Ελλάδα - Υποπτοι πρωθυπουργοί

Του ΠΕΡΙΚΛΗ ΚΟΡΟΒΕΣΗ

Σε εποχές λιτότητας κόβεται και το καλοκαίρι. Κανείς από τους γνωστούς μου δεν γύρισε ξέγνοιαστος και ξεκούραστος από τις διακοπές του. Το μυαλό τους έμεινε φυλακισμένο στην αβεβαιότητα του αύριο και κάποιοι προτίμησαν να γυρίσουν βιαστικά στην Αθήνα.

Δεν χαίρονταν ούτε το ουζάκι τους στην παραλία. Είναι γεγονός πως η κρίση που δημιούργησε η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν είναι μόνο στο οικονομικό επίπεδο. Είναι κρίση όλης της κοινωνίας, με τελικό αποδέκτη τον άνθρωπο που πέφτει στη μελαγχολία και την κατάθλιψη, με αποτέλεσμα όλη η κοινωνία να είναι άρρωστη.

Και πάνω σε αυτά έρχεται η δικαστική επιβεβαίωση πως ο Ελληνας πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής ήταν «ύποπτος» και βρισκόταν σε διαρκή παρακολούθηση από την πρεσβεία των ΗΠΑ. Και σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, αν χρειαζόταν, θα τον δολοφονούσαν. Η υπόθεση των υποκλοπών σήμερα έχει ξεχαστεί. Αλλά και όταν ακόμα ήταν στην επικαιρότητα, δεν πήρε την έκταση που χρειαζόταν. Στην ουσία της ήταν ένα σχέδιο πραξικοπήματος που, δυστυχώς, συνεργάστηκε σε αυτό ο τέως πρωθυπουργός με την παραίτησή του.
Η εντύπωση που έχω για τον Κ. Καραμανλή, χωρίς να τον έχω γνωρίσει προσωπικά, είναι πως πρόκειται για έναν έντιμο αστό πολιτικό, που δεν ήθελε να πάει κόντρα στα συμφέροντα του λαού του. Ηθελε την Ελλάδα κυρίαρχη χώρα μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο και ο ίδιος δεν ενδιαφερόταν να κάνει καριέρα. Αποσύρθηκε αθόρυβα. Δεν κράτησε το όνομά του στην επικαιρότητα και μοιάζει να ιδιωτεύει. Και αυτό τι σημαίνει; Αν κάποιος έντιμος πολιτικός αρχηγός δεν μπορεί να εφαρμόσει το πρόγραμμά του, αποσύρεται. Το αντίθετο συμβαίνει με τους πολιτικούς απατεώνες, που άλλα υπόσχονται και άλλα κάνουν. Και αυτό θα μπορούσαμε να το λέγαμε ένα πραξικόπημα του ψεύδους. Να έχει σχέση με τις υποκλοπές;
Και όπως το μυαλό του ανθρώπου κάνει χωρίς λόγο περίεργα άλματα, σκέφθηκα τον Τομά Σανκάρα, που είναι σχεδόν άγνωστος στην Ελλάδα. Ηταν ο θεμελιωτής της Μπουρκίνα Φάσο, που σημαίνει η γη των ενάρετων ανθρώπων. Ετσι μετονόμασε την παλιά αποικία των Γάλλων, την Ανω Βόλτα. Η χώρα ήταν ρημαγμένη. Εξαντλημένη γη, ξεραμένα ποτάμια, αποδεκατισμένα δάση. Ενα στα δύο παιδιά που γεννιούνταν πέθαινε στους τρεις πρώτους μήνες της ζωής του. Το μέγα πρόβλημα ήταν το νερό. Και ζήτησε βοήθεια από την Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για να ανοίξουν πηγάδια. Και του αρνήθηκαν. Ηταν τότε που έκανε την περίφημη δήλωση που τα λέει όλα: «Μας αρνούνται πόρους για να ανοίξουμε πηγάδια στα εκατό μέτρα, αλλά διατίθενται να σκάψουν πηγάδια τριών χιλιάδων μέτρων για την εξαγωγή πετρελαίου». Το πετρέλαιο είναι τα άπληστα κέρδη· το σπάνιο και ιερό αγαθό, το νερό, που είναι για τους ανθρώπους, απαγορεύεται. Παρ' όλα αυτά καταπολέμησε τον αναλφαβητισμό, ανέστησε τα δάση και υπήρχε επάρκεια τροφίμων. Και γι' αυτό έγινε επικίνδυνος.
Το 1987, αυτοί τους οποίους αποκαλούμε «διεθνή κοινότητα», στην ουσία η απόλυτη μαφία, αποφάσισαν να απαλλαγούναπό αυτόν το νέο Λουμούμπα και επέβαλε τον Μπλεζ Καμπαορέ, που εγκαθίδρυσε τη δικιά του προσωπική δικτατορία στην υπηρεσία της Δύσης. Να γιατί έχουμε τόσο πολλούς μετανάστες από αυτήν τη χώρα. Φυσικά και δεν κάνω σύγκριση μεταξύ Καραμανλή και Σανκάρα. Ούτε υπάρχουν οι σχετικές αναλογίες. Αυτό που σκέφτομαι είναι πως αν βρεθεί ένας πολιτικός ηγέτης να ενδιαφερθεί για το λαό του και ζητήσει τα αυτονόητα, γίνεται αυτομάτως επικίνδυνος και μπαίνει στο στόχαστρο.
Τελικά αυτό που λέμε «επανάσταση» δεν είναι οι φωτογραφίες από τα παλιά άλμπουμ, που όλοι έχουμε στο μυαλό μας. Είναι ένα απλό αίτημα δικαιοσύνης για όλους (η φτώχεια, η ανεργία, η έλλειψη στέγης κ.λπ. είναι η απόλυτη αδικία). Και αυτές οι ιδέες μπορούν να προέλθουν από ποικίλους χώρους, εκτός από την εξουσιαστική Αριστερά.

Πηγή: Ελευθεροτυπία
Δημοσιεύτηκε στις 03/09/2011