Κύπρος - Το τέλος μιας εποχής η αρχή μιας άλλης

Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου

Οι γονείς μας ήταν περήφανοι για μας. Ήμασταν η γενιά που κάναμε όχι ένα βήμα, αλλά ένα άλμα πέραν του σημείου που έστεκαν αυτοί, πέραν του σημείου που μας άφησαν για να περπατήσουμε μόνοι μας. Αρκετών της δικής μου γενιάς οι γονείς κατέβηκαν στις πόλεις από τα 12 τους για να δουλέψουν, οι κοπέλες σαν παραδουλεύτρες ή να μάθουν τέχνη κοντά σε μοδίστρες, ζώντας εσωτερικές στα σπίτια που βρίσκονταν. Και τα αγόρια, σαν τσιράκια, να μάθουν οποιαδήποτε τέχνη. Και τα κατάφεραν. Κατάφεραν να ξεφύγουν από τη φτώχεια που τους κληροδότησαν οι γονείς τους, στάθηκαν στα πόδια τους και να πρόσφεραν στα παιδιά τους, σε μας, ένα καλύτερο κόσμο.
Η δική μου η γενιά, είχε τις ευκολίες με τις ανοιχτές πόρτες της Ελλάδας, με τις κομματικές υποτροφίες, να σπουδάσει. Και γίναμε όλοι επιστήμονες, με καλές δουλειές, καλά λεφτά, μεγάλα σπίτια, πολυτελή αυτοκίνητα, χοντρές κοιλιές κι έπειτα συνδρομή στο γυμναστήριο. Αμυδρά θυμόμασταν πως στο πατρικό μας σπίτι η τουαλέτα ήταν στην αυλή και τηλεόραση είχανε μόνο κάποιοι πλούσιοι. Για τα παιδιά μας όλα αυτά, ήτανε ιστορίες του παλιού καιρού. Ένα παρελθόν που δεν τους άγγιζε, δεν τους αφορούσε, δεν είχε σχέση με τις δικές τους ζωές. Και ξαφνικά...
Ξαφνικά ήρθαν τα πράγματα έτσι που γίναμε ενοχικοί απέναντι στα παιδιά μας. Είμαστε η γενιά που έζησε καλύτερα από τα παιδιά της. Είμαστε η γενιά που θα παραδώσει στα παιδιά της ένα κόσμο χειρότερο από αυτόν που κληρονόμησε. Είμαστε η γενιά που έφαγε την γονική γη, την έκοψε οικόπεδα τα οποία πούλησε για να ζει καλά και τώρα μόνο χρέη μπορεί να παραδώσει στα παιδιά της. Είμαστε η γενιά που έμαθε τα παιδιά της να ζουν σε 350 τετραγωνικά και τώρα πρέπει να μάθουν να ζουν με το νοίκι στα 100. Θα κερδίζουν λιγότερα από τους γονείς τους, θα πρέπει να μάθουν τον μόχθο και ίσως οι παππούδες δεν ζουν πια για να τους διδάξουν πως γίνεται. Ίσως και να είναι απελευθερωτικό. Να μην έχουν να ξεπεράσουν τους γονείς τους. Να μην έχουν να τους ανταγωνιστούν, αλλά απλά να τους αποκαθηλώσουν και να χαράξουν το δικό τους δρόμο, χωρίς ψευδαισθήσεις, πατώντας γερά στη γη.


Πηγή: Ο Φιλελεύθερος
Δημοσιεύτηκε στις 27/07/2012