Έλληνες λογοτέχνες γίνονται «υπερήρωες» σε κόμικς

Ο Καβάφης, ο Καρυωτάκης, ο Καρκαβίτσας, ο Νικολαΐδης, ο Ροδοκανάκης και ο Παπαδιαμάντης γίνονται «υπερήρωες» στα χέρια των συγγραφέων κόμικς Θανάση Πέτρου και Δημήτρη Βανέλλη, στο τελευταίο τους βιβλίο «Το Γιούσουρι και άλλες φανταστικές ιστορίες». 

 

Ο Θανάσης Πέτρου και ο Δημήτρης Βανέλλης

ΣΟΦΗ ΖΙΩΓΟΥ

Στο νέο βιβλίο σας «Το Γιούσουρι και άλλες φανταστικές ιστορίες» τα βάζετε με τα ιερά τέρατα της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Ποιο ήταν το έναυσμα για να το κάνετε αυτό και ποιο το μήνυμα που θέλετε να περάσετε;
Όταν μεταφέρεται ένα κείμενο σε μια άλλη μορφή τέχνης, στη συγκεκριμένη περίπτωση σε κόμικς, αυτό που προκύπτει είναι ένα καινούργιο έργο, που δεν μπορεί να κριθεί αποκλειστικά ούτε με εικαστικά ούτε με λογοτεχνικά κριτήρια. Στα κόμικς λόγος και εικόνα συνδυάζονται, χωρίς να αθροίζονται, οπότε από το αρχικό κείμενο διατηρείται η πλοκή, όχι όμως και το λογοτεχνικό ύφος του εκάστοτε συγγραφέα.

Προσπαθούμε, όμως, να διατηρούμε το ιδιαίτερο κλίμα και την ατμόσφαιρα του κάθε διηγήματος. Προφανώς, δεν τα βάζουμε και δεν θέλουμε να τα βάλουμε με τα «ιερά τέρατα» της νεοελληνικής λογοτεχνίας, απλώς δείχνουμε ότι οι ιστορίες τους μπορούν να είναι εξίσου ενδιαφέρουσες μετά από τόσα πολλά χρόνια. Όσο για το έναυσμα, πολύ απλά μας άρεσαν αυτές οι ιστορίες και θεωρήσαμε ότι θα γίνονταν ενδιαφέροντα κόμικς.
Έξι φανταστικές ιστορίες με πρωταγωνιστές λογοτέχνες σε κόμικς. Αρκετά πρωτότυπο και παρακινδυνευμένο. Θεωρείτε ότι χρειάζεται που και που να βγαίνουμε από τα στενά (στενόμυαλα στην ουσία) όρια της τέχνης;

Προφανώς, πιστεύουμε πως πρέπει να βγαίνουμε από τα στενά όρια της τέχνης. Αυτή η υπέρβαση είναι, άλλωστε, η βασική ώθηση που κάνει την τέχνη να εξελίσσεται. Ειδικότερα για τα κόμικς, όταν ξεκινήσαμε να διασκευάζουμε λογοτεχνία του πρώτου μισού του 20ου αιώνα, θέλαμε να κάνουμε σαφές ότι η θεματολογία των κόμικς, όπως και κάθε μορφή τέχνης, μπορεί να επεκταθεί οπουδήποτε.
Εμείς, αυτό το γνωρίζαμε, αλλά, φοβόμαστε ότι ακόμα υπάρχουν αναγνώστες που πιστεύουν ότι τα κόμικς απευθύνονται μόνο σε παιδιά ή είναι μόνο κωμικά ή περιπετειώδη.
Από το «Παραρλάμα και άλλες ιστορίες του Δημοσθένη Βουτυρά» στο «Γιούσουρι και άλλες φανταστικές ιστορίες». Τι έχει αλλάξει μεταξύ των δύο βιβλίων;
Αν εξαιρέσουμε ότι κοντεύουν να καταρρεύσουν τα πάντα, γεράσαμε κατά έναν χρόνο και γίναμε σοφότεροι... Απαντώντας σοβαρά όμως στην ερώτηση, το «Παραρλάμα» είχε ένα ενιαίο εικαστικό ύφος, ενώ στο «Γιούσουρι» το ύφος ποικίλει ανάλογα με την ατμόσφαιρα της κάθε ιστορίας.
Θεωρείτε τους λογοτέχνες, που έχετε στο «Γιούσουρι», κατά μία έννοια «υπερήρωες»;
Σαφέστατα ο Καβάφης, ο Καρυωτάκης, ο Παπαδιαμάντης και κάπως ο Καρκαβίτσας είναι πασίγνωστοι, ο Καβάφης μάλιστα και διεθνώς. Ωστόσο, ο Ροδοκανάκης και πολύ περισσότερο ο Νίκος Νικολαϊδης είναι ουσιαστικά άγνωστοι στο ευρύ κοινό.
Οπότε, το κριτήριο της επιλογής μας δεν ήταν το πόσο διάσημοι ήταν οι συγγραφείς, αλλά το πόσο μας άρεσαν και μας ταίριαζαν οι ιστορίες τους. Μας ενδιέφερε το φανταστικό και αλλόκοτο στοιχείο που διακρίνει τα συγκεκριμένα διηγήματα.
Τι θα θέλατε να αλλάξει στο αναγνωστικό κοινό σήμερα;
Αν μιλήσουμε για το αναγνωστικό κοινό των κόμικς, καλό θα ήταν να μην περιορίζει θεματικά και αισθητικά τις επιλογές του στα στερεότυπα που κυριαρχούν. Όσο για το ευρύτερο αναγνωστικό κοινό, θα θέλαμε να μην αντιμετωπίζουν τα κόμικς, ως χαμηλής ποιότητας τέχνη. Στα κόμικς μπορεί κάποιος να ανακαλύψει τα πάντα.
Είναι η κρίση στον τομέα του βιβλίου ικανή να δημιουργήσει ένα πιο απαιτητικό κοινό;
Θα ευχόμασταν μετά την κρίση να έχει απομείνει κοινό. Μακάρι αυτό να είναι και πιο απαιτητικό.
Που θέλετε να απευθύνεστε με τα βιβλία σας; Ποιοι να λάβουν το μήνυμα;
Δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο target group. Θα θέλαμε να απευθυνθούμε τόσο στο κοινό των κόμικς, όσο και σε αναγνώστες που μέχρι τώρα δεν είχαν επαφή με τη συγκεκριμένη τέχνη.
Επόμενο βήμα στη συγγραφική σας πορεία;
Ετοιμάζουμε μια σειρά μικρών κωμικών ιστοριών που θα κυκλοφορήσουν μόνο στο διαδίκτυο. Αλλά δεν έχουμε ακόμα κάτι στα σκαριά για έντυπη έκδοση.
Η ενασχόληση με συγγραφή φαντάζομαι ότι δεν είναι και ιδιαίτερα προσοδοφόρα. Θεωρείτε ότι με τη μορφή «κόμικ» γίνεται πιο προσιτή στο ευρύ κοινό;
Για την Ελλάδα, τουλάχιστον, η απάντηση είναι αρνητική. Το κοινό των κόμικς, παρά το ότι μετά το 2000 έχει αυξηθεί, παραμένει περιορισμένο. Είναι πολύ πιο εύκολο να κάνεις εκδοτική επιτυχία με ένα μυθιστόρημα, παρά με ένα κόμικς.
Τι πρέπει να αλλάξουμε οι Έλληνες αναγνώστες; Ή τουλάχιστον πώς θα φανταζόσασταν το ιδανικό αναγνωστικό κοινό;
Φοβόμαστε ότι καταρχάς το θέμα είναι ποσοτικό. Είμαστε μια πολύ μικρή αγορά και οι Έλληνες διαβάζουν συγκριτικά λίγο. Αυτά είναι γενικές παρατηρήσεις.
Ειδικότερα σήμερα, στις μέρες τις κρίσης, είναι λογικό η κατάσταση να επιδεινώνεται. Όσον αφορά το ποιοτικό κριτήριο, δεν νομίζουμε ότι το ελληνικό κοινό είναι χειρότερο ή καλύτερο από οποιοδήποτε άλλο. Παντού υπάρχουν best seller αμφίβολης ποιότητας και άγνωστα διαμάντια.
Μήπως τελικά πρέπει η κρίση στην Ελλάδα να γίνει κόμικς για να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση; Και αν το κάνατε ποιοι θα ήταν οι πρωταγωνιστές σας;
Δεν νομίζουμε, δυστυχώς, ότι τα κόμικς, όπως και κάθε τέχνη, έχουν τόσο έντονη παρεμβατική ισχύ. Συνεπώς, όσα κόμικς και να κάναμε για την κρίση, το μόνο που ίσως θα καταφέρναμε, θα ήταν να διασκεδάσουμε το κοινό, όχι όμως και να το βγάλουμε απ’ αυτήν. Εξάλλου η γελοιογραφία είναι περισσότερο κατάλληλη στο συγκεκριμένο τομέα.
Πληροφορίες: «Το Γιούσουρι και άλλες φανταστικές ιστορίες», των Θανάση Πέτρου και Δημήτρη Βανέλλη, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Τόπος.


Πηγή: www.clickatlife.gr
Δημοσιεύτηκε στις 24/07/2012