Τυρί
Του Δηµήτρη Μητρόπουλου
ΤΑ ΝΕΑ 19 Νοεμβρίου 2010
«ΟΗ DEAR» – ελληνιστί, «σιγά, καλέ». Εν µέσω κρίσης και βρετανικών δακρύων για την Ιρλανδία, οι «Financial Times» του περασµένου Σαββάτου αποφάσισαν να ασχοληθούν µε το Κυπριακό που είναι – πάλι – σε φάση εκβιασµών.
Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ Χριστόφιας και ο Τουρκοκύπριος Ντερβίς Ερογλου βρίσκονται στη Νέα Υόρκη για µια συνάντηση υπό την αιγίδα των Ηνωµένων Εθνών. Η σηµειωτική θυµίζει Μπούργκενστοκ χωρίς ελβετικές Αλπεις και λειωµένο τυρί. Ολα τα υπόλοιπα είναι ίδια. Αν ο Χριστόφιας και ο Ερογλου δεν συµφωνήσουν, τότε ο ΟΗΕ θα αποσύρει τη διαµεσολάβηση, το Κυπριακό θα µείνει για πάντα στις ελληνικές καλένδες και, όπως εξήγησε ο πρώην υπουργός Εξωτερικών του Λονδίνου Τζακ Στρο, πάµε φουλ για διχοτόµηση. Το κύριο άρθρο των «Financial Times» αναπτύσσει αυτήν τη συλλογιστική µε αυτό το µείγµα φραστικής κοµψότητας και ωµού κυνισµού που χαρακτηρίζει τους Βρετανούς.
ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ, η εικόνα είναι ανεστραµµένη. Ο περίφηµος «διεθνής παράγων» έχει έναν φόβο και διαβλέπει µια ευκαιρία. Ας αρχίσουµε από την ευκαιρία. Η Ελλάδα είναι στο κανναβάτσο λόγω των οικονοµικών της δυσκολιών. Οταν παζαρεύουµε µε τους Ευρωπαίους για το Μνηµόνιο, δύσκολα θα τραβήξουµε κόκκινη γραµµή στο Κυπριακό. Αρα, είµαστε απενεργοποιηµένοι. Ο φόβος είναι πιο ουσιαστικός. Τον ∆εκέµβριο έρχεται νέα αξιολόγηση της ενταξιακής προοπτικής της Τουρκίας από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Ακόµη χειρότερα: τα «εύκολα» διαπραγµατευτικά κεφάλαια οσονούπω τελειώνουν. Μένουν αυτά που πάγωσαν οι Κύπριοι κι αυτά που µπλόκαραν οι Γάλλοι – δεκατρία τον αριθµό. Οπερ σηµαίνει ότι το 2011 θα είναι έτος αλήθειας για την Τουρκία στην Ευρώπη. Η ενταξιακή διαδικασία υπνοβατεί τα τελευταία τρία-τέσσερα χρόνια. Ετσι όπως πάµε, µπορεί να περιπέσει σε χειµερία νάρκη επ’ αόριστον. Το γεγονός ότι ο – τουρκοφάγος – Νικολά Σαρκοζί θα είναι ήδη από του χρόνου σε προεκλογική εκστρατεία εν όψει 2012 δεν είναι καλός οιωνός. ∆εν αποκλείεται να ισχύει στην περίπτωση της Αγκυρας το «όλα τα σφάζω, όλα τα µαχαιρώνω».
ΤΟΥΤΩΝ ΔΟΘΕΝΤΩΝ οι Βρετανοί – και, για λογαριασµό τους, οι ΟΗΕδες – επείγονται να δηµιουργήσουν τετελεσµένα. Ερώτηµα: θέλουν λύση άρον-άρον, σε διεθνή διάσκεψη, του Κυπριακού; Ή µήπως – µε δεδοµένο ότι ο Ερογλου είναι πιο αρνητικός κι απ’ τον Ντενκτάς – θέλουν να σκηνοθετήσουν µια κατάσταση όπου θα είναι οι Κύπριοι που θα φταίνε για τη µη λύση; Αρα ανοίγει ο δρόµος για ταϊβανοποίηση των Κατεχοµένων µε µια Ευρώπη – που έχει αλλεργία στους Ελληνες – να δροµολογεί εµπορικές συναλλαγές µε το ψευδοκράτος.
ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ, το πιο δύσκολο µε τους Βρετανούς είναι να καταλάβει κανείς τις προθέσεις τους. Θέλουν οριστική λύση του Κυπριακού που να ενσωµατώσει τις βάσεις τους στο νησί; Ή de facto διευθέτηση που να µην αλλάζει το ισχύον καθεστώς των βάσεων που καλύπτονται από τις συµφωνίες του 1960;
Λεπτοµέρεια: Ούτως ή άλλως, κερδισµένοι είναι.
Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ Χριστόφιας και ο Τουρκοκύπριος Ντερβίς Ερογλου βρίσκονται στη Νέα Υόρκη για µια συνάντηση υπό την αιγίδα των Ηνωµένων Εθνών. Η σηµειωτική θυµίζει Μπούργκενστοκ χωρίς ελβετικές Αλπεις και λειωµένο τυρί. Ολα τα υπόλοιπα είναι ίδια. Αν ο Χριστόφιας και ο Ερογλου δεν συµφωνήσουν, τότε ο ΟΗΕ θα αποσύρει τη διαµεσολάβηση, το Κυπριακό θα µείνει για πάντα στις ελληνικές καλένδες και, όπως εξήγησε ο πρώην υπουργός Εξωτερικών του Λονδίνου Τζακ Στρο, πάµε φουλ για διχοτόµηση. Το κύριο άρθρο των «Financial Times» αναπτύσσει αυτήν τη συλλογιστική µε αυτό το µείγµα φραστικής κοµψότητας και ωµού κυνισµού που χαρακτηρίζει τους Βρετανούς.
ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ, η εικόνα είναι ανεστραµµένη. Ο περίφηµος «διεθνής παράγων» έχει έναν φόβο και διαβλέπει µια ευκαιρία. Ας αρχίσουµε από την ευκαιρία. Η Ελλάδα είναι στο κανναβάτσο λόγω των οικονοµικών της δυσκολιών. Οταν παζαρεύουµε µε τους Ευρωπαίους για το Μνηµόνιο, δύσκολα θα τραβήξουµε κόκκινη γραµµή στο Κυπριακό. Αρα, είµαστε απενεργοποιηµένοι. Ο φόβος είναι πιο ουσιαστικός. Τον ∆εκέµβριο έρχεται νέα αξιολόγηση της ενταξιακής προοπτικής της Τουρκίας από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Ακόµη χειρότερα: τα «εύκολα» διαπραγµατευτικά κεφάλαια οσονούπω τελειώνουν. Μένουν αυτά που πάγωσαν οι Κύπριοι κι αυτά που µπλόκαραν οι Γάλλοι – δεκατρία τον αριθµό. Οπερ σηµαίνει ότι το 2011 θα είναι έτος αλήθειας για την Τουρκία στην Ευρώπη. Η ενταξιακή διαδικασία υπνοβατεί τα τελευταία τρία-τέσσερα χρόνια. Ετσι όπως πάµε, µπορεί να περιπέσει σε χειµερία νάρκη επ’ αόριστον. Το γεγονός ότι ο – τουρκοφάγος – Νικολά Σαρκοζί θα είναι ήδη από του χρόνου σε προεκλογική εκστρατεία εν όψει 2012 δεν είναι καλός οιωνός. ∆εν αποκλείεται να ισχύει στην περίπτωση της Αγκυρας το «όλα τα σφάζω, όλα τα µαχαιρώνω».
ΤΟΥΤΩΝ ΔΟΘΕΝΤΩΝ οι Βρετανοί – και, για λογαριασµό τους, οι ΟΗΕδες – επείγονται να δηµιουργήσουν τετελεσµένα. Ερώτηµα: θέλουν λύση άρον-άρον, σε διεθνή διάσκεψη, του Κυπριακού; Ή µήπως – µε δεδοµένο ότι ο Ερογλου είναι πιο αρνητικός κι απ’ τον Ντενκτάς – θέλουν να σκηνοθετήσουν µια κατάσταση όπου θα είναι οι Κύπριοι που θα φταίνε για τη µη λύση; Αρα ανοίγει ο δρόµος για ταϊβανοποίηση των Κατεχοµένων µε µια Ευρώπη – που έχει αλλεργία στους Ελληνες – να δροµολογεί εµπορικές συναλλαγές µε το ψευδοκράτος.
ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ, το πιο δύσκολο µε τους Βρετανούς είναι να καταλάβει κανείς τις προθέσεις τους. Θέλουν οριστική λύση του Κυπριακού που να ενσωµατώσει τις βάσεις τους στο νησί; Ή de facto διευθέτηση που να µην αλλάζει το ισχύον καθεστώς των βάσεων που καλύπτονται από τις συµφωνίες του 1960;
Λεπτοµέρεια: Ούτως ή άλλως, κερδισµένοι είναι.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire