Ελλάδα - Διορατικότητα

Του Γιώργου Λακόπουλου

Οπως προκύπτει από την Ιστορία, το μεγαλύτερο προσόν στην πολιτική είναι η διορατικότητα. Αυτό ξεχωρίζει τους πολιτικούς. Κάποιοι κινούνται αποκλειστικά με τα δεδομένα της συγκυρίας και κάποιοι βλέπουν την επόμενη ημέρα. Κατά κανόνα χρήσιμοι αποδεικνύονται οι δεύτεροι, ακόμη και αν το πληρώνουν...

Ας μην πάμε στα πολύ παλιά. Στη δεκαετία του 1970, όσοι τάσσονταν εναντίον της ένταξης στην ΕΟΚ είχαν το επιχείρημα ότι είναι απλώς μια τελωνειακή ένωση και θα χαθούν δασμοί. Είχαν απόλυτο δίκιο. Αυτό όμως που δεν μπορούσαν να δουν ήταν πώς θα εξελιχθεί η ΕΟΚ. Τα υπόλοιπα τα έχουμε ζήσει.

Ακόμη πιο πρόσφατα, θεωρήθηκε βολική η προσφυγή στο ΔΝΤ και το δάνειο των 110 δισ. ευρώ, με αντάλλαγμα την εκχώρηση των αποφάσεων για την ασκούμενη πολιτική στους δανειστές. Ενδεχομένως, όσοι το αποφάσισαν εκείνη τη στιγμή είχαν δίκιο - άλλωστε, το διατυμπανίζουν διαρκώς, προκλητικά και με αναίδεια: απέτρεψαν τη χρεοκοπία. Με την κοντόφθαλμη λογική τους αρκέσθηκαν σε αυτό, με αποτέλεσμα αντί να σωθεί η χώρα, να ισοπεδωθεί η κοινωνία. Τα υπόλοιπα τα ζούμε.

Αυτές τις ημέρες, κάποιες πολιτικές δυνάμεις ορίζουν τις κινήσεις τους χωρίς στοιχειώδη αίσθηση ρεαλισμού και γνώση των κανόνων του παιχνιδιού. Οσοι είναι στην αντιπολίτευση αναγγέλλουν ότι θα καταργήσουν την τρόικα. Και αρκετοί από όσους μετέχουν στην κυβέρνηση, ότι δεν ψηφίσουν τα μέτρα ή θα ψηφίσουν τα μισά. Ολοι προτάσσουν ότι τα μέτρα φέρνουν νέα δεινά στην κοινωνία. Αυτοί κι αν έχουν δίκιο.

Αλλά παραβλέπουν κάτι: η τρόικα και το Μνημόνιο δεν είναι μονομερή δεδομένα για να ακυρωθούν μονομερώς. Επιπλέον, δεν βλέπουν τη μεγάλη εικόνα: η ελληνική οικονομία θα επιβιώσει μόνο αν λειτουργήσει σαν τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές οικονομίες, όποιο κι αν είναι το τίμημα που θα πληρώσει η κοινωνία εν τω μεταξύ. Τα υπόλοιπα θα τα ζήσουμε - το θέμα είναι πώς θα τα ζήσουμε.

Αυτό θα κριθεί από τον βαθμό διορατικότητας που έχουν κυρίως τα τρία κόμματα της συγκυβέρνησης, οι βουλευτές και οι αρχηγοί τους. Θα θυσιάσουν τις τρέχουσες πολιτικές ανάγκες τους, φροντίζοντας πάση θυσία να διασφαλιστεί η δυνατότητα της μελλοντικής ανάκαμψης; Ή θα μετρήσουν μόνο τις άμεσες συνέπειες των μέτρων και θα αφήσουν την οικονομία να διολισθήσει εκτός ευρωζώνης και τη χώρα να τιναχτεί στον αέρα; Δεν είναι εύκολο δίλημμα. Αλλά για αυτές τις περιπτώσεις, ο Αρθουρ Κλαρκ έλεγε: «Ενας πολιτικάντης σκέφτεται τις επόμενες εκλογές, ένας πολιτικός τις επόμενες γενιές».

 

 

Πηγή: Τα Νέα

Δημοσιεύτηκε στις 25/10/2012