Η νοσταλγία που ξεθυμαίνει από τις χαραμάδες του Ύπνου των Γενναίων

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ

Προς Ανεπιλήσμονας

Του Γ. Σέρτη

ΜΙΑ διακοπή ρεύματος –άλλοτε και αλλού– θα ήταν απλώς μια προσωρινή ταλαιπωρία και ενόχληση, καθώς –σχεδόν– τα πάντα σ’ ένα σπίτικρέμονται από τις ηλεκτρικές συσκευές. Άμα, όμως, χαράματα διαπιστώνεις ότι η διακοπή είναι ευρεία, στη –μετά την περσινή 11η Ιουλίου– Κύπρο, το φρικτό πρωινό επανέρχεται.
Όχι, δηλαδή, ότι σε… άφησαν –μια μέρα ή μια ώρα– ν’ απομακρυνθείς από την τραγωδία της δολοφονικής έκρηξης στο Μαρί, καθώς:
•Οι θρασείς και θρασύτατοι Άπρακτοι και οι Πραξούλες τους… παρελαύνουν προκλητικά στις τηλεοπτικές οθόνες, υπενθυμίζοντας ότι η ανευθυνότητα και η ανικανότητα συνοδεύονται –και– από παχυδερμία. 

 •Τα μνημόσυνα μετρούν τους μήνεςτων απόντων, για να οργίζονταιοι παρόντες.
•Ο Περιφρονητής του Πορίσματος για το μεγάλο έγκλημα επιμένει να… παραδίδει (παρα)ιστορικά μαθήματα!
Και… Ωσάν να μην αρκούσαν όλα αυτά, ωσάν να μην αρκεί η –ανά δίμηνο– ληστρική επέλαση στα ταπεινά νοικοκυριά για τις καθημερινές ανάγκες τους στην κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος, ένα πρωινό στο σκοτάδι ξυπνά τον φρικτό εφιάλτη του περσινού Ιουλίου.
Σύμπτωση; Το σκοτεινό –χτεσινό– πρωινό συνοδεύτηκε με εαρινή ομίχλη που προμηνούσε ζεστή μέρα, έμοιαζε όμως –συνειρμικά– να υπογράμμιζε –με τους στίχους του Ποιητή– τις σκέψεις:
«Όλη μέρα τώρα η μικρή Αρετή κατεβαίνει κι εργάζεται σκληρά στα μέρη όπου η γη από άγνοια σήπονταν, κι είχαν οι άνθρωποι ανεξήγητα μελανουργήσει.
Και η άχνα που ανεβαίνει απ’ τις κοιλάδες έχουν να πουν πως δεν είναι λέει καπνός, μα η νοσταλγία που ξεθυμαίνει από τις χαραμάδες του Ύπνου των Γενναίων».