Στην Κύπρο την αέρινη την μακαρία γη...

Η Αναστασία, ο Νικόλας και η Κrisy

Του Γιώργου Αγαπίου

Αναμφίβολα η βιτρίνα του Ινστιτούτου Κύπρου είναι λαμπερή και εντυπωσιακή. Επιστήμονες με περγαμηνές στο Συμβούλιο, «σημαίνουσες προσωπικότητες» σε ρόλο υπεράσπισης, υπερυπολογιστές που θα γίνουν «γέφυρα γνώσης μεταξύ ΕΕ και Αν. Μεσογείου»! Όλα αυτά πρέπει να είδε μια εφημερίδα και μέσα σε 24 ώρες άλλαξε ρότα. Τα «αφειδώς χρηματοδοτούμενα ινστιτούτα» και οι «παχυλόμισθοι… προφεσόρες» μετατράπηκαν σε «ανθρώπους υπεράνω υποψίας» και σε λογοπαίγνια του τύπου «τι μιζέρια είναι αυτή να μη μπορούμε να δεχθούμε ότι αν κάποιος αξίζει, πρέπει να πληρώνεται».
Έχουμε όμως να κάνουμε με ένα ιδιωτικό ινστιτούτο, το οποίο αδροπληρώνει ο Κύπριος φορολογούμενος. Σε αυτό το πλαίσιο, η έκθεση της γενικής ελέγκτριας -η οποία σημειωτέον επικεντρώθηκε στις διοικητικές πράξεις και όχι στα αποτελέσματα του ερευνητικού προγράμματος- προκαλεί ερωτήματα για τη λειτουργία του Ινστιτούτου Κύπρου (ΙΚυ), το οποίο μέχρι τώρα πριμοδοτήθηκε με 30 εκατομμύρια από το κράτος.
Αν το ΙΚυ ήταν ιδιωτική επιχείρηση δεν θα μας έπεφτε λόγος για την πρόσληψη της δρος Αναστασίας Κωνσταντίνου, σύζυγο του γενικού διευθυντή του Ιδρύματος Προώθησης Έρευνας -του ιδρύματος δηλαδή που χρηματοδοτεί μεγάλο μέρος των δραστηριοτήτων του ΙΚυ. Δεν θα μας έπεφτε λόγος ούτε και για την πρόσληψη του Νικόλα Μπακιρτσή, ανιψιού του προέδρου του Ινστιτούτου, ως ερευνητή. Πάλι, δεν θα μας έπεφτε λόγος για τη πρόσληψη της οστεοαρχαιολόγου ΚrisyLorentz, σύζυγο του γραμματέα του Ινστιτούτου, ως «research coordinator» (συντονιστή έρευνας). Τα ερωτήματα που προκύπτουν δεν αφορούν τις ακαδημαϊκές ικανότητες των τριών προσώπων, οι οποίες είναι αξιοσημείωτες, αλλά ασφαλώς δεν είναι του βεληνέκους του Schopper(τέως γενικού διευθυντή του Cern) και του Βrezin (τέως προέδρου της γαλλικής Ακαδημίας Επιστημών), αμφότεροι μέλη του Συμβουλίου.
Έχοντας υπόψη το προηγούμενο με το σκάνδαλο Μολέσκη, την έκθεση της γενικής ελέγκτριας, την τεράστια απόκλιση από τους αρχικούς στόχος του Ινστιτούτου (με τους 10 φοιτητές αντί 2.500), το ποσό €1,3 εκατ. που αναλώθηκε σε ταξίδια τα προηγούμενα τρία χρόνια, τον παχυλό μισθό του τριπλοθεσίτη προέδρου του Ινστιτούτου και τις καταγγελίες των βουλευτών για κακοδιοίκηση και διασπάθιση δημοσίου χρήματος, τα ερωτήματα για τους τρεις ακαδημαϊκούς είναι εύλογα. Είναι τα ίδια ερωτήματα που τέθηκαν το Σάββατο και έμειναν αναπάντητα: προκηρύχθηκαν οι θέσεις και ποιοι απάρτιζαν την Επιτροπή Προσλήψεων που τους αξιολόγησε; Ποιοι άλλοι ήταν οι υποψήφιοι που απορρίφθηκαν και με ποια κριτήρια επιλέχθηκαν οι πιο πάνω; Υπάρχουν άλλοι συγγενείς που εργάζονται στο ΙΚυ; Γιατί δεν ισχύει ό,τι στη Δημόσια Υπηρεσία, όπου απαγορεύεται η εργοδότηση συζύγων στην ίδια υπηρεσία; «Τονίζω, διευκρινίζω και καταλήγω» ότι δεν αναφέρομαι στα ακαδημαϊκά προσόντα των τριών υπαλλήλων του ΙΚυ, αλλά στο «αδιάτρητο» της διαδικασίας προσλήψεων ενός αμαρτωλού Ινστιτούτου. Ελπίζουμε αυτή τη φορά να λάβουμε απαντήσεις.
giorgos.agapiou@phieleleftheros.com

«Πολιτική αντιπαράθεση» και κουραφέξαλα ΜΕ κενολογίες προσπάθησε την περασμένη εβδομάδα το ΙΚυ να διασκεδάσει τις εντυπώσεις και τις ανησυχίες που προκλήθηκαν μετά την έκθεση-καταπέλτη της Γιωρκάτζη. «Σε κανένα κράτος δεν μπορεί να ευδοκιμήσει η έρευνα σε πλαίσια και όρους πολιτικής αντιπαράθεσης ή σκοπιμότητας», αναφερόταν σε μια ανακοίνωση, στην οποία κατηγορούσαν τον Νικόλα Παπαδόπουλο ότι «προσπαθεί να πολιτικοποιήσει το θέμα του ΙΚυ και της επιστημονικής έρευνας»! Τα ίδια όμως είπε και ο Πάμπος Παπαγεωργίου. «Βλέπω αδυναμία διοίκησης, υπάρχει κακοδιοίκηση και ανοργανωσιά. Το Δημόσιο πρέπει να αποφασίσει σε ποιο βαθμό πρέπει να βοηθά το Ινστιτούτο και υπό ποιους όρους», ανέφερε ο βουλευτής του ΑΚΕΛ στις 21 Φεβρουαρίου. Όλα και όλα, αλλά δεν μπορούμε να πούμε ότι ο κ. Παπαγεωργίου κατατρύχεται από «αντιπολιτευτική μανία»!