Ο Φινλανδός ηγέτης παράτησε τη χώρα για την Κομισιόν!

 Ο εκφυλισμός του πολιτικού βίου και της δημοκρατίας στα κράτη - μέλη της ΕΕ προοιωνίζεται κοινωνικό μεσαίωνα και ζοφερές εξελίξεις

Κοντεύει να προσλάβει διαστάσεις το φαινόμενο ως και πρωθυπουργοί μικρών ευρωπαϊκών κρατών να παρατούν σύξυλη τη χώρα τους για να εξασφαλίσουν μια χρυσοπληρωμένη θέση επιτρόπου στην Κομισιόν της ΕΕ! Τουλάχιστον οι πρωθυπουργοί του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου γίνονται πρόεδροι της Κομισιόν, αλλά ο πρωθυπουργός της Φινλανδίας Γίρκι Κάταϊνεν παράτησε την πρωθυπουργία της χώρας του για να γίνει απλός επίτροπος! Ούτε στο... νυχάκι του Λουξεμβούργου δεν φτάνει η Φινλανδία! Μετά από δέκα χρόνια ως αρχηγός του Συντηρητικού Κόμματος, μετά από τέσσερα χρόνια θητείας ως υπουργός Οικονομικών και μετά από τρία χρόνια πρωθυπουργός, θέλω να ζήσω μια «άλλη ζωή», ανακοίνωσε στους εμβρόντητους Φινλανδούς ο μόλις 43χρονος Κάταϊνεν, λες και τον πήραν τα χρόνια! Εξω φρενών έγινε ο ομοϊδεάτης του υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Φινλανδίας Αλεξάντερ Στουμπ, μόλις κατάλαβε ότι με την «άλλη ζωή» που ήθελε να ζήσει ο Κάταϊνεν εννοούσε να του φάει τη θέση του Φινλανδού επιτρόπου στην Κομισιόν, την οποία ο Στουμπ γλυκοκοίταζε και επιθυμούσε σφόδρα! Τι να κάνει όμως και ο δυστυχής Στουμπ, υποχρεώθηκε να γυρίσει στη Φινλανδία και να γίνει... πρωθυπουργός! Στο άψε - σβήσε οργάνωσε ένα έκτακτο συνέδριο του Συντηρητικού Κόμματος, νίκησε δύο σαφώς μεγαλύτερης πολιτικής αναγνωρισιμότητας εσωκομματικούς ανθυποψήφιους και έγινε αρχηγός της φινλανδικής Δεξιάς. Λίγες μέρες αργότερα, την περασμένη Δευτέρα 23 Ιουνίου συγκεκριμένα, ο Στουμπ πήρε και ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή με 98 ψήφους υπέρ έναντι 76 κατά και έτσι την περασμένη Παρασκευή συμμετείχε στη σύνοδο κορυφής της ΕΕ ως πρωθυπουργός της Φινλανδίας, όπου με την ψήφο του συνέβαλε στην εκλογή του τέως πρωθυπουργού του Λουξεμβούργου Ζαν - Κλοντ Γιούνκερ ως νέου προέδρου της Κομισιόν! Αντε, και στα δικά του!

Καημός θα του μείνει πάντως του Στουμπ η θέση του επιτρόπου της Κομισιόν. Τζάμπα πήγαν οι κόποι του για τις ευρωεκλογές, όπου ο Στουμπ όχι μόνο βγήκε πρώτος από όλους τους Φινλανδούς ευρωβουλευτές, αλλά και πήρε σχεδόν διπλάσιες ψήφους από τον διάσημο και τόσο μισητό στους Ελληνες τωρινό Φινλανδό επίτροπο, τον Ολι Ρεν!
Δεν ήταν τόσο εύκολο για τον Στουμπ να γίνει πρωθυπουργός, δεδομένου ότι στη Βουλή οι συντηρητικοί έχουν τόσες βουλευτικές έδρες όσες και οι σοσιαλδημοκράτες, οι οποίοι θα μπορούσαν να διεκδικήσουν επί ίσοις όροις την πρωθυπουργία. Δεν το έκαναν όμως εξαιτίας απροσδόκητων συμπτώσεων. Στις αρχές Μαΐου έγινε «πραξικοπηματική» ανατροπή της προέδρου των Φινλανδών σοσιαλδημοκρατών, της Γιούτα Ουρπιλάινεν. Ενας πρώην συνδικαλιστής ονόματι Αντι Ρίνε την ανέτρεψε και της έφαγε όχι μόνο την προεδρία του κόμματος, αλλά και τη θέση της ως υπουργού Οικονομικών!
Μόνο που εξαιτίας της πολιτικής του κόμματος στη δεξιά κυβέρνηση που συμμετέχει και ίσως και σε κάποιο βαθμό λόγω και του «πραξικοπήματος» οι σοσιαλδημοκράτες «πάτωσαν» στις ευρωεκλογές! Πήραν μόνο 12,3%, κάπου 10 εκατοστιαίες μονάδες πίσω από τους συντηρητικούς! Μετά από τέτοιο εκλογικό φιάσκο, πώς να έχουν το θράσος να διεκδικήσουν την πρωθυπουργία; Θα τους έπαιρναν με τις... ντομάτες, όσο ακριβές κι αν είναι αυτές στη Φινλανδία!
Εξάλλου τον Απρίλιο του 2015, σχεδόν σε εννέα μήνες από τώρα, έχουν βουλευτικές εκλογές στη Φινλανδία, οπότε γιατί να σκοτώνονται για το ποιος θα είναι πρωθυπουργός; Οταν, μάλιστα, ο μέχρι προ ολίγων ημερών πρωθυπουργός της Φινλανδίας την «κοπανάει» για μια θέση επιτρόπου στις Βρυξέλλες προκειμένου να τα οικονομήσει, τι χειρότερο πρέπει να γίνει για να γίνει αντιληπτή και από τον τελευταίο Φινλανδό πολίτη η πλήρης κατάπτωση της πολιτικής ζωής της χώρας του;
Αυτό είναι το πρόβλημα - και δεν είναι μόνο ή κυρίως φινλανδικό. Ο εκφυλισμός του δημοκρατικού πολιτεύματος στην Ευρώπη, η πρόταξη του προσωπικού πλουτισμού των πολιτικών ως υπέρτατης αρχής στη δράση τους, η υποβάθμιση εκ μέρους της ΕΕ κάθε θεσμού των κρατών - μελών της δεν προοινωνίζεται τίποτα καλό για το μέλλον της Γηραιάς Ηπείρου και του κόσμου ολόκληρου. Αυτή η γενικευμένη παρακμιακή ατμόσφαιρα σε όλα τα κράτη της Ευρώπης και ο εξανδραποδισμός των μαζών των εργαζομένων και των μικρομεσαίων σίγουρα οδηγεί σε έναν κοινωνικό μεσαίωνα και μια απαξίωση της πολιτικής και της δημοκρατίας. Ζοφερές και επικίνδυνες καταστάσεις...

Το Έθνος, 2-07-2014