Κύπρος : Ο θυμός της πρώτης κυρίας

ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ

Δικαιούται η εξουσία να έχει θυμό μέσα της;

Του Άριστου Μιχαηλίδη

ΜΟΥ ΕΛΕΧΘΗ ΧΘΕΣ, με αφορμή όσα έγραψα για τις δηλώσεις της Έλσης Χριστόφια στην εκπομπή της Ελίτας, στο Μέγα, ότι είναι κι αυτή άνθρωπος και δικαιούται να έχει θυμό μέσα της. Η Πρώτη Κυρία μιλούσε για την τραγωδία της 11ης Ιουλίου και εξέδωσε αυθαίρετα το πόρισμα ότι η ευθύνη για τον θάνατο δεκατριών αθώων ανθρώπων, «ανήκει καθαρά σε αυτούς που φύλαγαν τα εκρηκτικά» κι έχει θυμό μέσα της, γιατί πιστεύει ότι η ευθύνη δεν ανήκει στον σύζυγο της και του τη φορτώνουν άδικα.
Μήπως λοιπόν, είμαστε υπερβολικοί και την αδικούμε με τα σχόλιά μας; Μήπως όντως δικαιούται να έχει κι αυτή θυμό μέσα της και οφείλουμε να δείχνουμε κατανόηση;
Υπάρχουν πολίτες, που σκέφτονται με αυτό τον τρόπο, που θεωρούν δηλαδή ότι ο Δημήτρης και η Έλση, είναι καλοί άνθρωποι και είναι κρίμα κι άδικο να τους επιτίθενται οι δημοσιογράφοι και άλλοι. Αυτή η λογική προέρχεται από την επιτυχία του προεδρικού ζεύγους να μην αφήσει να αποσυνδεθούν οι κρατικές ευθύνες τους ή ο θεσμικός ρόλος τους, από την κομματική και την προσωπική τους ιδιότητα. Δημιουργούν την εντύπωση ότι όσοι ασκούν κριτική στην εξουσία τους, το κάνουν επειδή τους μισούν ή επειδή δεν καταλαβαίνουν πόσο καλοσυνάτοι είναι.
Όμως, όταν ασκείται κριτική στην κ. Χριστόφια δεν ασκείται σε κάποιαν άγνωστη κυρία Έλση από το Πελένδρι, αλλά στην Πρώτη Κυρία, στη σύζυγο του Προέδρου η οποία έχει θεσμικό ρόλο, έστω και άτυπο. Εξάλλου, όταν η ίδια κάνει δηλώσεις δεν τις κάνει υπό την προσωπική της ιδιότητα, αλλά ως σύζυγος του Προέδρου της Δημοκρατίας. Τα πέντε χρόνια, που θα έχει αυτό το ρόλο παύει να είναι απλή πολίτις. Γι΄ αυτό εξάλλου οργανώνει κι εκδηλώσεις, ακόμα και για το Κυπριακό, κάνει ομιλίες, δέχεται κόσμο στο προεδρικό μέγαρο και παρεμβαίνει σε ζητήματα στα οποία δεν μπορεί να παρεμβαίνει η κάθε γυναίκα της Κύπρου. Όταν λοιπόν, χρησιμοποιεί αυτό το θεσμικό βάρος για να εκδίδει πορίσματα από τηλεοράσεως, δεν δικαιούται να έχει θυμό μέσα της ως σύζυγος του Δημήτρη. Οφείλει ως Πρώτη Κυρία να είναι πάνω από ανθρώπινες αδυναμίες και να αντιλαμβάνεται περισσότερο τον θυμό, που έχουν μέσα τους οι πολίτες, όχι τον δικό της.
Τα ίδια ισχύουν και για τον Πρόεδρο. Στα πέντε χρόνια της θητείας του, δεν είναι ένας απλός άνθρωπος, όσο κι αν θέλει να προβάλλει αυτή την ιδιότητα. Είναι ο αρχηγός του κράτους, είναι ένας θεσμός. Μπορεί να έχει παράπονα από την κριτική, μπορεί όταν πηγαίνει σπίτι του να αισθάνεται αδικημένος και να κλαίει ελεύθερα, αλλά όταν εμφανίζεται δημοσίως δεν δικαιούται να παριστάνει τον απλό άνθρωπο, τον αδικημένο, τον κλαμένο. Διότι, η κριτική που του γίνεται δεν είναι προσωπική, δεν γίνεται επειδή είναι ένας καλοσυνάτος, που του αρέσει να πηγαίνει στο Κελλάκι να τρυγά ελιές. Έχει στα χέρια του το παρόν και το μέλλον του τόπου, την ασφάλεια των πολιτών, τις αποφάσεις που καθορίζουν τη ζωή τους, έχει την εξουσία να κτίσει ή να κατεδαφίσει τον τόπο, να φέρει ανάπτυξη ή καταστροφή. Ένας άνθρωπος με τέτοιες εξουσίες γιατί να μας αφορά αν έχει θυμό μέσα του, είτε αυτός, είτε η σύζυγος του;
aristosm@phileleftheros.com