Οι τρύπιες σόλες του Σημίτη

Της ΣΟΦΙΑΣ ΦΙΛΙΠΠΙΔΟΥ

Στις 19 Δεκεμβρίου, η Πηνελόπη, μια νεαρή φωτογράφος, είχε την έμπνευση να με φωτογραφίσει με το χειμωνιάτικο φως του μεσημεριού στο Πεδίον του Αρεως! Ενα «δασύλλιο» κομμένων ελάτων, με το σταυρό από σανίδες καρφωμένο στη βάση τους, έφραζε την είσοδο του πάρκου, χωρίς να δημιουργεί πάντως το αδιαχώρητο, όπως άλλοτε, στα χλιδάτα χρόνια της ευμάρειας...

 

  Μπροστά στο άγαλμα της Αθηνάς, σε μια αναπλαστική αναλαμπή, φυτεύτηκαν για να μαραζώσουν μερικά νεαρά λιόδεντρα και τα λάστιχα του αυτόματου ποτιστικού κουλουριασμένα έσφιγγαν σαν μαύρα φίδια τις ρίζες τους!
Κάτω από τα πόδια της αγέρωχης θεάς προστάτιδας, που ατενίζει την ανήλια Σπυρίδωνος Τρικούπη, κρατώντας το δόρυ και την ασπίδα, καθόταν ένας μετανάστης παππούς αμίλητος με το εγγονάκι του, που ήταν ασφυκτικά κουκουλωμένο και δεμένο σ' ένα παλιό καροτσάκι. Γύρω ερημιά και εγκατάλειψη!
Τα «καινούργια» μικρά πλακάκια στον κεντρικό δρόμο περιπάτου, όλα σπασμένα και διαβρωμένα και τα παγκάκια ξεχαρβαλωμένα... μάλλον μεταστοιχειωμένα σε αιθαλομίχλη... Τα τεχνητά ρυάκια στο βάθος ακίνητα και βαλτωμένα και στο χώμα εκεί, απ' όπου υψώνονται τα παλιά αθάνατα δέντρα, έρποντας ανήρχοντο ζωηρά εξωτικά φυτά, όμοια με γιγάντιες «αγριοκολοκυθιές»! Εδώ κι εκεί οι πάντα σπορτίφ φιλόζωοι με τα χαριτωμένα τους τετράποδα χωνόντουσαν στα γνωστά λημέρια για το καθιερωμένο κατούρημα και μια αλλόκοτη μεταμπεκετική κυρία, μέχρι το λαιμό μέσα στις σακούλες της, σαν γνήσια εκπρόσωπος του παραλόγου, μάσαγε ψωμί και το έφτυνε στα περιστέρια(!), ενώ μια κοπέλα με «ψωμάκια» έκανε τζόκινγκ ξεφυσώντας. Αυτά και πέραν τούτων οι στενοχωρημένοι μικροπωλητές, σιωπηλά έστηναν (από τη μεριά του μαρμαρωμένου έφιππου βασιλέως Κωνσταντίνου ξεκινώντας) τις τέντες και τους πάγκους με τα παιχνίδια και τις φλις κουβέρτες για τα πόδια... στην πολυθρόνα κοντά στο τζάκι!
Αραγε πόσα εκατομμύρια «κάνανε φτερά» για την ερήμωση του πάρκου; Γιατί η ανάπλαση δεν έγινε βέβαια για τα παιδιά... και τους αναπήρους... τους φοιτητές και τους ποιητές... για τους ερωτευμένους και τους πονεμένους... για τις μανάδες με τα καροτσάκια... τους μετανάστες και τα παιδάκια! Ενα τέτοιο έργο θα χρειαζόταν μελέτη και αγάπη προς το συνάνθρωπο και θα ήταν υγεία και χαρά ενώ εμείς χορεύουμε το βουλιμικό χορό της αυταρέσκειας και «καίμε» τα εκατομμύρια έτσι: για ένα καπρίτσιο της στιγμής, ένα «δε βαριέσαι, ας πάει και το παλιάμπελο»!
Τέτοιες θλιβερές σκέψεις με καταδίωκαν καθώς έφευγα, παίρνοντας μαζί μου τις μαγικές μυρωδιές του βρεγμένου χώματος από το βάθος της αττικής γης και ενώ διέσχιζα νόμιμα και με πράσινο τη διάβαση της λεωφόρου Αλεξάνδρας δύ ο μηχανές της Τροχαίας με τέσσερις ανέμελους καβαλάρηδες παρ' ολίγον να με «στείλουν»...
Οι διερχόμενοι κοκάλωσαν, οι μηχανές φρέναραν απότομα και αμέσως μετά με πατημένα τα γκάζια εξαφανίστηκαν! «Βόδια», φώναξε κάποιος και... θυμήθηκα τα ζώα τα καημένα που χρονιάρες μέρες κάνουν χου χου στη φάτνη του Χριστούλη! Μα να πάω από τροχαίο, πριν προλάβω να δω τη μάνα μου στη Θεσσαλονίκη, και μάλιστα από τετρακύλινδρη μηχανή της Τροχαίας μια μέρα μετά τη σύλληψη του κ. Λιάπη για το παράνομο πολυτελές τζιπ και τις πινακίδες-«μαϊμούδες», δεν είναι αμαρτία; Πάει και τελείωσε: Δεν έχει τέλος η κατρακύλα: μετά την τσουλήθρα στη «ρεμπέτικη» κατηφόρα τη μεγάλη... πάμε ντουγρού στα σκοτάδια του μαύρου του χαμού!
Ετρεξα και χώθηκα σοκαρισμένη στο κρεβάτι μου και για να ξεφρικάρω πήρα κοντά μου τα τετράδια ονείρων και βάλθηκα να εξηγήσω ένα παλιό ζωγραφισμένο μου όνειρο: Ηταν παραμονή Πρωτοχρονιάς του 2000, με την υστερία του Μιλένιουμ και «ήμουν» ανεβασμένη ψηλά στην Αρκαδία κάπου στις πηγές της Στυγός, εκεί που λούζεται γυμνή η θεά Αρτεμις και την παίρνει μάτι ο όμορφος Ακταίων...
Η θεά θύμωσε, κατά το μύθο, γιατί απαγορευόταν να δεις την παρθένο γυμνή και διέταξε τα σκυλιά του νεαρού κυνηγού να τον κατασπαράξουν! Εκεί χορεύαμε τανγκό με τον κ. Σημίτη, τον τότε πρωθυπουργό της χώρας.
Μετά με άφησε και άρχισε να τσουλάει όρθιος στον γκρεμό προς τα κάτω και τότε πρόσεξα πως το ατσαλάκωτο γαλάζιο του κοστούμι είχε πίσω ένα λεκέ που δεν βγήκε στο καθαριστήριο. Οταν έφτασε κάτω (όρθιος πάντα) έβγαλε τα παπούτσια του και τα παρέδωσε στην κ. Δάφνη Σημίτη!
Δύο μεγάλες τρύπες σχηματίστηκαν στις σόλες του πρωθυπουργού! Εκείνη πήρε τα τρύπια παπούτσια και τα έδωσε σε μένα να τα πάω στον τσαγκάρη κλείνοντάς μου το μάτι με νόημα...

Ελευθεροτυπία, Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013