Ένας Πρόεδρος σε αδιέξοδο

ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ

Τι του ζήτησαν να ερευνήσει

πΤου Άριστου Μιχαηλίδη

ΤΟΥΑΝΕΘΕΣΑΝ του ανθρώπου να ερευνήσει «κατά πόσο προκύπτουν οποιεσδήποτε ευθύνες (οποιασδήποτε μορφής) - και, αν η απάντηση είναι καταφατική, ποιες είναι αυτές και πού αποδίδονται - από το σύνολο των ενεργειών, παραλείψεων, γεγονότων, συνθηκών, ή το συνδυασμό τους, που οδήγησαν στην έκρηξη». Αυτό αναφέρεται ρητώς στους όρους εντολής του Πόλυ Πολυβίου. Όπως αναφέρεται ακόμα ότι πρέπει να κάνει «εισηγήσεις για τον τρόπο βελτίωσης της κατάστασης, προς αποφυγή παρόμοιων περιστατικών στο μέλλον» και επίσης, «οποιεσδήποτε άλλες συναφείς πτυχές ή ζητήματα ή θέματα, που σχετίζονται με τα πιο πάνω, κατά την απόλυτη κρίση της Ερευνητικής Επιτροπής.» ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ, δηλαδή κατά την απόλυτη κρίση του Πόλυ Πολυβίου, αφού αυτός ήταν η επιτροπή. Με αυτούς τους όρους εντολής, του έδωσαν σαφέστατες οδηγίες να κρίνει ο ίδιος προσωπικά από το σύνολο των γεγονότων που θα έχει μπροστά του, ποιες είναι οι ευθύνες, οποιασδήποτε μορφής και πού αποδίδονται, αλλά επίσης, να κάνει εισηγήσεις για βελτίωση της κατάστασης και κυρίως, να ασχοληθεί και με «οποιεσδήποτε άλλες συναφείς πτυχές», που θα κρίνει ο ίδιος ότι σχετίζονται. Όταν όμως έκανε ακριβώς αυτό που του ανέθεσαν, είναι κατηγορούμενος ότι ξέφυγε από τους όρους εντολής του, ότι πολιτικολογεί γιατί ασχολήθηκε με την εξωτερική πολιτική, με τα κόμματα, με τη Βουλή, με το σύστημα… Αλλά, αν «κατά την απόλυτη κρίση του», όπως έλεγαν οι όροι εντολής του, έκρινε ότι η εξωτερική πολιτική, που άσκησε ο Πρόεδρος με τις «διπλωματικές διαβεβαιώσεις» που έδινε στον Άσαντ, σχετίζονται με την υπόθεση, καλώς ασχολήθηκε. Και από το πόρισμα φαίνεται ότι όχι μόνο σχετίζονται, αλλά είχαν καταλυτικό ρόλο, διότι, «με τις διαβεβαιώσεις του ο Πρόεδρος εγκλώβιζε τόσο τον εαυτό του όσο και την Κυπριακή Δημοκρατία σε μια πολιτική που περιόριζε τα μέγιστα την ελευθερία κινήσεων της Κυπριακής Δημοκρατίας στο χειρισμό του θέματος», όπως διαπίστωσε το πόρισμα. Και όταν αναφέρθηκε στο πολιτειακό σύστημα, δεν πολιτικολογούσε, αλλά έκανε αυτό που του ζήτησαν και λίγο πολύ, αυτό που και ο ίδιος ο Πρόεδρος έλεγε στην κατάθεσή του υποστηρίζοντας ότι φταίει το σύστημα για την τραγωδία. («Είναι ξεκάθαρο στη δική μου αντίληψη ότι το όλο συμβάν αποτελεί μια αποτυχία του συστήματος. Αποτυχία λειτουργιών και συστηματικών διαδικασιών οι οποίες κτίστηκαν μέσα από τις δεκαετίες στη βάση σκοπιμοτήτων και πέρα από τις αρχές της αξιοκρατίας και της χρηστής διοίκησης», Δημήτρης Χριστόφιας, κατάθεση, 5/9/2011).
Τι περισσότερο είπε ο κ. Πολυβίου; Μήπως διαφωνεί κανένας ότι «κέντρο αναφοράς του όλου πολιτειακού συστήματος δεν είναι πλέον ο ελεύθερος και ανεξάρτητα σκεπτόμενος πολίτης, αλλά τα πολιτικά κόμματα»; Μήπως αμφιβάλλει κανένας ότι «η τραγωδία στη ναυτική Βάση στο Μαρί αντικατοπτρίζει όχι μόνο κολοσσιαία ανεπάρκεια στη συγκεκριμένη περίπτωση, αλλά και την αποτυχία του πολιτικού συστήματος εν γένει» και ότι «στην υπό εξέταση περίπτωση, ουδέν λειτούργησε»; Αυτά είπε ο κ. Πολυβίου και αυτά διαπιστώνει κάθε μέρα, κάθε λογικά σκεπτόμενος πολίτης. Αν υπάρχει κάτι που λειτούργησε σωστά σε αυτή την τραγική υπόθεση ας μας το πει κάποιος, επιτέλους.
aristosm@phileleftheros.com