Η Ε.Ε. δεν είναι καφετέρια
Ο Ντέιβιντ Κάμερον, προσπαθώντας να μεταβάλει τη βάση της βρετανικής συμμετοχής στην Ε.Ε., λαμβάνει ως δεδομένα τρία πράγματα: Οτι οι εταίροι μας μας θέλουν έναντι οποιουδήποτε κόστους, ότι θα επαναδιαπραγματευτούν μια νέα συνθήκη έτσι ώστε να συμμορφώνεται με τις απαιτήσεις μας, και ότι η βρετανική κυβέρνηση θα καταλήξει σε χρονοδιάγραμμα. Η αλήθεια είναι ότι και τα τρία είναι λίαν αμφίβολα. Προφανώς κανείς δεν θέλει την έξοδο της Βρετανίας από την Ε.Ε. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει αυτομάτως ότι θα δεχθούν οποιονδήποτε όρο θέσουμε, ιδιαίτερα τη μεταβολή των κανόνων της κοινής αγοράς.
Ισως να βρούμε συμμάχους στην προσπάθεια ενίσχυσης της αξιοπιστίας και ανταγωνιστικότητας της Ε.Ε. και να μειώσουμε τα ρυθμιστικά βάρη. Η Βρετανία ήδη δεν συμμετέχει στη Ζώνη του Ευρώ και υπακούει στους κανονισμούς μετανάστευσης εντός της Ε.Ε., θέλει να εξαιρεθεί από το ευρωπαϊκό σύστημα δικαιοσύνης και αστυνόμευσης, αλλά και το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης. Εάν τελικά ο Κάμερον ζητήσει να εξαιρεθεί και από άλλα, ενώ ταυτόχρονα διατηρεί τα προνόμια της ενιαίας αγοράς, δεν αποκλείεται κάποιος να του υπενθυμίσει ότι με τα δικαιώματα έρχονται και υποχρεώσεις και ότι η Ε.Ε. δεν είναι καφετέρια να έρχεσαι με τον δίσκο σου και να φεύγεις με ό,τι θέλεις.
LE MONDE
Το ευρώ ενισχύεται
Και ξαφνικά το ευρώ ξαναγίνεται πρόβλημα... Στις αρχές λοιπόν του 2013, η πτώση της αξίας του ευρώ δεν προκαλεί ανησυχία. Αντιθέτως. Το ευρώ χαίρει άκρας υγείας. Υπερβολικής ίσως. Το ενιαίο νόμισμα που θεωρούσαμε ότι πνέει τα λοίσθια, ενισχύεται αργά αλλά σταθερά: +10% έναντι του δολαρίου, σε έξι μήνες, +25% έναντι του ιαπωνικού γιεν. Με την ισοτιμία στο 1,33 έναντι του δολαρίου, βρισκόμαστε ακόμη μακριά από το ιστορικό υψηλό του 1,60 που είχε σημειώσει το 2008. Το σημερινό όμως επίπεδο της αξίας του ευρώ προκαλεί ήδη ανησυχία στους εξαγωγείς μας. Και ενώ η κρίση, η μείωση της βιομηχανικής παραγωγής και η πτώση της ανταγωνιστικότητας πλήττουν τη χώρα μας, η αλματώδης αύξηση της αξίας του ευρώ δεν είναι καλή είδηση. Ούτε σε οικονομικό ούτε σε πολιτικό επίπεδο. Η αύξηση αυτή μπορεί να υπονομεύσει τις προσπάθειες της κυβέρνησης που αφορούν στη συγκράτηση της μείωσης του εξωτερικού εμπορίου της Γαλλίας. Ωστόσο, η Γαλλία δεν είναι το μόνο θύμα αυτού του γεγονότος. Για τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, που εξακολουθούν να πλήττονται από την ύφεση, η ανάκαμψη του ενιαίου νομίσματος ενδέχεται να υπονομεύσει τις επώδυνες προσπάθειες της δημοσιονομικής προσαρμογής που καταβάλλονται εδώ και μήνες.
Πηγή: Η Καθημερινή
Δημοσιεύτηκε στις 25/01/2013
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire