Η πολιτική του «καλού παιδιού» δεν απέδωσε

ΕΚ ΤΩΝ ΕΣΩ

Απεγκλωβισμός από τα διλήμματα

Του Κώστα Βενιζέλου

Η ΕΚΘΕΣΗτου Γ.Γ. του ΟΗΕ για το Κυπριακό είναι ο προάγγελος της κορύφωσης μιας πορείας, η οποία ήταν εξαρχής προβληματική και προχωρούσε χωρίς να διασφαλίζονται τα βασικά και απαιτούμενα (χωρίς προετοιμασία, ομιχλώδες τοπίο η βάση και ο βασικός στόχος). Ο αυτοεγκλωβισμός σε μια αδιέξοδη και με κόστος πορεία οδηγεί ενώπιον διχαστικών διλημμάτων. Τρία σχεδόν χρόνια συνομιλιών η πορεία και τα αποτελέσματα, αλλά κυρίως τα επόμενα βήματα καταγράφονται στην έκθεση.
Πρώτο μήνυμα: Τα Ην. Έθνη παρουσιάζονται να έχουν βαρεθεί και να θέλουν να τελειώνουν με το Κυπριακό. Κατέστη επαναλαμβανόμενη απειλή η εκδήλωση πρόθεσης του ΟΗΕ να ανοίξει την πόρτα εξόδου του από την Κύπρο: αναστολή επ’ αόριστον των καλών υπηρεσιών του Γενικού Γραμματέα και βαθμιαία απεμπλοκή της ΟΥΝΦΙΚΥΠ από την Κύπρο (αλλαγή όρων εντολής, περαιτέρω μείωση, απόσυρση).
Δεύτερο μήνυμα: Καθορίζει ασφυκτικό χρονοδιάγραμμα μέχρι το τέλος Ιανουαρίου, εντός του οποίου να επιτευχθούν ουσιαστικές συμφωνίες και στα έξι κεφάλαια.
Στο τέλος Ιανουαρίου οι συγκλίσεις θα καταγραφούν και θα αποτελέσουν μιαν ενισχυμένη συμφωνία που θα προηγηθεί της τελικής φάσης.
Τρίτο μήνυμα: Καθώς φοβάται ότι, ενόψει εκλογών σε Κύπρο και Τουρκία, ενδέχεται να υποστεί «θανάσιμο πλήγμα» η διαδικασία, ζητά δέσμευση των δυο πλευρών στο τέλος του Ιανουαρίου επί ενός μηχανισμού επίλυσης των διαφορών, ώστε να επιτευχθεί λύση έως το Μάρτη. Αν δεν επιτευχθεί τότε λύση, ο μηχανισμός να λειτουργήσει και μετά τις εκλογές στην Τουρκία, τον Ιούνιο.
Τέταρτο μήνυμα: Ζήτησε να υπάρξει «παιδομάζωμα». Δηλαδή να μαζέψει ο Πρόεδρος όσους εκφράζουν διαφωνίες και έχουν ενστάσεις για τα διαδραματιζόμενα. Υπόδειξη που φαίνεται να υιοθετεί η Κυβέρνηση, μέσα από την πρώτη τοποθέτησή της. Από τα μηνύματα που φρόντισε να στείλει ο Ντάουνερ διά της έκθεσης του Γ.Γ. εξάγονται και μια σειρά συμπεράσματα σε σχέση με τη διαχείριση του Κυπριακού.
Η πολιτική του «καλού παιδιού» δεν απέδωσε. Όταν ανοίξει ο κύκλος των δώρων, χωρίς αντίδωρα, δεν κλείνει ποτέ. Η στάση αυτή της Λευκωσίας δεν έτυχε σεβασμού και εκτίμησης, κι αυτό διαφαίνεται και μέσα από την έκθεση. Η πολιτική διαχείριση κρίνεται εκ του αποτελέσματος. Το ζητούμενο, ωστόσο, είναι τι κάνουμε και πώς προχωρούμε. Κινήσεις μπορούν να γίνουν και εντός της διαδικασίας (με την πρόταξη θεμάτων όπως της ασφάλειας, εδαφικού κ.λπ.) αλλά και εκτός (π.χ. στο πεδίο των ευρωτουρκικών αλλά και διπλωματική αντεπίθεση για να εκτεθεί η Τουρκία). Ο απεγκλωβισμός από το δίλημμα: λύση γνωστής συνταγής ή διχοτόμηση, είναι αδήριτη ανάγκη και η μόνη οδός για τη σωστή λύση.
Σημ.1: Ο Ντάουνερ δεν μπορεί να παραμείνει στη θέση του μετά την προσβλητική για την κυβέρνηση, τα κόμματα και ΜΜΕ έκθεση. Είναι αυτοχειρία η παραμονή του.
Σημ.2: Έμαθε το μάθημά του ο κ. Ντάουνερ για τους «εχθρούς της λύσης». Όμως, η συντριπτική πλειοψηφία είναι εχθρική στην όποια λύση που θέλουν να μας σερβίρουν.