Ο ηθικός κίνδυνος (moral hazard) έρχεται και ξανάρχεται στη διεθνή συζήτηση για την κρίση και τον χειρισμό της και συνήθως αφορά την Ελλάδα και εκπορεύεται από τους πιο συντηρητικούς κύκλους και φυσικά από τους Έλληνες "αντιλαϊκιστές" του Μνημονίου. Όταν λένε "ηθικός κίνδυνος" εννοούν ότι η ατιμωρησία ή και επιβράβευση της κακής πρακτικής στην πραγματικότητα την τροφοδοτεί. Οι αναφορές στον "ηθικό κίνδυνο" συνδυάζονται συνήθως με την απαίτηση της "τιμωρίας".
Οι χρεωκοπημένες τράπεζες εξακολουθούν να κερδίζουν δανείζοντας στο Δημόσιο, που δανείζεται για να τις διατηρεί στη ζωή, και όχι μόνο δεν τιμωρούνται για την κρίση που προκάλεσαν, αλλά αποζημιώνονται κιόλας. Στην Ελλάδα το τραπεζικό σύστημα έχει αντλήσει από το κράτος περίπου 150 δισ. ευρώ ως κεφάλαια και εγγυήσεις όταν η χρηματιστηριακή αξία όλων των τραπεζών δεν ξεπερνά τα 4 δισ. ευρώ. Και μετά το PSI θα τους διατεθούν ακόμη 30 δισ. ευρώ, τα οποία θα φορτωθεί ως δάνειο ο ελληνικός λαός. Αυτό δεν συνιστά άραγε ηθικό κίνδυνο;
Η σημερινή κυβέρνηση των τριών μνημονιακών κομμάτων με επικεφαλής τον αρχιτραπεζίτη του Σημίτη ευθύνονται αντικειμενικά, αλλά και σε επίπεδο φυσικών προσώπων και συγκεκριμένων επιλογών με ονοματεπώνυμο, για ολόκληρη την πορεία και κατάληξη της Ελλάδας την οποία διεκτραγωδούν οι ίδιοι.
Δεν υπάρχουν πιο απηνείς διώκτες του Ελληνικού Δημοσίου απ' αυτούς που "διόγκωσαν", όπως οι ίδιοι λένε, τον δημόσιο τομέα. Δεν υπάρχει πιο διεφθαρμένο και διαπλεκόμενο πολιτικό σύστημα από το συγκεκριμένο ελληνικό που μας κυβερνά. Μόνοι τους τα λένε. Και όμως, επιχειρείται να την πληρώσει ολόκληρη η χώρα εκτός από τους υπεύθυνους αυτής της κατάστασης και τους συνεργούς τους. Και η κατάληξη είναι όχι μόνον να ανατίθεται στους ίδιους να συνεχίσουν να κυβερνούν, αλλά ακούμε κιόλας ότι τους περιορίζει η πολλή δημοκρατία. Αυτό δεν είναι ηθικός κίνδυνος;
Ένα είναι σίγουρο: Όταν λένε πως πρέπει να αλλάξουν τα πάντα, εννοούν πως πρέπει να αλλάξουν τα πάντα για να μείνουν ως έχουν. Να συνεχίσουν να κάνουν κουμάντο οι τραπεζίτες και το διαπλεκόμενο σημερινό σύστημα.
Πηγή: Η Αυγή
Δημοσιεύτηκε στις 31/01/2012
Οι χρεωκοπημένες τράπεζες εξακολουθούν να κερδίζουν δανείζοντας στο Δημόσιο, που δανείζεται για να τις διατηρεί στη ζωή, και όχι μόνο δεν τιμωρούνται για την κρίση που προκάλεσαν, αλλά αποζημιώνονται κιόλας. Στην Ελλάδα το τραπεζικό σύστημα έχει αντλήσει από το κράτος περίπου 150 δισ. ευρώ ως κεφάλαια και εγγυήσεις όταν η χρηματιστηριακή αξία όλων των τραπεζών δεν ξεπερνά τα 4 δισ. ευρώ. Και μετά το PSI θα τους διατεθούν ακόμη 30 δισ. ευρώ, τα οποία θα φορτωθεί ως δάνειο ο ελληνικός λαός. Αυτό δεν συνιστά άραγε ηθικό κίνδυνο;
Η σημερινή κυβέρνηση των τριών μνημονιακών κομμάτων με επικεφαλής τον αρχιτραπεζίτη του Σημίτη ευθύνονται αντικειμενικά, αλλά και σε επίπεδο φυσικών προσώπων και συγκεκριμένων επιλογών με ονοματεπώνυμο, για ολόκληρη την πορεία και κατάληξη της Ελλάδας την οποία διεκτραγωδούν οι ίδιοι.
Δεν υπάρχουν πιο απηνείς διώκτες του Ελληνικού Δημοσίου απ' αυτούς που "διόγκωσαν", όπως οι ίδιοι λένε, τον δημόσιο τομέα. Δεν υπάρχει πιο διεφθαρμένο και διαπλεκόμενο πολιτικό σύστημα από το συγκεκριμένο ελληνικό που μας κυβερνά. Μόνοι τους τα λένε. Και όμως, επιχειρείται να την πληρώσει ολόκληρη η χώρα εκτός από τους υπεύθυνους αυτής της κατάστασης και τους συνεργούς τους. Και η κατάληξη είναι όχι μόνον να ανατίθεται στους ίδιους να συνεχίσουν να κυβερνούν, αλλά ακούμε κιόλας ότι τους περιορίζει η πολλή δημοκρατία. Αυτό δεν είναι ηθικός κίνδυνος;
Ένα είναι σίγουρο: Όταν λένε πως πρέπει να αλλάξουν τα πάντα, εννοούν πως πρέπει να αλλάξουν τα πάντα για να μείνουν ως έχουν. Να συνεχίσουν να κάνουν κουμάντο οι τραπεζίτες και το διαπλεκόμενο σημερινό σύστημα.
Πηγή: Η Αυγή
Δημοσιεύτηκε στις 31/01/2012
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire