Οι εξ Ελλάδος τραγουδιστάδες που βολεύονται στις στρατευμένες κομματικές συναυλίες δικαιούνται να μας παραδίδουν μαθήματα πολιτικής ηθικής, αλλά οι καθηγητές δεν δικαιούνται;

ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ

Το ανάστημα ενός ηγέτη και μιας κοινωνίας

Του Άριστου Μιχαηλίδη

ΜΙΑΕΠΙΘΕΣΗ εναντίον του ακαδημαϊκού, που τόλμησε να δημοσιοποιήσει τις απόψεις του για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, την αναμέναμε. Αλλά δεν περιμέναμε να πέσει κι αυτός στη δίνη της αιώνιας πραξικοπηματολογίας. Αυτό ομολογώ, ήταν έκπληξη.
Ο καθηγητής Χαρίδημος Κ. Τσούκας αρθρογράφησε για να δηλώσει ότι δεν θα παραστεί σε τελετή στο πανεπιστήμιο γιατί δεν τρέφει αισθήματα σεβασμού «για έναν Πρόεδρο που φέρνει το υψηλό αξίωμά του στα μέτρα του δικού του ηγετικού αναστήματος» και επειδή αρνείται να τιμήσει «με τη φυσική του παρουσία τον ηγέτη που δεν τιμά το αξίωμά του», όπως αρνείται να σβήσει από τη μνήμη του τους δεκατρείς νεκρούς του Μαρί. Κείμενο ζηλευτό κι έκφραση θαρραλέα κι ελεύθερη, που σπάνια βλέπουμε να προέρχονται από το πανεπιστήμιο Κύπρου, αν και πρέπει να σημειώσουμε ότι τελευταία όλο και πληθαίνουν οι ελεύθερες αξιόλογες φωνές ακαδημαϊκών. Μέχρι πρόσφατα ακούγαμε μόνο όσους ξεθάρρεψαν από την άνοδο ομοϊδεατών τους στην εξουσία και έδιναν την εντύπωση ότι στο πανεπιστήμιο Κύπρου λειτουργεί μια νέα μορφή Μασονίας και βρίσκονται εκεί μόνο όσοι με επιπολαιότητα και υστεροβουλία (ταξιδάκια, σεμινάρια, θεσούλες, δεξιώσεις στις πρεσβευτικές κατοικίες) ασπάστηκαν τη νέα αμερικανική τάξη και το δόγμα Νταβούτογλου με τους νεόδουλους του. Να όμως, υπάρχει και η άλλη φωνή, που δεν φοβάται να απευθύνει τον λόγο της ανοικτά στην κοινωνία κι ας έχει τον κίνδυνο να βλαφτεί από την εξουσία. Σε αντίθεση με τους ακαδημαϊκούς που όταν λένε τις απόψεις τους ξέρεις ότι μόλις έχουν επιστρέψει από πληρωμένη συνεργασία τους με τα παράνομα πανεπιστήμια των κατεχομένων. Λοιπόν, όταν αυτοί κάνουν τεμενάδες στον Νταβούτογλου και στον Ταλάτ και εμπράκτως καταργούν την κατοχή με δήθεν προοδευτικές ιδέες και ενέργειες (συνεργασίες με το κατοχικό καθεστώς) δεν τους λέει κανένας ότι ξέχασαν την τραγωδία της εισβολής και του πραξικοπήματος. Ο Χαρίδημος Τσούκας, που τόλμησε μέσα σ’ αυτό τον ανάξιο συρφετό, να δηλώσει ότι αρνείται να σβήσει από τη μνήμη του τους δεκατρείς νεκρούς του Μαρί, του λένε ότι η μνήμη του είναι επιλεκτική, γιατί ξέχασε ότι «στην Κύπρο έγινε μια εσχάτη προδοσία το 1974 και ουδείς τιμωρήθηκε», όπως του έγραφε χτες η διευθύντρια της Χαραυγής και μέλος του πολιτικού γραφείου του κυβερνώντος κόμματος, λες και όποιος μιλά για σημερινές καταστάσεις πρέπει να ρίχνει καλού κακού και μια ατάκα για το πραξικόπημα κι ας μην έχει σχέση με όσα θέλει να πει. Και όχι μόνο αυτό, που είναι αυτονόητα άνω ποταμών, αλλά δέχτηκε και επίθεση επειδή «οι εξ Ελλάδος καθηγητάδες καλά έχουν βολευτεί στην Κύπρο», αλλά «να έρχονται να μας κάνουν και μαθήματα πολιτικής ηθικής, αυτό πάει πολύ». Αντί να τους ακούμε μπας και ξεστραβωθεί λίγο ο επαρχιωτισμός μας, αντί να μετρούμε τα λόγια μας για να μην αρχίσουν κι αυτοί να μετρούν τους δεκάδες χιλιάδες εκ Κύπρου, που βολεύονται στην Ελλάδα από τότε που υπάρχει Ελλάδα, πετάμε και προσβλητικές εξυπνοβλακείες. Οι αμόρφωτοι που αποκτήσαμε πανεπιστήμιο και γίναμε απευθείας διδάκτορες της αμπελοφιλοσοσφίας.
Υ.Γ. Οι εξ Ελλάδος τραγουδιστάδες που βολεύονται στις στρατευμένες κομματικές συναυλίες δικαιούνται να μας παραδίδουν μαθήματα πολιτικής ηθικής, αλλά οι καθηγητές δεν δικαιούνται;
aristosm@phileleftheros.com