Νεοφιλελεύθερες ευαισθησίες

                     ΦAΛHPEYΣ

Ενόσω ο κόσμος χάνεται

Tου Στεφανου Κασιματη / kassimatis@kathimerini.gr

..............................................................................................................................................................
..........................................................................................................................................

Ταξιδιωτικό
Ο αναγνώστης της στήλης Νίκος Χατζάκης, κάτοικος Αμαρουσίου, ξεκίνησε την περασμένη Κυριακή να κάνει μια βόλτα στην πόλη, με αποτέλεσμα να βρεθεί σε μία όλως απρογραμμάτιστη περιπλάνηση στην πολιτισμική ενδοχώρα των Βαλκανίων. Ο καλός άνθρωπος είχε την ευγένεια να καταγράψει τη συναρπαστική εμπειρία του και να τη μοιραστεί μαζί μας στην κάτωθι επιστολή:
«Την Κυριακή 21η Νοεμβρίου και ώρα 11.30 είχα την ατυχή έμπνευση να βγώ για να απολαύσω τον ωραίο καιρό με ένα περίπατο στις παρυφές της πόλης, στn Λεωφόρο Παν. Κανελλόπουλου, δηλαδή τη συνέχεια της Κατεχάκη προς τον Υμητό. Το ατυχές της έμπνευσης ήταν ότι λογάριαζα χωρίς τους υποστηρικτές του πολιτικού εγχειρήματος της κυρίας Μπακογιάννη. Οι εν λόγω κύριοι -και πολλές κυρίες όπως είχα τη χαρά να διαπιστώσω-, στην προσπάθειά τους να προσεγγίσουν τον χώρο της εκδήλωσης στο Μπάντμιντον, άφησαν τα συτοκίνητά τους πάνω στο έτσι κι αλλιώς μικρό πεζοδρόμιο από το υπουργείο Προστασίας Πολίτη μέχρι και το ύψος του ΕΜΠ. Για την ενίσχυση των δημοκρατικών μας θεσμών και για να μη δημιουργηθεί πρόβλημα με την έναρξη λειτουργίας του νέου πολιτικού φορέα, η ένδοξη ΕΛ. ΑΣ., εκπροσωπούμενη από μια δεκάδα τροχονόμων, διευκόλυνε τους οδηγούς να καταλάβουν, καταφανώς παράνομα, τα πεζοδρόμια της πόλης μας. Φυσικά, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στο μετρό, με το οποίο σε λίγα λεπτά βρέθηκα στο Σύνταγμα και τον Εθνικό Κήπο, το μόνο μέρος που μπορούμε ακόμη να επισκεπτόμαστε πεζή.
Πρώτον, αν οι υποστηρικτές της κυρίας Μπακογιάννη έχουν την κοινωνική ευαισθησία που επέδειξαν την Κυριακή, είναι προφανές ότι απέχουμε ακόμα πολύ από τον ευρωπαϊκό φιλελευθερισμό. Εντούτοις, οι συμπεριφορές αυτές είναι μια συνεπής συνέχεια της Μπακογιάννειας ευαισθησίας, όπως εκφράστηκε εύγλωττα κατά τη διάρκεια της δημαρχίας της. Δεύτερον, έχουμε μια εντελώς σουρεαλιστική αστυνομία. Σε κανένα πολιτισμένο μέρος του κόσμου δεν βλέπεις την αστυνομική δύναμη να διευκολύνει μια καταφανή παρανομία. Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι εν όψει απολύσεων (και) στο Δημόσιο, οι κύριοι αυτοί προπονούνται για παρκαδόροι σε νυχτερινά κέντρα. Αλλά και πάλι, δεν είναι άκομψο να χρεώνουν σε εμάς αυτή την εκπαίδευση; Τρίτον, προσπαθώ ακόμα να καταλάβω τα καθήκοντα “προστασίας του πολίτη” που υποτίθεται ότι εκτελεί το ομότιτλο υπουργείο. Πάσα βοήθεια ευπρόσδεκτη».