Τέρμα τα παιχνίδια

Του Νότη Παπαδόπουλου

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο μεγάλος νικητής της 6ης Μαΐου, ο μεγάλος ηττημένος είναι ο δικομματισμός. Το πολιτικό σύστημα του άσπρου μαύρου, των δυο μηχανισμών - μαμούθ που κονταροχτυπιούνται στα σημαντικά θέματα, ακόμη κι αν δεν διαφωνούν σε όλα, φαίνεται να ανήκει στο παρελθόν.

Ο εξευρωπαϊσμός του πολιτικού συστήματος απαιτεί νέες συμπεριφορές από την πλευρά των κομμάτων και αρετές σχεδόν άγνωστες στους πολιτικούς: συμβιβασμούς, συνεργασίες και κυρίως όχι ευκαιριακές θέσεις.

Ο κ. Παπανδρέου εξελέγη με το «λεφτά υπάρχουν». Οταν όμως ανακάλυψε ότι η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας ήταν πολύ χειρότερη από αυτήν που περίμενε, αντί να πει την αλήθεια και να ζητήσει νέα εντολή έβαλε τη χώρα στο ΔΝΤ για να ζητήσει 2 χρόνια αργότερα δημοψήφισμα. Αποτέλεσμα: το κόμμα του έχασε 31 ποσοστιαίες μονάδες!

Ο κ. Σαμαράς πόνταρε για καιρό στο «όχι στο Μνημόνιο» για να αναγκαστεί τελικά να πει το «ναι» μπροστά στον κίνδυνο της άμεσης χρεοκοπίας. Στο ενδιάμεσο διέγραψε το ένα τρίτο των βουλευτών του, επειδή όταν έλεγε «όχι» εκείνοι έλεγαν «ναι», κι όταν έλεγε «ναι» εκείνοι έλεγαν «όχι»!

Ο κ. Τσίπρας υπερτετραπλασίασε τα ποσοστά του κόμματός του «με το δεν πληρώνω - δεν πληρώνω», το κίνημα ανυπακοής στο Μνημόνιο και τις ανεφάρμοστες υποσχέσεις. Τώρα ψάχνει να βρει τρόπους να διώξει από πάνω του τις 12 συνιστώσες του, η καθεμία εκ των οποίων έχει τον δικό της Θεό: πολυτέλεια για ένα κόμμα που διεκδικεί την εξουσία.

Η νέα εποχή απαιτεί πάνω από όλα ειλικρίνεια. Οι πολίτες έχουν συνειδητοποιήσει το παιχνίδι που παίχτηκε τόσα χρόνια στις πλάτες τους. Και θα είναι αμείλικτοι με όσους θέλουν να το συνεχίσουν!