Ελλάδα - Λήμματα: βιασμός, γελοιότης, ισοδυναμία, Μπαρόζο, τουρισμός.

Βασίλης  Παπαβασιλείου

βιασμός. Η Επανάσταση του 1821 οδήγησε στη δημιουργία του νεοελληνικού κράτους κάτω από συνθήκες μιας μεγάλης ανθρωπιστικής καταστροφής. Και μόνο η περιγραφή της άφιξης του Καποδίστρια (από τον ίδιο) στην Αίγινα βεβαιώνει του λόγου το αληθές. Η εικόνα του κυβερνήτη που πατάει το πόδι του στο νησί, όπου τον περιμένουν σαν Μεσσία χιλιάδες γυναικόπαιδα, χήρες, ορφανά, άνθρωποι σακάτηδες και ανήμποροι, θύματα του Αγώνα, είναι κυριολεκτικά ανατριχιαστική. Ο ίδιος κλονίζεται, μοιάζει να μην αντέχει. Ομολογεί ότι του κόβονται τα γόνατα. Αυτή η εικόνα σφραγίζει τη ληξιαρχική πράξη γεννήσεως της νέας Ελλάδας: θύματα σε αναμονή σωτήρα.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ίδρυση του πρώτου «δυτικού βασιλείου στην Ανατολή» είχε τον χαρακτήρα ενός βιασμού χάριν των γεωπολιτικών συμφερόντων των Μεγάλων Δυνάμεων. Οπως δεν αμφισβητείται ότι η χώρα οφείλει την πρόωρη, τυπική έστω, ανεξαρτησία της στη γεωγραφική της θέση και πιο συγκεκριμένα στον ρόλο της θάλασσας ως πεδίου πάσης φύσεως μεταφορών και πολέμου. Εκείνο που εντυπωσιάζει είναι ότι το τέλος αυτής της ιστορίας, που κράτησε περίπου δύο αιώνες, έχει την οσμή της αρχής. Ο κύκλος του μεγάλου βιασμού (σε αυτόν εντάσσονται οι εμφύλιοι, οι διχασμοί, αλλά και οι δύο «μεγάλες ιδέες» - σχηματικά, του Κωλέττη και του Κωνσταντίνου Καραμανλή - που απέληξαν σε αντίστοιχες καταστροφές) κλείνει με τα θύματα σε πρώτο πλάνο κάτω στη γη και κάτι γελοίες φιγούρες κατά φαντασίαν σωτήρων να αιωρούνται στον ουρανό, ο καθένας μέσα στο συννεφάκι του, συμπάσχοντας εξ αποστάσεως με τα θύματα και στέλνοντάς τους σε σπαστά ελληνικά την ευχή: «Καλό κουράγκιο!».

γελοιότης. Κάθε ιδρυτικό εγχείρημα ενέχει εξ ορισμού βίαιο χαρακτήρα. Αυτό συνέβη και στην περίπτωση του νεοπαγούς κράτους. Η ίδρυσή του χρωματίζεται μοιραία από την πρωτοτυπία και το ανέκδοτο. Συνυπάρχουν σαν δύο όψεις του ίδιου νομίσματος η δυστυχία και η γελοιότητα, το γέλιο και το κλάμα. Το ίδιο, όμως, δεν ισχύει γι' αυτό που ζούμε σήμερα, στην καταληκτική φάση του όλου εγχειρήματος; Πόσω μάλλον που και πάλι δεν είμαστε μόνοι μας. Την ατμόσφαιρα την καθορίζει, όπως και τότε, το γενικότερο ευρωπαϊκό τσίρκο.

ισοδυναμία. Πολυσήμαντη έννοια. Κάνει θραύση αυτόν τον καιρό. Διακινείται περισσότερο ως επίθετο γένους ουδετέρου («ισοδύναμο»), συναρμοσμένο με το ουσιαστικό «μέτρο». Το «ισοδύναμο μέτρο» είναι το σήμα κατατεθέν της τρέχουσας πολιτικής μεταφυσικής. Παραπέμπει στην πραγματικότητα που δηλώνεται με το γνωστό «όποιος δεν θέλει να ζυμώσει δέκα μέρες κοσκινίζει». Πρόκειται, υπό μία έννοια, για την τιμωρία του αραχτού, ο οποίος ποτέ δεν σκέφτηκε, δεν αποφάσισε και δεν έπραξε τίποτα λόγω φόβου του περίφημου πολιτικού κόστους. Είναι, αν θέλετε, η εκδίκηση της πολιτικής εις βάρος του ψευτοπολιτικού. Τι να γίνει; Φαίνεται ότι όλα εδώ πληρώνονται. Κι έτσι φτάνουμε στο σημερινό πολιτικό τοπίο που θυμίζει το «ο τρώσας και ιάσεται» - όχι με τα κανονικά φάρμακα αλλά με υποκατάστατα, δηλαδή με «ισοδύναμα μέτρα».

Μπαρόζο. Περίεργος άνθρωπος. Με το ένα χέρι κάνει το καλό (έρχεται να μας στηρίξει λόγω κρίσης) και με το άλλο το παίρνει πίσω (δεν αφήνει τη Νέα Δημοκρατία να εκλέξει γραμματέα). Καλά, δεν του είπε κανείς ότι η ελληνική κρίση είναι τόσο σοβαρή που δεν αντιμετωπίζεται με μια Νέα Δημοκρατία χωρίς γραμματέα και μάλιστα τον σωστό γραμματέα;

τουρισμός. Μπορούμε να κάνουμε τους Κινέζους και τους Ινδούς να αγαπήσουν την ηλιοθεραπεία; Από εκεί περνά το μέλλον του ελληνικού τουρισμού. Για Ευρωπαίους ας μην ελπίζουμε πια. Αυτοί (εμείς το ξέρουμε πρώτοι στο πετσί μας) τον καιρό της ευημερίας τον έχουν πίσω τους. Είναι μια άποψη. Τη διατυπώνει ο Ιαν Τζακ στον «Guardian» (21/7). Προσωπικά συμφωνώ και επαυξάνω. Το target group πρέπει να διευρυνθεί και να συμπεριλάβει όλους τους BRIC. Με τους Ρώσους τα πράγματα έχουν ήδη δρομολογηθεί λόγω ιστορικών δεσμών, Ορθοδοξίας, κτλ. Τους Κινέζους θα τους δελεάσουμε με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και τους Ινδούς, ειδικότερα, με τον Μέγα Αλέξανδρο. Ερωτηματικό παραμένουν οι Βραζιλιάνοι. Με αυτούς τι μας συνδέει; Ο καρνάβαλος. Γι' αυτούς είναι βασικός μοχλός της τουριστικής βιομηχανίας, για μας πολιτικοκοινωνικό καθεστώς. Δεν είναι, λοιπόν, δύσκολο να στηθούν γέφυρες συνεργασίας μεταξύ των δύο λαών. Θα βάλει ο καθένας στο τραπέζι ό,τι ξέρει, ζει και εννοεί με «καρναβάλι» και ο Θεός βοηθός. 

Πηγή: www.tanea.gr

Δημοσιεύτηκε στις 28/07/2012