταρρέουν.Για να καταλάβει κανείς την κενότητα της Δημοκρατικής Συμμαχίας αρκεί να αναζητήσει την πολιτική πλατφόρμα που δικαιολογεί την ίδρυση του νέου κόμματος. Επιγράφεται «Η νίκη της κοινής λογικής» και στέκεται σε 6 σημεία, με 22 τσιτάτα. Προτείνει την εισαγωγή «δημοσιονομικού κανόνα» στο Σύνταγμα «για να υπάρξει φραγμός στα ανεξέλεγκτα ελλείμματα» και «να δέσουμε τα χέρια του κομματικού κράτους». Για τον εκσυγχρονισμό της παιδείας αρκείται σε 6 επισημάνσεις για τα πανεπιστήμια όπως την κατάργηση του ασύλου και την κατάργηση της συμμετοχής των φοιτητών στις πρυτανικές εκλογές. Δεν αναφέρεται στην υγεία όμως προβάλλει ως έναν από τους τομείς ενδιαφέροντος τις αστικές συγκοινωνίες: «έλεγχος της εισιτηριοδιαφυγής και των τζαμπατζήδων αντί για υπέρογκες και αδικαιολόγητες αυξήσεις». Πρόκειται για ατελή, καιροσκοπική, πρόχειρη διακήρυξη που προδίδει ένα και μόνο πράγμα: την απουσία οράματος και τη δράση χωρίς να λαμβάνονται υπ’ όψιν τα νέα δεδομένα μιας κοινωνίας που ασφυκτιά από την ανέχεια και το αίσθημα αδικίας.
Το επισφαλές ιδεολογικό πάτημα δεν εμπόδισε την κυρία Ντόρα Μπακογιάννη να κουνήσει επιτιμητικά τον δείκτη στην κυβέρνηση και κυρίως στην αξιωματική αντιπολίτευση ωσάν η ίδια να εισήλθε μόλις χθες στο πολιτικό σκηνικό, ωσάν να μην έχει μερίδιο ευθύνης από τις υπουργικές θητείες της, ωσάν να μην συνέβαλε στην καταστροφή. Θα ήταν διαφορετική η μοίρα της κυρίας Μπακογιάννη αν είχε βιώσει κάποια επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος και έφτιαχνε ένα κόμμα τόσο διαφορετικό ώστε να κινήσει έστω την περιέργεια των ψηφοφόρων. Με τους μηρυκασμούς το μόνο που καταφέρνει είναι να προσελκύει φερέλπιδες κομματάρχες που βλέπουν στη νέα παράταξη την προοπτική μια θέσης στελέχους και διάφορους ατυχήσαντες της Νέας Δημοκρατίας. Οι δημοσκοπήσεις είναι αμείλικτες καθώς δεν της επιτρέπουν την είσοδο στη Βουλή. Η αρνητική στάση των ερωτώμενων δεν αφορά μόνο την κυρία Μπακογιάννη. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν την πόρτα εξόδου σε όσους ως τώρα εκπροσωπούσαν τους πολίτες.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire