Του Παύλου Ηλ. Αγιαννίδη
Αν
η ατάκα του πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας Χρήστου Σαρτζετάκη «είμαστε
έθνος ανάδελφον» μείνει στην Ιστορία, θα είναι και επειδή καθημερινά
κάποιοι από τους ανάδελφους το επιβεβαιώνουν.
Οπως εκείνοι που σκέφτηκαν να χτίσουν ολόκληρη πισίνα στις φυλακές
Κορυδαλλού. Που στη συνέχεια την ονόμασαν λιμνούλα για τα μπάρμπεκιου
των κρατουμένων τις Τσικνοπέμπτες (sic!), που τη μετονόμασαν
σιντριβανάκι, που την υποβάθμισαν σε γούρνα για τα ζώα... Αρκεί να μην
τη συσχετίσουμε με τις πιο διάσημες για την απέριττη χλιδή και την
καθαριότητά τους φυλακές Χάλντεν της Νορβηγίας, όπου κρατείται και ο
δολοφόνος 77 ατόμων Αντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ.
Το πιο... ανάδελφο από όλα δεν είναι ότι κάποιοι έχτισαν πισίνα σε
ένα σωφρονιστικό ίδρυμα, στο οποίο οι συνθήκες διαβίωσης - και
συνωστισμού - έχουν περιγραφεί κατά καιρούς με τα πιο μελανά χρώματα.
Ούτε ότι με τα μπάζα από τη συγκεκριμένη κατασκευή δραπέτευσαν και δύο
τρόφιμοι. Ούτε καν ότι έχει καταγγελθεί, δικαίως ή αδίκως δεν έχει
σημασία, ότι «σταρ» έγκλειστοι (για οικονομικά εγκλήματα κατά του
Δημοσίου) φέρονται να παραγγέλνουν εδέσματα με ντελίβερι. Αλλά ο τρόπος
με τον οποίο οι συνδικαλιστές του συγκεκριμένου χώρου βγαίνουν να
δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα. Με ύφος σαν να πρόκειται για κάτι
απολύτως φυσικό.
Τόσο ανάδελφο που μπροστά του φτάνει να ωχριά ακόμη και η περήφανη
(και για το ανάδελφο έθνος) δήλωση του νικητή της Φόρμουλα 1 Φερνάντο
Αλόνσο «ένας ισπανός οδηγός με ιταλικό όχημα από έλληνα σχεδιαστή
κέρδισε τη Γερμανία».
Πηγή: www.tanea.gr
Δημοσιεύτηκε στις 25/07/2012
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire