«Αγανακτισμένοι» σε μια διαφορετική «εκκλησία του δήμου», στα πρότυπα της άμεσης δημοκρατίας
Από τη συνέλευση της Δευτέρας 30/5 στην πλατεία Συντάγματος
Κάθε βράδυ, εδώ και έξι ημέρες, από την περασμένη Τετάρτη που άρχισαν εκδηλώσεις διαμαρτυρίας των «αγανακτισμένων» στο Σύνταγμα, οι Αθηναίοι που συγκεντρώνονται εδώ δεν εκφράζουν μόνο την οργή τους για όσα συμβαίνουν στη χώρα, αλλά στήνουν μία διαφορετική «εκκλησία του δήμου», στα πρότυπα της άμεσης δημοκρατίας.
Στον χώρο των γενικών συνελεύσεων, δίπλα στο σιντριβάνι που βρίσκεται στο κάτω μέρος της πλατείας Συντάγματος, κάθε βράδυ διαμορφώνεται ένα νέο σκηνικό το οποίο μπορεί αυτή τη στιγμή να είναι στα σπάργανα, να είναι άναρθρο, αλλά μπορεί και να εξελιχθεί σε μια νέα πρόταση.
Η διαδικασία είναι σχετικά απλή: λίγο πριν από τις 21.00 όσοι επιθυμούν να μιλήσουν στη συνέλευση προμηθεύονται έναν αριθμό από την αρμόδια επιτροπή που οργανώνει τη συνέλευση. Στη συνέχεια γίνεται η κλήρωση και ο «τυχερός» παίρνει το μικρόφωνο και καταθέτει τον προβληματισμό του, την πρότασή του ή απλώς την άποψή του. Σιγά - σιγά αρχίζουν ο ένας μετά τον άλλον να κάθονται κάτω μέχρι που τελικά διαμορφώνεται ένα αυτοσχέδιο αμφιθέατρο, μόνο που αντί σε έδρανα οι συμμετέχοντες κάθονται κάτω.
Η συμμετοχή του κόσμου στη συνέλευση έχει εντυπωσιάσει από την πρώτη ημέρα. Ο γνωστός ελληνοαμερικανός κωμικός Ζακ Γαλιφιανάκης είχε πρόσφατα δηλώσει ότι το Facebook είναι μια φυλακή και όλοι γράφουμε στους τοίχους της. Φαίνεται όμως ότι τουλάχιστον στην Αθήνα οι «φυλακισμένοι» αποφάσισαν να αφήσουν το κελί του ψηφιακού κόσμου και να κατέβουν στο κέντρο της πόλης για να μιλήσουν και να ακούσουν τους άλλους.
«Δεν έχω ακόμα βρει το θάρρος να ζητήσω το μικρόφωνο και να μιλήσω, αλλά με ενδιαφέρουν πολύ όλα αυτά που ακούω» μου λέει ο Γιάννης, ένας 23χρονος νεαρός, που όπως μου εξηγεί είναι εδώ κάθε ημέρα από την Τετάρτη.
Το χειροκρότημα
Ανάλογα με το περιεχόμενο των τοποθετήσεων το χειροκρότημα. Κάθε φορά που τελειώνει κάποιος είναι άλλοτε χλιαρό και άλλοτε ενθουσιώδες. Ιδιαίτερα θερμά ήταν τα χειροκροτήματα την Κυριακή το βράδυ όταν μίλησε μια γλυκύτατη κυρία 103 ετών. Επρόκειτο για τη μεγαλύτερη σε όγκο συνέλευση, όπου σύμφωνα με τους διοργανωτές πήραν το μικρόφωνο περισσότερα από 700 άτομα. Καθισμένη σε ένα καροτσάκι παρότρυνε όσους την άκουγαν «να αγαπάτε τους Ελληνες και να καλλιεργείτε την Ελλάδα».
Αθηναίοι όλων των ηλικιών καταθέτουν εδώ τις ανησυχίες τους παίρνοντας μέρος σε μια διαδικασία που φαίνεται να τους δίνει δύναμη και ελπίδα. «Εδώ όλοι μπορούν να είναι σίγουροι ότι αν έχουν να πουν κάτι μπορούν να το πουν και κάποιος θα τους ακούσει» μου λέει η Μαρία που παρακολουθεί δίπλα τη συνέλευση δίπλα μου.
Η συνέλευση μεταδίδεται σε πραγματικό χρόνο μέσω του live feed της ιστοσελίδας www.real-democracy.gr, αλλά από το βράδυ της Κυριακής η συγκεκριμένη ιστοσελίδα παρουσιάζει προβλήματα καθώς ο server αδυνατεί να εξυπηρετήσει τον μεγάλο αριθμό των επισκεπτών. Εδώ αναρτώνται επίσης καθημερινά τα πρακτικά, καθώς και τα ψηφίσματα των συνελεύσεων της προηγούμενης ημέρας.
Οι τοποθετήσεις
Σημειώνω μερικές από τις τοποθετήσεις :
– «Να περιφρουρήσουμε αυτό που συντελείται. Είναι υπόθεση δική μας και έτσι πρέπει να παραμείνει».
– «Ξεπουλούν την ενέργεια και αποκτούν μεγάλες περιουσίες με τις μίζες τους».
– «Λάθος να πιστεύουμε ότι φταίμε και εμείς, λάθος να στρέφουμε το μαχαίρι ο ένας εναντίον του άλλου. Ομόνοια, αλληλεγγύη, συστράτευση όλων μας σε κοινό αγώνα».
– «Να πάει παντού το μήνυμα της εξέγερσης. Να δουλέψουμε για το εμείς. Να κινητοποιηθούν και να οργανωθούν όλοι οι άνεργοι».
– «Εδώ συγκροτούμε τη νέα πολιτική δύναμη και σπάμε τον φόβο και τη μιζέρια».
– «Δεν υπάρχει πιο καίρια πράξη, με βαθύ, πολιτικό νόημα από το να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας».
Όλα αυτά βέβαια μπορεί να ακόμα να ακούγονται ουτοπικά και μπερδεμένα, αλλά εκείνο που είναι ξεκάθαρο είναι η βεβαιότητα όσων παίρνουν μέρος πως η συμμετοχή τους σε αυτή τη διαδικασία είναι το κατά κάποια έννοια λυτρωτική. «Εμείς οι νέοι είμαστε μια γενιά όχι μόνο καταδικασμένοι στην ανεργία, αλλά και στη μουγκαμάρα. Εδώ έχουμε τη δυνατότητα να μιλήσουμε» μου λέει μια κοπέλα που είναι εδώ μαζί με δύο φίλες της.
Στον χώρο των γενικών συνελεύσεων, δίπλα στο σιντριβάνι που βρίσκεται στο κάτω μέρος της πλατείας Συντάγματος, κάθε βράδυ διαμορφώνεται ένα νέο σκηνικό το οποίο μπορεί αυτή τη στιγμή να είναι στα σπάργανα, να είναι άναρθρο, αλλά μπορεί και να εξελιχθεί σε μια νέα πρόταση.
Η διαδικασία είναι σχετικά απλή: λίγο πριν από τις 21.00 όσοι επιθυμούν να μιλήσουν στη συνέλευση προμηθεύονται έναν αριθμό από την αρμόδια επιτροπή που οργανώνει τη συνέλευση. Στη συνέχεια γίνεται η κλήρωση και ο «τυχερός» παίρνει το μικρόφωνο και καταθέτει τον προβληματισμό του, την πρότασή του ή απλώς την άποψή του. Σιγά - σιγά αρχίζουν ο ένας μετά τον άλλον να κάθονται κάτω μέχρι που τελικά διαμορφώνεται ένα αυτοσχέδιο αμφιθέατρο, μόνο που αντί σε έδρανα οι συμμετέχοντες κάθονται κάτω.
Η συμμετοχή του κόσμου στη συνέλευση έχει εντυπωσιάσει από την πρώτη ημέρα. Ο γνωστός ελληνοαμερικανός κωμικός Ζακ Γαλιφιανάκης είχε πρόσφατα δηλώσει ότι το Facebook είναι μια φυλακή και όλοι γράφουμε στους τοίχους της. Φαίνεται όμως ότι τουλάχιστον στην Αθήνα οι «φυλακισμένοι» αποφάσισαν να αφήσουν το κελί του ψηφιακού κόσμου και να κατέβουν στο κέντρο της πόλης για να μιλήσουν και να ακούσουν τους άλλους.
«Δεν έχω ακόμα βρει το θάρρος να ζητήσω το μικρόφωνο και να μιλήσω, αλλά με ενδιαφέρουν πολύ όλα αυτά που ακούω» μου λέει ο Γιάννης, ένας 23χρονος νεαρός, που όπως μου εξηγεί είναι εδώ κάθε ημέρα από την Τετάρτη.
Το χειροκρότημα
Ανάλογα με το περιεχόμενο των τοποθετήσεων το χειροκρότημα. Κάθε φορά που τελειώνει κάποιος είναι άλλοτε χλιαρό και άλλοτε ενθουσιώδες. Ιδιαίτερα θερμά ήταν τα χειροκροτήματα την Κυριακή το βράδυ όταν μίλησε μια γλυκύτατη κυρία 103 ετών. Επρόκειτο για τη μεγαλύτερη σε όγκο συνέλευση, όπου σύμφωνα με τους διοργανωτές πήραν το μικρόφωνο περισσότερα από 700 άτομα. Καθισμένη σε ένα καροτσάκι παρότρυνε όσους την άκουγαν «να αγαπάτε τους Ελληνες και να καλλιεργείτε την Ελλάδα».
Αθηναίοι όλων των ηλικιών καταθέτουν εδώ τις ανησυχίες τους παίρνοντας μέρος σε μια διαδικασία που φαίνεται να τους δίνει δύναμη και ελπίδα. «Εδώ όλοι μπορούν να είναι σίγουροι ότι αν έχουν να πουν κάτι μπορούν να το πουν και κάποιος θα τους ακούσει» μου λέει η Μαρία που παρακολουθεί δίπλα τη συνέλευση δίπλα μου.
Η συνέλευση μεταδίδεται σε πραγματικό χρόνο μέσω του live feed της ιστοσελίδας www.real-democracy.gr, αλλά από το βράδυ της Κυριακής η συγκεκριμένη ιστοσελίδα παρουσιάζει προβλήματα καθώς ο server αδυνατεί να εξυπηρετήσει τον μεγάλο αριθμό των επισκεπτών. Εδώ αναρτώνται επίσης καθημερινά τα πρακτικά, καθώς και τα ψηφίσματα των συνελεύσεων της προηγούμενης ημέρας.
Οι τοποθετήσεις
Σημειώνω μερικές από τις τοποθετήσεις :
– «Να περιφρουρήσουμε αυτό που συντελείται. Είναι υπόθεση δική μας και έτσι πρέπει να παραμείνει».
– «Ξεπουλούν την ενέργεια και αποκτούν μεγάλες περιουσίες με τις μίζες τους».
– «Λάθος να πιστεύουμε ότι φταίμε και εμείς, λάθος να στρέφουμε το μαχαίρι ο ένας εναντίον του άλλου. Ομόνοια, αλληλεγγύη, συστράτευση όλων μας σε κοινό αγώνα».
– «Να πάει παντού το μήνυμα της εξέγερσης. Να δουλέψουμε για το εμείς. Να κινητοποιηθούν και να οργανωθούν όλοι οι άνεργοι».
– «Εδώ συγκροτούμε τη νέα πολιτική δύναμη και σπάμε τον φόβο και τη μιζέρια».
– «Δεν υπάρχει πιο καίρια πράξη, με βαθύ, πολιτικό νόημα από το να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας».
Όλα αυτά βέβαια μπορεί να ακόμα να ακούγονται ουτοπικά και μπερδεμένα, αλλά εκείνο που είναι ξεκάθαρο είναι η βεβαιότητα όσων παίρνουν μέρος πως η συμμετοχή τους σε αυτή τη διαδικασία είναι το κατά κάποια έννοια λυτρωτική. «Εμείς οι νέοι είμαστε μια γενιά όχι μόνο καταδικασμένοι στην ανεργία, αλλά και στη μουγκαμάρα. Εδώ έχουμε τη δυνατότητα να μιλήσουμε» μου λέει μια κοπέλα που είναι εδώ μαζί με δύο φίλες της.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire