Δημόσια προσευχή των μουσουλμάνων

Η  Καθημερινή     17-11-2010

Aποψη: Μία άλλη «κατάληψη»

Του Σταυρου Λυγερου
Ηταν ζήτημα χρόνου να δούμε και αυτό το παράγωγο φαινόμενο της μαζικής λαθρομετανάστευσης. Η δημόσια προσευχή των μουσουλμάνων στα Προπύλαια και σε άλλα κεντρικά σημεία της Αθήνας δεν είναι απλώς μία διαμαρτυρία, επειδή δεν έχει κατασκευαστεί τζαμί στην πρωτεύουσα. Είναι μία ειρηνική, αλλά ηχηρή επίδειξη δύναμης. Οι μουσουλμάνοι διακήρυξαν με την πρωτοβουλία τους όχι μόνο ότι είναι εδώ, αλλά και ότι είναι αποφασισμένοι να προβάλλουν δυναμικά τη δική τους θρησκευτικο-πολιτισμική ταυτότητα στον ελληνικό δημόσιο χώρο.
Οι άρχουσες ελίτ είχαν βολευτεί με το γεγονός ότι οι μουσουλμάνοι φυτοζωούσαν γκετοποιημένοι στα «υπόγεια» της κοινωνίας και εμφανίζονταν στον δημόσιο χώρο μόνο ως εξατομικευμένη κακοπληρωμένη «μαύρη» εργασία. Χωρίς επαρκή επαφή με την πραγματικότητα, δεν αντιλαμβάνονταν ότι η συλλογική έκφραση των μουσουλμάνων ως κοινότητας ήταν ζήτημα χρόνου. Και βεβαίως, οι μουσουλμάνοι εκμεταλλεύθηκαν για λογαριασμό τους το παγιωμένο από τη μεταπολίτευση καθεστώς κατάληψης - κατάχρησης του δημόσιου χώρου για κάθε είδους διαμαρτυρίες.
Το αποτέλεσμα ήταν η δημόσια προσευχή στα Προπύλαια, στον χώρο που συμβολίζει τον νεοελληνικό διαφωτισμό. Σ’ έναν χώρο, που προσωπικά θα με ενοχλούσε και η τέλεση χριστιανικής λειτουργίας.
Χθες, οι μουσουλμάνοι διέβησαν τον Ρουβίκωνα. Η πολιτεία δεν έχει πια περιθώρια να στρουθοκαμηλίζει. Οφείλει να θέσει όρια, όπως σε όλη την Ευρώπη. Οσο θεμιτή είναι η κατασκευή τζαμιού, άλλο τόσο αθέμιτες είναι τέτοιου είδους εκδηλώσεις που αλλοιώνουν τον πολιτισμικό χαρακτήρα της πόλης, αλλά και δίνουν ευκαιρία για άθλιες αντιδράσεις ακραίων στοιχείων.