Ο εύκολος δρόμος για αναποφάσιστους ηγέτες

Άριστος Μιχαηλίδης

ΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ έγιναν συζητήσεις για την οικονομική κρίση, τα τελευταία χρόνια, δεν ακούστηκε ποτέ ότι το πρόβλημα ήταν πρωτίστως τα έσοδα του κράτους. Η προσοχή ήταν πάντα στραμμένη στα έξοδα. Οι συζητήσεις, είτε δημόσιες είτε όχι, εστιάζονταν πάντα στα μέτρα που έπρεπε να ληφθούν για να περιοριστεί η οικονομική διόγκωση της κρατικής μηχανής, να αντιμετωπιστεί η διαχρονική κακοδιαχείριση, η σπατάλη και κυρίως τα υπερπρονόμια και η δυσαναλογία του δημόσιου τομέα, που με την πάροδο των δεκαετιών έγιναν ασήκωτα για την Πολιτεία. Να ρυθμιστεί για παράδειγμα ο παραλογισμός, που θέλει τους δημόσιους υπαλλήλους να απολαμβάνουν συντάξεις διπλάσιες και τριπλάσιες από τους συνταξιούχους του ιδιωτικού τομέα χωρίς να προσφέρουν τίποτε στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, που καταρρέει. Ή να διαφοροποιηθεί ο υπολογισμός της σύνταξης των δημοσίων υπαλλήλων με βάση τον τελευταίο τους μισθό, γεγονός που δημιούργησε και την εξωφρενική συνήθεια, να παίρνει κάποιος προαγωγή ένα μήνα πριν από την αφυπηρέτηση του ώστε η σύνταξη του να αυξάνεται κατακόρυφα, κλέβοντας κυριολεκτικά χρήματα από το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Ή να ελεγχθούν οι υπερωρίες, που σε ορισμένους κλάδους ξεπερνούν τους κανονικούς μισθούς… Αυτά δηλαδή, που κάθε χρόνο καταγράφει σε εκθέσεις 400 σελίδων η Γενική Ελέγκτρια του Κράτους.
Αυτό εξάλλου υποδεκνύει όχι μόνο η κοινή λογική και όλοι οι ειδικοί, αλλά και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και οι οι ξένοι οίκοι αξιολόγησης, που μας πάνε από υποβάθμιση σε υποβάθμιση. Αυτό ήταν και το περιεχόμενο της συμφωνίας όλων των κομμάτων στη σύσκεψη του Προεδρικού (8 Ιουλίου), αυτό ήταν και το πακέτο που ανακοίνωσαν το ΑΚΕΛ, το ΔΗΚΟ και η κυβέρνηση πριν από τη σύσκεψη με τους υπόλοιπους, ότι αποφάσισαν, είπαν, πακέτο μέτρων «για τον εξορθολογισμό των δημοσίων οικονομικών» (1η Ιουλίου). Αν μετρούσαμε τα «πακέτα μέτρων», που ανακοινώθηκαν μέχρι τώρα!... Όλα πάντως είχαν αυτή την επιδίωξη, δηλαδή τον εξορθολογισμό των δημοσίων οικονομικών. Ήταν τόσο δύσκολο να ληφθούν αποφάσεις, που μας πήρε δυο χρόνια συζητήσεων και διάφορα πακέτα μέτρων, που ποτέ δεν υλοποιήθηκαν. Αλλά, χρειάζονται θαρραλέοι ηγέτες για να κάνουν θαρραλέες τομές και μάλλον δεν τους έχουμε. Με τέτοιες αποφάσεις, κάποιοι θα δυσαρεστηθούν, οι συντεχνίες θα φωνάζουν, οι κυβερνητικοί ψηφοφόροι θα απειλούν και οι ηγέτες μας ως γνωστό αυτά τα θεωρούν πιο σημαντικά από την ιστορία… Ξαφνικά, λοιπόν, όλη αυτή η λογική εξαφανίστηκε από μπροστά μας ή, τελοσπάντων, αν θα πιστέψουμε την κυβέρνηση, αναβλήθηκε για αργότερα. Και η απόφαση όλου αυτού του «διαλόγου», όλου του κοιλιοπονήματος τόσων μηνών, δεν είναι τελικά διαφορετική από αυτό που ξέρουν να κάνουν όλες οι κυβερνήσεις, εύκολα και γρήγορα: Νέες φορολογίες. Προπάντων, η αύξηση του ΦΠΑ από το 15% στο 17%, που αμέσως θα φέρει στα δημόσια ταμεία €200 εκατομμύρια επιπλέον ετήσια έσοδα. Οι πολίτες, ο «απλός άνθρωπος» θα πληρώσει για μια ακόμα φορά τον υδροκεφαλισμό του κράτους και την ανικανότητα της ηγεσίας του. Αλλά δεν φτάνει αυτό, ακούει και τους συντεχνιακούς ηγέτες, που εκπροσωπούν μόνο τους δημόσιους υπαλλήλους, να τον απειλούν και με απεργίες. Θα παραλύσουν τον τόπο, λένε, αν δεν κάνουμε αυτό που θέλουν εκείνοι και ο κ. Χριστόφιας. Κι άλλο; Δεν είμαστε ήδη σε παράλυση;

Πηγή: Ο Φιλελεύθερος
Δημοσιεύτηκε στις 13/08/2011