Η αρχαιότερη «ιστορία του κόσμου»

Ελευθεροτυπία, Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010

Παλιές ιστορίες

Υπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ

Ποια είναι η αρχαιότερη «ιστορία του κόσμου»;

Την υπενθύμισε προσφάτως ο Γιόζεφ Γιόφε, εκδότης της σοβαρής γερμανικής εφημερίδας «Die Zeit»: «Αν χρωστώ 1.000 ευρώ στην τράπεζα, χάνω τον ύπνο μου. Αν χρωστώ ένα εκατομμύριο, ξαγρυπνά ο πιστωτής μου»... Δυστυχώς, ο κ. Γ. Παπανδρέου δεν ήξερε αυτή την ιστορία. Ούτε έτυχε να συναντήσει τον κ. Γιόφε τότε, την κρίσιμη περίοδο που «συζητούσε» με την Ενωση και το ΔΝΤ. Κι έτσι δεν κατάλαβε ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει ως διαπραγματευτικό όπλο τα άθλια δημοσιονομικά της χώρας και να πετύχει χρονική επιμήκυνση της αποπληρωμής (του χρέους) και δανεισμό με ανεκτό επιτόκιο... «Δεν κατάλαβε»! Αυτή είναι η επιεικής εκδοχή. Η άλλη λέει ότι ο πρωθυπουργός είχε προσχωρήσει προ πολλού στην ιδέα της λύσης αυτής (Μνημόνιο κ.τ.λ.), γιατί δεν είχε το πολιτικό θάρρος να λάβει τα απαιτούμενα σκληρά μέτρα, χωρίς να επικαλείται τη δαμόκλειο σπάθη του Μνημονίου. Εξάλλου, χρειαζόταν ένα σοβαρό άλλοθι για να σβήσει τις προεκλογικές ψευτιές («Τα λεφτά υπάρχουν») και να πάρει δύσκολες αποφάσεις. Και το βρήκε. Αφ' ενός στα ψευδή στοιχεία που έδινε η Ν.Δ. για το έλλειμμα, τα οποία όμως τα ήξερε κατά γράμμα, και αφ' ετέρου στον απροκάλυπτο εκβιασμό των αγορών, τον οποίο με τον τρόπο του προκάλεσε! Υπάρχει και τρίτη εκδοχή: για να διαπραγματευθεί με σθένος ένας ηγέτης μικρής χώρας μπροστά στα μεγαθήρια, πρέπει να διαθέτει το ανάλογο πολιτικό ανάστημα. Να είναι κάποιος Ανδρέας Παπανδρέου, ας πούμε, που απαίτησε και επέβαλε τα ΜΟΠ, κόντρα στους μεγάλους της τότε ΕΟΚ. Ο σημερινός πρωθυπουργός μπορεί να διαθέτει άλλα χαρίσματα, αλλά στόφα τέτοιου ηγέτη δεν την αξιώθηκε... Τέλος πάντων, παλιές ιστορίες αυτές. Το θέμα είναι τώρα τι γίνεται, μέσα σε μια ταραγμένη Ενωση, με την Ελλάδα-πειραματόζωο και παράδειγμα προς αποφυγήν... Πάλι ο Γιόζεφ Γιόφε (από το «Βήμα»): «Ας προσευχηθούμε στον Κέινς ότι θα ισχύσει η προφητεία του και θα πυροδοτηθεί επιτέλους η ανάπτυξη, η οποία είναι και η πιο εγγυημένη μέθοδος περιορισμού των ελλειμμάτων»... Ο Γερμανός εκδότης μιλάει, προφανώς, για άλλες χώρες. Γιατί αν εννοεί την Ελλάδα της λογόρροιας και του Παγκάλου, απατάται. Και αυτός και ο Κέινς. Μια ματιά στο διπλανό «Ερήμην» είναι αρκετή...