Κύπρος - Η περιπέτεια μόλις άρχισε

Του Άριστου Μιχαηλίδη

ΑΚΟΥΜΕ συνεχώς αυτές τις μέρες τον Κυβερνητικό Εκπρόσωπο να εξηγεί ότι αν παραιτηθεί ο Πρόεδρος και πάμε σε πρόωρες εκλογές ο τόπος θα μπει σε μια «παρατεταμένη πολιτειακή και συνταγματική περιπέτεια». Η αλήθεια, όμως, είναι ότι ήδη βρισκόμαστε σε μια πολιτειακή περιπέτεια, σε μια άνευ προηγουμένου πολιτική ανωμαλία και το ζητούμενο είναι αν αυτή θα είναι παρατεταμένη ή αν θα βρεθεί διέξοδος για να επιστρέψουμε στην ομαλότητα. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι αυτή η ανωμαλία να συνεχιστεί και να βαθαίνει μέχρι τις επόμενες προεδρικές εκλογές, δηλαδή για ακόμα ενάμιση χρόνο.
Αν δεχθούμε ότι η πιθανότητα παραίτησης του Προέδρου έχει αποκλειστεί, πρέπει να δοθεί απάντηση από τον Πρόεδρο και από το ΑΚΕΛ, ως το μόνο κόμμα που αντιτίθεται στην παραίτησή του, με ποιο τρόπο θα ξεφύγουμε από την υφιστάμενη κρίση. Διότι, τα κόμματα της αντιπολίτευσης, για πρώτη φορά όλα μαζί, προτείνουν είτε πρόωρες εκλογές, είτε κυβέρνηση ενότητας, μέχρι τη λήξη της θητείας (Φεβρουάριος 2013) με συμφωνημένο πρόγραμμα για να χειριστεί τα μεγάλα ζητήματα, που εκκρεμούν. Ακόμα και αν αυτή η πρόταση δεν μπορεί να υλοποιηθεί, αφού μόνο με τη συγκατάνευση του Προέδρου θα μπορούσε να αποκτήσει υπόσταση, δεν παύει να είναι μια πρόταση κοινή από τη συντριπτική πλειοψηφία της δεύτερης εξουσίας, της νομοθετικής. Η πρώτη εξουσία, όμως, η εκτελεστική, δεν προτείνει τίποτε. Δεν αναγνωρίζει την κρίση; Δεν ανησυχεί για την παράτασή της μέχρι το 2013; Πιστεύει ότι θα πείσει τα κόμματα να αποσύρουν την αμφισβήτησή τους και να στηρίξουν τον Πρόεδρο Χριστόφια; Δεν υπάρχει τέτοιο ενδεχόμενο, όμως. Εδώ το ΔΗΚΟ και η ΕΔΕΚ, οι εν δυνάμει συνεργάτες του ΑΚΕΛ, διέκοψαν ακόμα και τις επαφές για τις δημοτικές εκλογές. Ούτως ή άλλως, το πρόβλημα δεν είναι μόνο η εξέλιξη με το πόρισμα Πολυβίου, αλλά οι έντονες διαφωνίες με την πολιτική του κ. Χριστόφια σε όλα τα μεγάλα και επείγοντα ζητήματα και κυρίως στο Κυπριακό και στην οικονομία. Οι αντιδράσεις μετά το πόρισμα, όπως και η τραγωδία καθ’ αυτή, είναι η κορύφωση αυτής της πολιτικής, που πια όλοι επικρίνουν ως επικίνδυνη.
Αν αντιλαμβάνεται ο αρχηγός του κράτους και το κυβερνών κόμμα ότι βρισκόμαστε σε πολιτική ανωμαλία, οφείλουν να αφήσουν κατά μέρος την κομματική πολιτική και να συμπεριφερθούν ως ηγέτες του τόπου με κύρια ευθύνη την εξασφάλιση της ομαλότητας. Αν δεν μπορούν, δεν φταίει ο λαός. Κι από την άλλη, αν όλα τα άλλα κόμματα μαζί μπορούν να κάνουν «πολιτικό πραξικόπημα» (άλλη αστειότητα κι αυτή!) και πάλι έχει ευθύνη ο αρχηγός του κράτους να ενεργήσει με τρόπο που θα προστατεύει τον τόπο και όχι να δημιουργεί συνθήκες ανωμαλίας.
Πάντως, όταν μπροστά σε αυτή την κρίση, ακούμε τον Γενικό Γραμματέα του κυβερνώντος κόμματος, του μέχρι πρότινος μεγαλύτερου κόμματος, να ασχολείται με το τι έγραψε μια εφημερίδα ή με το τι έλεγαν κάποιοι διαδηλωτές έξω από το Προεδρικό και να μην ασχολείται με την αιτία της ανωμαλίας, ούτε να προσπαθεί να βρει διέξοδο από την κρίση, μάλλον είναι βέβαιο ότι η περιπέτεια θα είναι παρατεταμένη…

Πηγή: Ο Φιλελεύθερος
Δημοσιεύτηκε στις 07/10/2011