Θα πληρώνουμε για πολλά χρόνια ακόμη

Τα χρέη μας

Του Λευτέρη Π. Παπαδόπουλου

Εχω έναν φίλο που με βρίζει όποτε γράφω κάτι εναντίον της Μέρκελ, του Σόιμπλε και της Γερμανίας, γενικώς. Και δεν πρόκειται για «εναντίον». Μια κριτική ως απλός έλληνας πολίτης κάνω για τη σκληρότητα - ολοένα αυξανόμενη - του Βερολίνου απέναντι στην Ελλάδα, που ο λαός της πληρώνει, με αιματηρές θυσίες, τα δάνεια της χώρας.

Η λογική του φίλου μου είναι τετράγωνη: «Χρωστάμε πάρα πολλά λεφτά. Λεφτά που φάγαμε. Το πολιτικό σύστημα κυρίως. Αλλά κι εμείς, οι πολίτες. Που μας τάιζαν με εκατομμύρια οι πολιτικοί για να εξαγοράζουν την ψήφο μας. Αυτά τα λεφτά δεν μας τα χάριζαν. Μας τα δάνειζαν. Και πρέπει να τα δώσουμε πίσω. Είναι δισεκατομμύρια ευρώ, των ευρωπαίων φορολογουμένων. Γκέγκε;».

Καμιά αντίρρηση. Αλλά στην περίπτωσή μας, δεν έχουμε μόνο μια δανειακή σχέση. Ελλάδα και Γερμανία είναι σύμμαχοι και εταίροι στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Ανήκουν και οι δύο στον πυρήνα της ευρωζώνης. Ευλόγως, οι διευκολύνσεις εκατέρωθεν πρέπει να γίνονται. Και με ανοιχτή καρδιά. Οχι με μαστίγια, απειλές και με μια μούρη από την πλευρά της Γερμανίας συνεχώς μέχρι το πάτωμα...

Φοβάμαι ότι τα πράγματα δεν είναι απλά. Φοβάμαι ότι Γερμανοί, Ολλανδοί και Φινλανδοί ίσως παίζουν κάποιο παιχνίδι. Θα φανεί. Το παιχνίδι: δεν μπορούν να μας διώξουν από το ευρώ γιατί δεν τους το επιτρέπουν οι συμφωνίες. Μπορούν, όμως, με την επιθετικότητά τους, την τάση τους να μας εξευτελίζουν διαρκώς και να μας συκοφαντούν κάποια στιγμή να μας φτάσουν στο αμήν. Οπότε, θα φύγουμε εμείς από το ευρώ. Είναι η ιστορία με το αυτοκίνητο και τον γρύλο.

Στο αμήν έφτασε και ο Παπούλιας. Και ξεχνώντας ότι είναι Πρόεδρος της Δημοκρατίας και, άρα, οφείλει να μιλάει δημόσια με το γάντι, «τά 'χωσε» στον Σόιμπλε και την παρέα του: «Ποιος είναι ο Σόιμπλε; Ποιοι είναι οι Ολλανδοί; Ποιοι είναι οι Φινλανδοί;». Ερωτήματα που πηγάζουν από οργή. Και ένα βαθύ παράπονο. Και πληγωμένη υπερηφάνεια. Γι' αυτό και είχαν τόσο ευμενή απήχηση στον λαό. Οπως και η απόφασή του να μην παίρνει στο εξής τον μισθό του, που δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητος. Θέλω, πάντως, να υπενθυμίσω, με την ευκαιρία, ότι στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο οι Φινλανδοί τα κάνανε πλακάκια με τους Ναζί και οι Ολλανδοί «αντιστάθηκαν» τέσσερις μέρες!

Θα μου πείτε: έχει περάσει μισός αιώνας από τότε. Τι θέλεις και ξύνεις πληγές; Σωστό είναι αυτό. Αλλά όταν σου πατάνε μονίμως τον κάλο και σε ταπεινώνουνε, έρχεται μια ώρα που ξεσπάς. Ετσι, για να ισιώσουνε τα ζύγια της ψυχής σου...

Κατά τα άλλα, Δευτέρα σήμερα. Ας ελπίσουμε ότι θα μας δώσουν τα δισεκατομμύρια που περιμένουμε, για να πάρουμε μιαν ακόμη ανάσα. Εχοντας υπόψη μας ότι τίποτα δεν τελειώνει. Θα πληρώνουμε για πολλά χρόνια ακόμη. Δουλεύοντας ακατάπαυστα. Πολύ περισσότερο απ' όσο δουλεύουμε τώρα.