Γιάνης Βαρουφάκης
Photo: Π. Τζάμαρος @fosphotos.com
Στις 16 Νοεμβρίου 2012, σε άρθρο στο protagon με τον προκλητικό τίτλο ΕΛΛΑΣ-ΔΝΤ-Συμμαχία, είχα μεταφέρει το ενδιαφέρον του ΔΝΤ για μια στρατηγική συμμαχία με την ελληνική κυβέρνηση με στόχο το γενναίο κούρεμα του ελληνικού δημόσιου χρέους. Επρόκειτο για πληροφορίες που μου μετέφεραν άνθρωποι του ΔΝΤ σε συνάντηση στην Ουάσινγκτον. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος με διέψευσε ζωντανά στον «τηλεοπτικό αέρα» και προσέθεσε ότι «αυτά είναι ζητήματα μεταξύ των δανειστών μας». Κι όμως: Το ΔΝΤ, για έναν χρόνο τουλάχιστον, έτεινε χείρα βοήθειας προς την ελληνική κυβέρνηση, ουσιαστικά δίνοντάς της την ευκαιρία για να συμμαχήσει με το ΔΝΤ ώστε από κοινού να απαιτηθεί από το Βερολίνο, στο πλαίσιο του Eurogroup, ουσιαστικό κούρεμα του ελληνικού χρέους και ουσιαστική παρέμβαση στο νεκροζώντανο τραπεζικό σύστημα (σημ. το ΔΝΤ κατανοούσε και κατανοεί πλήρως την παρωδία της δήθεν ανακεφαλαιοποίησης).
Δέκα μήνες μετά, στις 10 Σεπτεμβρίου 2013, σε άρθρο στο protagon τιτλοφορούμενο ΠΟΡΤΑ ΔΝΤ, έγραφα: «Η κυβέρνηση των Αθηνών αγνόησε αυτή τη χείρα βοηθείας που της έτεινε η κα Λαγκάρντ και η λοιπή ηγεσία του ΔΝΤ. Δυστυχώς, δυστυχέστατα, αυτή η χείρα βοηθείας σήμερα πλέον έχει τραβηχτεί. Το ΔΝΤ είδε και αποείδε, τράβηξε τη χείρα που είχε τείνει προς την Ελλάδα, και τώρα πλέον και να ανταποκριθεί η ελληνική κυβέρνηση το ΔΝΤ θα προσποιηθεί πως δεν άκουσε.
Χτες, στους Financial Times, ο κ. Στουρνάρας επιβεβαίωσε τα λεγόμενά μου. Διαβάστε τη μετάφραση του σχετικού εδαφίου και των λεγόμενων του κ. Στουρνάρα όπως τα δημοσίευσε η Ναυτεμπορική:
«... για ένα «κούρεμα» του χρέους ο κ. Στουρνάρας είπε ότι αντιστάθηκε σε πιέσεις που δέχθηκε από την Κριστίν Λαγκάρντ και τον Πολ Τόμσεν για να ζητήσει από άλλους ηγέτες της ευρωζώνης, συμπεριλαμβανομένου και του γερμανού υπουργού Οικονομικών Β. Σόιμπλε, να αποδεχθούν απώλειες από ένα κούρεμα του ελληνικού χρέους.
«Ο Πολ Τόμσεν και η Κριστίν Λαγκάρντ είπαν ότι έπρεπε να σταθώ στο πλευρό τους… Είπα: εντάξει, αν έρθω με την πλευρά σας, είναι κάτι που θα βοηθήσει πραγματικά την Ελλάδα, αλλά είναι και κάτι που δεν γίνεται. Ο Σόιμπλε μου είπε, «Γιάννη ξέχνα το». Οπότε δεν μπορεί να γίνει, εγώ λοιπόν τι μπορώ να κάνω;».
Ρεαλισμός ή λόγος παραίτησης;
Φαντάζομαι ότι ο κ. Στουρνάρας θα υπερασπιζόταν αυτή του τη στάση ως απόρροια του ρεαλισμού του, δεδομένης της σκληρής στάσης του κ. Σόιμπλε. Το ερώτημα όμως τίθεται βασανιστικά: Τι θα είχε να χάσει η ελληνική κυβέρνηση από μια συμπαράταξη με το ΔΝΤ τον Νοέμβριο/Δεκέμβριο του 2012, στα επίμαχα εκείνα Eurogroup (που κατέληξαν με την θλιβερή μη-λύση της«εναπαγοράς χρέους»); Πιστεύει ο κ. Στουρνάρας, ή ο οποιοσδήποτε καλόβουλος παρατηρητής, ότι το αποτέλεσμα για την Ελλάδα θα ήταν χειρότερο από αυτό που «πετύχαμε»; Σε καμία περίπτωση. Το πολύ-πολύ η Γερμανία να συσπείρωνε γύρω της την υπόλοιπη Ευρωζώνη και η κοινή στάση ΔΝΤ-Ελλάδας να μην «πέρναγε». Τότε απλά θα βρισκόμασταν εκεί που είμαστε σήμερα. Όμως, όπως όλοι γνωρίζουν, η Γερμανία, όσο απόλυτη και να παρουσιάζεται εκτός θεσμικών οργάνων, όταν βρεθεί αντιμέτωπη με έναν μεγάλο «παίκτη» εντός θεσμικών οργάνων (και δεν υπάρχει μεγαλύτερος από το ΔΝΤ), υποχωρεί. Πόσο μάλιστα μπροστά σε μια συμμαχία Αθηνών-Ουάσινγκτον σε περίοδο που ο παγκόσμιος οικονομικός τύπος (Financial Times, Wall Street Journal, ακόμα και η γερμανική Handelsblatt) «βούιζαν» για την ανάγκη κουρέματος του ελληνικού χρέους!
Αν και δεν μπορούμε να ξέρουμε πόσα θα ήταν τελικά τα οφέλη της χώρας από μια συμμαχία ΔΝΤ-Ελλάδας, σίγουρα θα υπήρχαν. Οπότε, ερχόμαστε στο ερώτημα: Δεδομένου ότι δεν είχε να χάσει τίποτα η χώρα από μια θετική ανταπόκριση στην πρόσκληση του ΔΝΤ (που τώρα ο κ. Στουρνάρας επιβεβαιώνει), ενώ είχε να κερδίσει πολλά, με ποιο δικαίωμα απέρριψε την πρόσκληση αυτή ο κ. Στουρνάρας; Το έκανε εν γνώσει του κ. Σαμαρά;
Αν μάλιστα λάβουμε υπ’ όψη μας το γεγονός ότι απεδείχθησαν φρούδες οι ελπίδες που έσπερνε πως μετά τις γερμανικές εκλογές το κούρεμα θα ερχόταν ουρανοκατέβατο, ως δώρο από τον κ. Σόιμπλε, ένα ακόμα πιο αμείλικτο ερώτημα προκύπτει: Μπορεί ο κ. Στουρνάρας να παραμείνει στην θέση του βασικού διαπραγματευτή με την τρόικα όταν απώλεσε μια τόσο εξαιρετική διαπραγματευτική ευκαιρία;
H ομολογία του Στουρνάρα
Photo: Π. Τζάμαρος @fosphotos.comΣτις 16 Νοεμβρίου 2012, σε άρθρο στο protagon με τον προκλητικό τίτλο ΕΛΛΑΣ-ΔΝΤ-Συμμαχία, είχα μεταφέρει το ενδιαφέρον του ΔΝΤ για μια στρατηγική συμμαχία με την ελληνική κυβέρνηση με στόχο το γενναίο κούρεμα του ελληνικού δημόσιου χρέους. Επρόκειτο για πληροφορίες που μου μετέφεραν άνθρωποι του ΔΝΤ σε συνάντηση στην Ουάσινγκτον. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος με διέψευσε ζωντανά στον «τηλεοπτικό αέρα» και προσέθεσε ότι «αυτά είναι ζητήματα μεταξύ των δανειστών μας». Κι όμως: Το ΔΝΤ, για έναν χρόνο τουλάχιστον, έτεινε χείρα βοήθειας προς την ελληνική κυβέρνηση, ουσιαστικά δίνοντάς της την ευκαιρία για να συμμαχήσει με το ΔΝΤ ώστε από κοινού να απαιτηθεί από το Βερολίνο, στο πλαίσιο του Eurogroup, ουσιαστικό κούρεμα του ελληνικού χρέους και ουσιαστική παρέμβαση στο νεκροζώντανο τραπεζικό σύστημα (σημ. το ΔΝΤ κατανοούσε και κατανοεί πλήρως την παρωδία της δήθεν ανακεφαλαιοποίησης).
Δέκα μήνες μετά, στις 10 Σεπτεμβρίου 2013, σε άρθρο στο protagon τιτλοφορούμενο ΠΟΡΤΑ ΔΝΤ, έγραφα: «Η κυβέρνηση των Αθηνών αγνόησε αυτή τη χείρα βοηθείας που της έτεινε η κα Λαγκάρντ και η λοιπή ηγεσία του ΔΝΤ. Δυστυχώς, δυστυχέστατα, αυτή η χείρα βοηθείας σήμερα πλέον έχει τραβηχτεί. Το ΔΝΤ είδε και αποείδε, τράβηξε τη χείρα που είχε τείνει προς την Ελλάδα, και τώρα πλέον και να ανταποκριθεί η ελληνική κυβέρνηση το ΔΝΤ θα προσποιηθεί πως δεν άκουσε.
Χτες, στους Financial Times, ο κ. Στουρνάρας επιβεβαίωσε τα λεγόμενά μου. Διαβάστε τη μετάφραση του σχετικού εδαφίου και των λεγόμενων του κ. Στουρνάρα όπως τα δημοσίευσε η Ναυτεμπορική:
«... για ένα «κούρεμα» του χρέους ο κ. Στουρνάρας είπε ότι αντιστάθηκε σε πιέσεις που δέχθηκε από την Κριστίν Λαγκάρντ και τον Πολ Τόμσεν για να ζητήσει από άλλους ηγέτες της ευρωζώνης, συμπεριλαμβανομένου και του γερμανού υπουργού Οικονομικών Β. Σόιμπλε, να αποδεχθούν απώλειες από ένα κούρεμα του ελληνικού χρέους.
«Ο Πολ Τόμσεν και η Κριστίν Λαγκάρντ είπαν ότι έπρεπε να σταθώ στο πλευρό τους… Είπα: εντάξει, αν έρθω με την πλευρά σας, είναι κάτι που θα βοηθήσει πραγματικά την Ελλάδα, αλλά είναι και κάτι που δεν γίνεται. Ο Σόιμπλε μου είπε, «Γιάννη ξέχνα το». Οπότε δεν μπορεί να γίνει, εγώ λοιπόν τι μπορώ να κάνω;».
Ρεαλισμός ή λόγος παραίτησης;
Φαντάζομαι ότι ο κ. Στουρνάρας θα υπερασπιζόταν αυτή του τη στάση ως απόρροια του ρεαλισμού του, δεδομένης της σκληρής στάσης του κ. Σόιμπλε. Το ερώτημα όμως τίθεται βασανιστικά: Τι θα είχε να χάσει η ελληνική κυβέρνηση από μια συμπαράταξη με το ΔΝΤ τον Νοέμβριο/Δεκέμβριο του 2012, στα επίμαχα εκείνα Eurogroup (που κατέληξαν με την θλιβερή μη-λύση της«εναπαγοράς χρέους»); Πιστεύει ο κ. Στουρνάρας, ή ο οποιοσδήποτε καλόβουλος παρατηρητής, ότι το αποτέλεσμα για την Ελλάδα θα ήταν χειρότερο από αυτό που «πετύχαμε»; Σε καμία περίπτωση. Το πολύ-πολύ η Γερμανία να συσπείρωνε γύρω της την υπόλοιπη Ευρωζώνη και η κοινή στάση ΔΝΤ-Ελλάδας να μην «πέρναγε». Τότε απλά θα βρισκόμασταν εκεί που είμαστε σήμερα. Όμως, όπως όλοι γνωρίζουν, η Γερμανία, όσο απόλυτη και να παρουσιάζεται εκτός θεσμικών οργάνων, όταν βρεθεί αντιμέτωπη με έναν μεγάλο «παίκτη» εντός θεσμικών οργάνων (και δεν υπάρχει μεγαλύτερος από το ΔΝΤ), υποχωρεί. Πόσο μάλιστα μπροστά σε μια συμμαχία Αθηνών-Ουάσινγκτον σε περίοδο που ο παγκόσμιος οικονομικός τύπος (Financial Times, Wall Street Journal, ακόμα και η γερμανική Handelsblatt) «βούιζαν» για την ανάγκη κουρέματος του ελληνικού χρέους!
Αν και δεν μπορούμε να ξέρουμε πόσα θα ήταν τελικά τα οφέλη της χώρας από μια συμμαχία ΔΝΤ-Ελλάδας, σίγουρα θα υπήρχαν. Οπότε, ερχόμαστε στο ερώτημα: Δεδομένου ότι δεν είχε να χάσει τίποτα η χώρα από μια θετική ανταπόκριση στην πρόσκληση του ΔΝΤ (που τώρα ο κ. Στουρνάρας επιβεβαιώνει), ενώ είχε να κερδίσει πολλά, με ποιο δικαίωμα απέρριψε την πρόσκληση αυτή ο κ. Στουρνάρας; Το έκανε εν γνώσει του κ. Σαμαρά;
Αν μάλιστα λάβουμε υπ’ όψη μας το γεγονός ότι απεδείχθησαν φρούδες οι ελπίδες που έσπερνε πως μετά τις γερμανικές εκλογές το κούρεμα θα ερχόταν ουρανοκατέβατο, ως δώρο από τον κ. Σόιμπλε, ένα ακόμα πιο αμείλικτο ερώτημα προκύπτει: Μπορεί ο κ. Στουρνάρας να παραμείνει στην θέση του βασικού διαπραγματευτή με την τρόικα όταν απώλεσε μια τόσο εξαιρετική διαπραγματευτική ευκαιρία;
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire