Οι Κύπριοι δεν είναι Δανοί....

ΕΦΗΜΕΡΑ

Αν δεν ήταν κι ο ήλιος…

Της Χρυστάλλας Χατζηδημητρίου

Η Δανία είναι μία από τις χώρες με τις υψηλότερες φορολογίες. Οι πολίτες της, ωστόσο, σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, είναι οι πιο ευτυχισμένοι Ευρωπαίοι και νιώθουν πως δίνουν πολλά στο κράτος αλλά ταυτόχρονα παίρνουν πίσω όσα δίνουν κάτω από συνθήκες διαφάνειας και ισότητας και η διαφθορά είναι άγνωστη λέξη. Όλοι οι πολίτες της Δανίας έχουν πρόσβαση στα σχολεία και τα νοσοκομεία, η Δημόσια Υπηρεσία λειτουργεί άψογα και κάποιος μπορεί να ζει φυσιολογικά, να διακινείται παντού χρησιμοποιώντας τις δημόσιες συγκοινωνίες χωρίς να χρειάζεται να αγοράσει ιδιωτικό αυτοκίνητο.
Άνδρες και γυναίκες αντιμετωπίζονται ισότιμα, η δομή των αμοιβών είναι η ίδια για όλους, ενώ το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών είναι ένα από τα χαμηλότερα στον κόσμο. Σύμφωνα με έρευνα, του πανεπιστημίου Κολούμπια, οι Δανοί εκτιμούν την πολιτική ελευθερία που υπάρχει στη χώρα τους και περιβάλλουν με εμπιστοσύνη τους κυβερνώντες. Ταυτόχρονα, έχουν μάθει να εκτιμούν αυτά που έχουν χωρίς να αποζητούν διαρκώς περισσότερα, εξοχικά, ιδιωτικά σχολεία, ακριβά αυτοκίνητα, πολυτελή σπίτια… Που και αυτό οφείλεται στην κουλτούρα που διαμορφώνεται μέσα από διάφορους τρόπους και πρώτιστα μέσα από την Παιδεία. Αν κάνουμε μια σύγκριση με τη Δανία μπορούμε να δούμε ότι έχουμε κάθε λόγο να είμαστε δυστυχισμένοι. Πληρώνουμε, όσοι πληρώνουμε, τους φόρους μας, χωρίς να παίρνουμε πίσω τίποτα.
Μεγάλο μέρος του πληθυσμού, αυτοί που στην πλειοψηφία πληρώνουμε και το μεγαλύτερη μερίδιο φόρων, δεν έχουμε πρόσβαση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, δεν μπορούμε να διακινηθούμε χωρίς αυτοκίνητο, η δημόσια παιδεία έχει διάφορα προβλήματα, κάθε επαφή με τμήμα της δημόσιας υπηρεσίας μπορεί να μας διαλύσει το νευρικό σύστημα, δεν εμπιστευόμαστε τους πολιτικούς, υπάρχει ανισότητα στη μισθοδοσία μεταξύ αντρών και γυναικών, μέρος του πληθυσμού παίρνει συντάξεις πείνας, αυτοεργοδοτούμενοι δεν επωφελούνται από παροχές δημόσιων ταμείων και μόνο ο ήλιος και το φως, που δεν υπάρχουν στη Δανία, μας βάζει σε πλεονεκτική θέση. Οι πολιτικοί μας, όμως, ακόμα δεν κατάλαβαν τι χρειάζονται οι πολίτες και ψάχνουν στο παρελθόν για να μας οδηγήσουν, νομίζουν, στο μέλλον.