Γεώργιος Π. Μαλούχος
Δεν έχουν ιδεολογία οι διαδηλωτές, αποφάνθηκε ο αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως Θ. Πάγκαλος. Ξέχασε προφανώς ότι στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί… Μια όμως που άνοιξε τη συζήτηση περί ιδεολογίας, θα ήταν χρήσιμο να μας διευκρινίσει κάτι: ο ίδιος και η κυβέρνηση της οποίας είναι το «νούμερο 2», ποια ακριβώς ιδεολογία έχουν;
Ο κ. Πάγκαλος δηλώνει σοσιαλιστής. Μπορεί στην Ελλάδα, όπως έλεγε ο Γιάννης Τσαρούχης να «είσαι ότι δηλώσεις», όμως, υπάρχει και ένα όριο. Γιατί το να εξακολουθείς να δηλώνεις σοσιαλιστής όταν είσαι κορυφαίος παράγοντας σε μια κυβέρνηση που έχει επιβάλει σε μια κοινωνία το πιο αδυσώπητο νεοφιλελεύθερο σύνολο μέτρων που γνώρισε ποτέ όχι μόνον η ίδια, αλλά και ολόκληρη η Ευρώπη, είναι ένα όριο το οποίο καλό θα ήταν να μην το περνά κανείς. Προκαλεί περισσότερο και από το αμίμητο «μαζί τα φάγαμε»…
Φυσικά, αυτό ίσχυε και παλιότερα, απλώς δεν εκφραζόταν: όλα αυτά τα χρόνια που οδήγησαν στην παρακμή, κύριο αίτιο της υπήρξε ακριβώς το γεγονός ότι πίσω από ψευδεπίγραφες ιδεολογικές και πολιτικές ταμπέλες κρυβόντουσαν συστήματα εξουσίας που μόνον αυτά που δήθεν πίστευαν δεν έκαναν. Αλλά πίστευαν, άλλα έλεγαν, άλλα «πούλαγαν» στις κομματικές πελατείες κι άλλα έπρατταν. Κι αυτό, έχει πια τελειώσει.
Ο κ. Πάγκαλος, δεν είναι ένας οποιοσδήποτε πολιτικός. Όχι απλώς επειδή είναι αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, αλλά, κυρίως, επειδή είναι ένας άνθρωπος με βαθειά γνώση της Ευρώπης, με γερή παιδεία και νου διακριτά πάνω από το μέσο επίπεδο του γενικού πολιτικού δυναμικού της χώρας. Η «επίθεσή» του στους διαδηλωτές, είναι ακριβώς αποτέλεσμα αυτών των χαρακτηριστικών του, στα οποία, όμως, άστοχα από τη βιάση του εγκλωβίστηκε – γι αυτό και έσπευσε αμέσως να τον αδειάσει η κυβέρνηση δια του εκπροσώπου της.
Με τη συγκρότηση λοιπόν που διαθέτει, ο κ. Πάγκαλος βλέπει ξεκάθαρα, ότι το κίνημα αυτών των διαδηλώσεων, ούτε μόδα είναι, ούτε περαστική εκτόνωση. Είναι σε θέση να αντιλαμβάνεται ότι πρόκειται για το ακριβώς αντίθετο από αυτό που ο ίδιος λέει. Πρόκειται για την εντυπωσιακή επαναπολιτικοποίηση της κοινωνίας, που υπερβαίνει, για πρώτη φορά, τους κάθε λογής μηχανισμούς.
Το αισθάνεται αυτό ο κ. Πάγκαλος γιατί έχει τις «κεραίες», τις προσλαμβάνουσες να αντιληφθεί το πλήρες βάθος και τη σημασία του. Και αντιδρά γνωρίζοντας ότι αυτός ο κόσμος είναι σε θέση να κάνει πράξη μια άλλη ρήση του ίδιου του αντιπροέδρου, ο οποίος, με περισσή σιγουριά είπε προ καιρού «συνομιλώντας» με τους πολίτες: «Αν δεν τους κάνουμε ας μας αλλάξουν». Ο κ. Πάγκαλος βλέπει ότι τώρα ότι, για πρώτη φορά, μέσα από αυτή την αντίδραση, η μέχρι χθες ανώδυνη αυτή προτροπή του μπορεί να γίνει πραγματικότητα.
Οσο για τα περί ιδεολογίας των διαδηλωτών, ας μην του διαφεύγει το αυτονόητο: δεν πρόκειται για τα συνδικάτα με τις κατευθυνόμενες από την κυβέρνηση ηγεσίες, ούτε για τα κόμματα που έχουν την «τεχνογνωσία». Διαδηλώνει ο μέσος άνθρωπος που ζει την ισοπέδωση. Διαδηλώνει για την πατρίδα του που καταρρέει. Αυτή είναι η ιδεολογία του και είναι η ισχυρότερη και τιμιότερη απ’ όλες. Και το κάνει με τρόπο συγκλονιστικό: τόσες δεκάδες χιλιάδες στους δρόμους κι ούτε καπελώματα, ούτε έκτροπα, ούτε παραφωνίες. Ολοι και όλα, στα πλαίσια του Συντάγματος και των νόμων, που, τουλάχιστον οι διαδηλωτές, πραγματικά τα σεβάστηκαν.
Σε ένα έχει δίκιο λοιπόν ο κ. Πάγκαλος, αν εννοεί αυτό μιλώντας για ιδεολογία: ότι οι άνθρωποι που βγαίνουν στους δρόμους δεν χειραγωγούνται από μεταπράτη ιδεολογιών. Κι αυτό είναι που ενοχλεί. Γιατί το κόλπο είχε κρατήσει πολύ. Και κάποιοι δεν αντέχουν να το βλέπουν να τελειώνει οριστικά. Τους πανικοβάλει η χειραφέτηση της κοινωνίας.
gmalouchos@tovima.gr
Δεν έχουν ιδεολογία οι διαδηλωτές, αποφάνθηκε ο αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως Θ. Πάγκαλος. Ξέχασε προφανώς ότι στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί… Μια όμως που άνοιξε τη συζήτηση περί ιδεολογίας, θα ήταν χρήσιμο να μας διευκρινίσει κάτι: ο ίδιος και η κυβέρνηση της οποίας είναι το «νούμερο 2», ποια ακριβώς ιδεολογία έχουν;
Ο κ. Πάγκαλος δηλώνει σοσιαλιστής. Μπορεί στην Ελλάδα, όπως έλεγε ο Γιάννης Τσαρούχης να «είσαι ότι δηλώσεις», όμως, υπάρχει και ένα όριο. Γιατί το να εξακολουθείς να δηλώνεις σοσιαλιστής όταν είσαι κορυφαίος παράγοντας σε μια κυβέρνηση που έχει επιβάλει σε μια κοινωνία το πιο αδυσώπητο νεοφιλελεύθερο σύνολο μέτρων που γνώρισε ποτέ όχι μόνον η ίδια, αλλά και ολόκληρη η Ευρώπη, είναι ένα όριο το οποίο καλό θα ήταν να μην το περνά κανείς. Προκαλεί περισσότερο και από το αμίμητο «μαζί τα φάγαμε»…
Φυσικά, αυτό ίσχυε και παλιότερα, απλώς δεν εκφραζόταν: όλα αυτά τα χρόνια που οδήγησαν στην παρακμή, κύριο αίτιο της υπήρξε ακριβώς το γεγονός ότι πίσω από ψευδεπίγραφες ιδεολογικές και πολιτικές ταμπέλες κρυβόντουσαν συστήματα εξουσίας που μόνον αυτά που δήθεν πίστευαν δεν έκαναν. Αλλά πίστευαν, άλλα έλεγαν, άλλα «πούλαγαν» στις κομματικές πελατείες κι άλλα έπρατταν. Κι αυτό, έχει πια τελειώσει.
Ο κ. Πάγκαλος, δεν είναι ένας οποιοσδήποτε πολιτικός. Όχι απλώς επειδή είναι αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, αλλά, κυρίως, επειδή είναι ένας άνθρωπος με βαθειά γνώση της Ευρώπης, με γερή παιδεία και νου διακριτά πάνω από το μέσο επίπεδο του γενικού πολιτικού δυναμικού της χώρας. Η «επίθεσή» του στους διαδηλωτές, είναι ακριβώς αποτέλεσμα αυτών των χαρακτηριστικών του, στα οποία, όμως, άστοχα από τη βιάση του εγκλωβίστηκε – γι αυτό και έσπευσε αμέσως να τον αδειάσει η κυβέρνηση δια του εκπροσώπου της.
Με τη συγκρότηση λοιπόν που διαθέτει, ο κ. Πάγκαλος βλέπει ξεκάθαρα, ότι το κίνημα αυτών των διαδηλώσεων, ούτε μόδα είναι, ούτε περαστική εκτόνωση. Είναι σε θέση να αντιλαμβάνεται ότι πρόκειται για το ακριβώς αντίθετο από αυτό που ο ίδιος λέει. Πρόκειται για την εντυπωσιακή επαναπολιτικοποίηση της κοινωνίας, που υπερβαίνει, για πρώτη φορά, τους κάθε λογής μηχανισμούς.
Το αισθάνεται αυτό ο κ. Πάγκαλος γιατί έχει τις «κεραίες», τις προσλαμβάνουσες να αντιληφθεί το πλήρες βάθος και τη σημασία του. Και αντιδρά γνωρίζοντας ότι αυτός ο κόσμος είναι σε θέση να κάνει πράξη μια άλλη ρήση του ίδιου του αντιπροέδρου, ο οποίος, με περισσή σιγουριά είπε προ καιρού «συνομιλώντας» με τους πολίτες: «Αν δεν τους κάνουμε ας μας αλλάξουν». Ο κ. Πάγκαλος βλέπει ότι τώρα ότι, για πρώτη φορά, μέσα από αυτή την αντίδραση, η μέχρι χθες ανώδυνη αυτή προτροπή του μπορεί να γίνει πραγματικότητα.
Οσο για τα περί ιδεολογίας των διαδηλωτών, ας μην του διαφεύγει το αυτονόητο: δεν πρόκειται για τα συνδικάτα με τις κατευθυνόμενες από την κυβέρνηση ηγεσίες, ούτε για τα κόμματα που έχουν την «τεχνογνωσία». Διαδηλώνει ο μέσος άνθρωπος που ζει την ισοπέδωση. Διαδηλώνει για την πατρίδα του που καταρρέει. Αυτή είναι η ιδεολογία του και είναι η ισχυρότερη και τιμιότερη απ’ όλες. Και το κάνει με τρόπο συγκλονιστικό: τόσες δεκάδες χιλιάδες στους δρόμους κι ούτε καπελώματα, ούτε έκτροπα, ούτε παραφωνίες. Ολοι και όλα, στα πλαίσια του Συντάγματος και των νόμων, που, τουλάχιστον οι διαδηλωτές, πραγματικά τα σεβάστηκαν.
Σε ένα έχει δίκιο λοιπόν ο κ. Πάγκαλος, αν εννοεί αυτό μιλώντας για ιδεολογία: ότι οι άνθρωποι που βγαίνουν στους δρόμους δεν χειραγωγούνται από μεταπράτη ιδεολογιών. Κι αυτό είναι που ενοχλεί. Γιατί το κόλπο είχε κρατήσει πολύ. Και κάποιοι δεν αντέχουν να το βλέπουν να τελειώνει οριστικά. Τους πανικοβάλει η χειραφέτηση της κοινωνίας.
gmalouchos@tovima.gr
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire