Κύπρος - Γάμοι, κηδείες, βαπτίσεις... ποτίζουν το πελατειακό σύστημα!

Του Νίκου Τόκα

ΟΤΑΝ πηγαίνεις μέσο όρο, σε 10-15 γάμους, καμιά 10αριά κηδείες, και έξι επτά βαπτίσια τον μήνα, προφανώς όσο μισθό και να πιάνεις δεν σε φτάνει για…να είσαι... κύριος, με όλα τα πιο πάνω γεγονότα. ...Τα οποία, ως βουλευτής τα θεωρείς κοινωνικές σου υποχρεώσεις από τις οποίες δεν μπορείς να το... σκάσεις, αποφεύγοντάς τες. Καθώς (και κακώς), έχεις εδραιωμένη την πεποίθηση, ότι αυτό «πρέπει», αυτή είναι η πολιτική σου κουλτούρα: Να κινείσαι σε πλαίσια και να αποδίδεσαι σε δραστηριότητες που σου «ορίζει» το υπάρχον πελατειακό σύστημα.
Όπως, λόγου χάρη, και να δηλώνεις «παρών» στη χαρά και στη λύπη ανθρώπων -έστω κι αν στις πλείστες των περιπτώσεων, δεν διακατέχεσαι από κανένα συναίσθημα, παίζεις απλώς «θέατρο», το κάνεις δηλαδή από υστεροβουλία, αναμένοντας κάποτε να το εισπράξεις!
.... Επομένως, έχοντας υπόψη τα πιο πάνω, τι λέτε, να δικαιολογήσουμε τους βουλευτές που... κλοτσούν σε ψαλίδισμα του μισθού τους, ενώ δημιουργούν «κοινό κόμμα» στην προσπάθειά τους να περισώσουν «περίεργα» μηνιαία επιδόματα που τους δίνονται; (Σχετικά, έγραψε χθες ο συνάδελφος Μιχάλης Χατζηστυλιανού).
...Καταρχήν, πώς είναι δυνατόν να πληρώνουμε (και πώς οι επηρεαζόμενοι το καταδέχονται;), μισθούς σε βουλευτές που παραμένουν και ελεύθεροι επαγγελματίες, και αρκετοί βγάζουν από τις άλλες εργασίες τους, και... χοντρό μεροκάματο -αλήθεια, ποιοι και πόσοι άραγε, το  δηλώνουν στον Φόρο;
...Από την άλλη, βέβαια, για όσους ζουν αποκλειστικά από τη βουλευτική αντιμισθία, κι αν ληφθούν υπόψη και οι... υποχρεώσεις που λέγαμε πιο
πάνω, ίσως δημιουργείται κάποιο πρόβλημα. Αλλά και πάλι, δεδομένης της εκτεταμένης φτώχειας και κακοριζιτζιάς (ανεργία, πτωχεύσεις, συσσίτια), το βουλευτιλίκι συγκαταλέγεται ακόμα στα προνομιούχα και προσοδοφόρα επαγγέλματα.
...Αρα, εάν υπήρχε σοβαρός λόγος να κινητοποιηθούν οι βουλευτές μας, θα έπρεπε να το κάνουν προς την... αντίθετη κατεύθυνση: Συνδράμοντας έμπρακτα (και αυτόβουλα) στην απάμβλυνση του ανθρώπινου πόνου και απελπισίας, έστω κι αν γνωρίζουν ότι ακόμα κι αν κατέθεταν π.χ. τον μισό μισθό τους σε ένα Ταμείο για ανέργους, κανένα πρόβλημα δεν θα λυνόταν. Ηθικά, όμως και στη συνείδησή τους, οι πολίτες θα τους ανέβαζαν... στον Όλυμπο. Και οι ίδιοι, θα... έπιαναν «λίμιτ απ» στο «χρηματιστήριο» της αγάπης και εκτίμησης του λαού!


Πηγή: Ο Φιλελεύθερος
Δημοσιεύτηκε στις 25/10/2012