Οι πικοίλες πληγές του Απολιτισμού - Σπάνια θα βρούμε πολιτισμένους ηγέτες...

1 Ο υπουργός Παιδείας που έχει βγάλει το Γυμνάσιο με πολιτικές πιέσεις.
2 Ο υπουργός Πολιτισμού που είδε τις ταινίες του Καρλ Μαρξ και διάβασε το Κεφάλαιο του Γκράουτσο.
3 Ο υπουργός Τύπου και Πληροφοριών που βούτηξε τη Δημόσια Τηλεόραση από το υπουργείο Πολιτισμού και τη μετέφερε αλυσοδεμένη πίσω στο υπουργείο του.

4 Ο υφυπουργός Τύπου που διόρισε διευθυντή της Δημόσιας Τηλεόρασης υπάκουο δημοσιογράφο.
5 Ο (γνωστός και μη εξαιρετέος) υπουργός Εξωτερικών που τσαλαπατάει με το ευτραφές σώμα του τους νόμους, τους ξαναγράφει μυστικά αλλάζοντας τις φράσεις για να ικανοποιήσει τα παραπολιτικά του γούστα.
6 Ο εκδότης εφημερίδας που παραπληροφορεί το κοινό του για να καταφέρει να πάρει δημόσια έργα.
7 Ο πρωθυπουργός που εγκατέλειψε τον ψυχίατρό του για να βρει τη θεραπεία του στην πολιτική.
Στη συνέχεια, ο δημόσιος λειτουργός -απολιτικός και απολίτιστος πλέον- όταν βγαίνει από την έξοδο του τούνελ μιας τέτοιας χώρας, θα πέσει με τα μούτρα στην πολιτιστική αποτύφλωση του υπόλοιπου πληθυσμού, από εθνικιστικό πάθος και υπακοή στο θωρακισμένο καθεστώς που συνήθισε να ζει. Αφήνει να κιτρινίσουν τα βιβλία στις βιτρίνες, κλείνει τα παιδαγωγικά φεστιβάλ κινηματογράφου και καταργεί τα δημόσια κανάλια για να αυξηθούν οι διαφημίσεις και οι ψηφιακές συχνότητες των εμπορικών καναλιών.
Επειδή σε ώρες κρίσης -όπως οι οικονομικές- οι απολίτιστοι ηγέτες χάνουν τον μπούσουλα, δηλαδή δεν έχουν τι άλλο να καταστρέψουν, αποφασίζουν κατά κανόνα να επιβάλουν μια Νέα Τάξη πραγμάτων. Αλλοτε με ναζιστικές δικτατορίες, σήμερα με εντυπωσιακές ενέργειες νεο-ναζιστών οπαδών τους. Που θα επιτρέψουν οικονομίες σε ευπαθείς τομείς όπως είναι η Παιδεία, η Υγεία, οι Τέχνες και τα Γράμματα. Η συντήρηση της πολιτισμικής κληρονομιάς για παράδειγμα εγκαταλείπεται, όπως η Υγεία και οι βασικές συνθήκες διαβίωσης ενός λαού όλο και πιο πεινασμένου, για να ικανοποιηθεί η καλοθρεμμένη τρόικα. Ανάμεσα στα πρώτα που εγκαταλείπει ο απολίτιστος κρατικός λειτουργός είναι ο πολιτισμός.
Και ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται. Με περισσότερες αυτοκτονίες. Σκοπός των απολίτιστων κυβερνήσεων είναι ενίοτε ο περιορισμός των ζωντανών (Οι 2 Παγκόσμιοι Πόλεμοι έφεραν συνολικά πάνω από 40 εκατομμύρια νεκρούς). Ο Ρούζβελτ κατάφερε να επιλύσει τη δική του κρίση με ένα τολμηρό για την εποχή του πρόγραμμα, που οι εχθροί του ονόμασαν «σοσιαλιστικό» μέχρι και «κομμουνιστικό» επειδή ήταν ένα πρόγραμμα κρατικού καπιταλισμού, με κίνδυνο να υποστεί ανατροπή από ένα ακροδεξιό στρατιωτικό πραξικόπημα. Το παράπλευρο αυτό συμβάν μόλις πρόσφατα αποκαλύφθηκε.
Αξίζει να σημειωθεί πώς κατασκευάζονται οι ηγέτες των αντιδραστικών κύκλων. Επειδή η διακυβέρνηση μιας χώρας είναι μια βρόμικη δουλειά, τα αφεντικά διοικούν από μακριά, με τα όργανά τους. Ιδού μια πασίγνωστη περίπτωση χίλια τοις εκατό αληθινή. Τα 1944 ο Πρέσκοτ Μπους -ο παππούς Μπους- βάζει μια αγγελία στο «Λος Αντζελες Τάιμς» στην οποία «μια σοβαρή επιχείρηση του Τέξας ζητεί νέο, ωραίο, με ωραία οδοντοστοιχία, και να έχει βγάλει το Γυμνάσιο», για να τον βοηθήσει (με έναν ικανοποιητικό μισθό) να εκλεγεί γερουσιαστής και αργότερα ακόμα ψηλότερα (εννοώντας την προεδρία των ΗΠΑ). Εμφανίστηκε ο Ρίτσαρντ Νίξον ο οποίος και πραγματοποίησε το όνειρο του (γνωστού φιλοναζί κατά άλλα) Πρέσκοτ Μπους.
Σπάνια θα βρούμε πολιτισμένους ηγέτες. Στην Ελλάδα. Πολύ σπάνια στην Αμερική.
Οσο για την αρχαία έννοια του όρου πολιτισμός, το γνωστό λεξικό του Anatole Bailly γράφει: Κυβέρνηση μιας πολιτείας ή ενός κράτους (βλ. πολίτης). Θα εννοούσαν πολιτισμένη κυβέρνηση οι άνθρωποι... Οπως συμβαίνει συχνά στην ιστορία των λέξεων, ο όρος εξελίχτηκε χωρίς να χάσει το DNA του.



Πηγή: Ελευθεροτυπία
Δημοσιεύτηκε στις 24/01/2014