Κύπρος : Η Πρώτη Κυρία και ο θυμός που έχει μέσα της

ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ

Κυβερνά και η πρώτη κυρία;

Του Άριστου Μιχαηλίδη

Την ημέρα που ξεκινούσε η δίκη με οκτώ κατηγορούμενους για ανθρωποκτονία, η Έλση Χριστόφια, έβγαλε πόρισμα για την τραγωδία της 11ης Ιουλίου. Εμφανίστηκε στην εκπομπή της Ελίτας στο «Μέγκα» και με ύφος θλιμμένης τραγωδού, αποκάλυψε επισήμως ποιοι διοχέτευαν τότε τα προκλητικά και μικρόψυχα σενάρια για δήθεν ευθύνες των νεκρών αξιωματικών του ναυτικού για την τραγωδία. «Εγώ έχω θυμό μέσα μου. Γιατί αυτή η ευθύνη για τους ανθρώπους που σκοτώθηκαν ανήκει καθαρά σε αυτούς που φύλαγαν τα εκρηκτικά. Δεν ανήκει στον Πρόεδρο. Δηλαδή έπρεπε ο ίδιος ο Πρόεδρος να κάτσει εκεί και να προσέχει τα εκρηκτικά; Ήταν ευθύνη του στρατού. Τις ώρες τις τελευταίες, τις κρίσιμες, που ήταν οι δυνατές εκρήξεις, εκείνοι οι άνθρωποι που ήταν υπεύθυνοι δεν έπρεπε να τους διώξουν όλους και να φύγουν και οι ίδιοι; Γιατί κάλεσαν κόσμο μέσα; Αν έδιωχναν τον κόσμο δεν θα υπήρχε κανένας νεκρός».
Αποκαλύφθηκαν και συζητήθηκαν τόσες πολλές λεπτομέρειες όλους αυτούς τους μήνες, που είχαμε την εντύπωση ότι δεν θα είμαστε ποτέ ξανά αναγκασμένοι να ασχολούμαστε με τέτοιες φτηνές δικαιολογίες για ένα τόσο μεγάλο έγκλημα. Γιατί κάλεσαν κόσμο μέσα; Μα, δεν διάβασε η κ. Χριστόφια, τις καταθέσεις όσων επιβίωσαν από το φονικό; Αν διάβαζε μόνο όσα είπε στην Επιτροπή Πολυβίου ο επιζών υποδιοικητής ναυτικού Κυριάκος Ποχάνης, δεν θα επέτρεπε στον εαυτό της να συνεχίζει αυτό το παραμύθι χαμηλής νοημοσύνης, αυτή την προσβολή της μνήμης ανθρώπων που θυσίασαν τη ζωή τους για να εφαρμόσουν ανόητες πολιτικές αποφάσεις και να προστατεύσουν ανεύθυνους προϊσταμένους. Τι έπρεπε να γίνει δηλαδή σ΄ ένα στρατόπεδο που ξέσπασε πυρκαγιά σε χώρο «υψίστης εθνικής σημασίας», όπως τους έλεγαν για τα κοντέινερ; Θα ξέρει προφανώς η κ. Χριστόφια ότι αν ο αξιωματικός υπηρεσίας δεν σήμανε ανάκληση αξιωματικών θα πήγαινε απευθείας στρατοδικείο. Αλλά μάλλον δεν μιλά για τον αξιωματικό υπηρεσίας. Μιλά για τον Ιωαννίδη και τον Λάμπρου, που θυσιάστηκαν για να εκτελέσουν ανόητες διαταγές, επειδή αυτό επέβαλλε η συνείδησή τους. «Τέλη Μαρτίου του 2009, όταν μου ανατέθηκε να κάνω σχέδιο φρούρησης του φορτίου, ρώτησα τι περιέχουν τα εμπορευματοκιβώτια. Η απάντηση που έλαβα μου έκανε εντύπωση: “ελκυστικό υλικό υψίστης εθνικής σημασίας”, μου είπαν.» Αυτό κατέθεσε ο υποδιοικητής ναυτικού Κυριάκος Ποχάνης. Κατέθεσε επίσης ότι κανένας, ΚΑΝΕΝΑΣ από τους αξιωματικούς του Ναυτικού δεν γνώριζε τι περιείχε το φορτίο. Τους διέταξαν να φυλάνε τα κοντέινερ, μπας και έρθουν οι Σαρακηνοί να τα κλέψουν, δεν τους έδωσαν ούτε καν κλειδί της περίφραξης (το κλειδί ήταν στο τελωνείο!) και δεν τους είπαν τι διάολο περιείχαν, αν ήταν επικίνδυνα, αν έπρεπε να τους ρίξουν νερό ή πασατέμπο άμα έπιαναν φωτιά. Δεν τους κάλεσαν ούτε σε μια από τις πολλές ένοχες συσκέψεις που έκαναν και συζητούσαν τους κινδύνους, ούτε καν στις συσκέψεις που έγιναν μέσα στη ναυτική βάση.
Ο αρχιπλοίαρχος Ανδρέας Ιωαννίδης, μνημονεύτηκε από πολλούς γιατί ενώ ο ίδιος έμεινε εκεί προσπαθώντας να διασώσει ό,τι σωζόταν από τις βλακώδεις πολιτικές αποφάσεις, έσωσε ζωές όταν διέταξε τους υπόλοιπους να απομακρυνθούν. Ούτε οι πυροσβέστες, που ήταν πιο ειδικοί από τους ναυτικούς, δεν γνώριζαν ότι έπρεπε να απομακρυνθούν και σκοτώθηκαν άδικα. Δηλαδή, κατά την άποψη της Πρώτης Κυρίας, έμειναν εκεί γιατί ήθελαν να αυτοκτονήσουν; Αλλά τι να τα λέμε και να τα ξαναλέμε. Φαίνεται πως αυτή η κυβέρνηση, οικογενειακώς, είναι αδύνατο να αντιληφθεί τι ακριβώς συνέβη και πόσο θυμό έχει μέσα του ο κόσμος.
aristosm@phileleftheros.com