Η ιστορία καταγράφει εκατοντάδες τουρκικές ενέργειες με στόχο τη διχοτόμηση

ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ

Η ιστορία του διαχωρισμού και οι Τουρκοκύπριοι

Του Άριστου Μιχαηλίδη

ΤΟ ΞΕΡΕΤΕότι από το 1878, όταν οι Βρετανοί πάτησαν το πόδι τους στην Κύπρο και άρχισαν να οργανώνουν τη διοίκηση του νησιού, οι Τουρκοκύπριοι έθεταν ζητήματα διχοτόμησης και αυτονομίας; Ότι απαιτούσαν να διατηρήσουν τα προνόμια που είχαν από την οθωμανική αυτοκρατορία, σε βάρος της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνοκυπριακού πληθυσμού; Ότι το 1907, δηλαδή πριν από έναν αιώνα, ζητούσαν από τους Βρετανούς να επιβάλουν δημαρχεία με εκ περιτροπής δήμαρχο, έναν Έλληνα και έναν Τούρκο; Ότι από τότε μέχρι σήμερα η ιστορία καταγράφει εκατοντάδες τουρκικές ενέργειες με στόχο τη διχοτόμηση και ούτε μία που να έχει στόχο την αναγνώριση μίας κοινής πατρίδας και ενός λαού, που συμβιώνει και συνδιαχειρίζεται την πατρίδα του; Το 1926, για παράδειγμα, οι μουσουλμάνοι δημοτικοί σύμβουλοι Λευκωσίας απαιτούσαν να εκλέγεται μουσουλμάνος αντιπρόεδρος ή αντιδήμαρχος. Το 1947 το αίτημα των δημοτικών συμβούλων Λεμεσού ήταν να υψώνουν την τουρκική σημαία στο δημαρχείο κατά τις τουρκικές εθνικές εορτές και το έκαναν. Να μην πούμε για τις ταραχές που προκαλούσαν συνέχεια στα επόμενα χρόνια, τις λεηλασίες και τις δολοφονίες, αυτά είναι γνωστά, ούτε για τους θύλακες που σχεδίαζαν από το 55 σε όλους τους δήμους και καταδίωκαν από αυτούς τους Ελληνοκύπριους και τους εξανάγκαζαν να εγκαταλείπουν τις περιουσίες τους και να τρέχουν να σωθούν, όλα με σκοπό τον γεωγραφικό διαχωρισμό και την εκκαθάριση περιοχών από τους χριστιανούς. Στην Πάφο, ας πούμε, άρχισαν να κτίζουν και τείχος για να οριοθετήσουν (μονομερώς και παράνομα, φυσικά) τη δημοτική περιοχή τους. Να μην πάμε στο ‘63, στο ‘64, στο ‘67, στο ‘74, στο ‘84 ή στη Δερύνεια του 1996.
Τώρα ξαφνικά λοιπόν, ας μην λέμε παραμύθια ο ένας στον άλλο ότι οι Τουρκοκύπριοι αποφάσισαν να αφήσουν πίσω τους όλη αυτή την ιστορία για να αγκαλιαστούν με τους Ελληνοκύπριους συμπατριώτες τους και να κτίσουν κοινό μέλλον στην ίδια γη! Ο στόχος παραμένει αναλλοίωτος και τα μηνύματα τους είναι πεντακάθαρα: Μένουν πιστοί στο γεωγραφικό διαχωρισμό του νησιού και στην επιδίωξη αυτονομίας, αλλά τώρα πιθανόν να έχουν αντιληφθεί, μετά από τόσα χρόνια έμπρακτα στην αγκαλιά της Τουρκίας που τους έχει μετατρέψει σε κομπάρσους των συμφερόντων της, ότι αυτό το καθεστώς δεν τους οδηγεί πουθενά. Όταν προπάντων, θα μπορούσαν να είναι Ευρωπαίοι πολίτες, μαζί με τους Ελληνοκύπριους.
Αυτό ήταν και το κίνητρο των διαδηλώσεων του 2003, αυτό είναι και το σημερινό. Μόνο που σήμερα έχει προστεθεί στις πλάτες τους η εμπειρία της τουρκικής βουλιμίας και της γενοκτονίας διά του εποικισμού, η απογοήτευση της μη λύσης, ακόμα και από τους πιο πολλά υποσχόμενους Χριστόφια και Ταλάτ και η οικονομική κρίση, που τους επιβάλλει οικονομικά πακέτα στα μέτρα των Τούρκων της Ανατολίας. Με αυτές τις εμπειρίες, μπαίνει στους προβληματισμούς που τους κάνουν να οργανώνουν τις διαδηλώσεις εναντίον της Τουρκίας και η πολιτική πλευρά των αντιδράσεων.
Θα τα πούμε κι αύριο.
aristosm@phileleftheros.com