Κύπρος : Κυκλοθυμικές εξάρσεις ενός Προέδρου

ΕΠΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ

Ο Πρόεδρος έχει νεύρα

Του Σταύρου Χριστοδούλου

 
ΠΟΛΛΑ νεύρα, τα οποία δύσκολα ελέγχει πια, ακόμα και στις δημόσιες τοποθετήσεις του. Ο τρόπος που εξέθεσε τον εαυτό του άλλωστε ενώπιον των πολιτικών ηγετών, αδειάζοντας κατά τον πλέον προσβλητικό τρόπο τον υπουργό Οικονομικών, είναι χαρακτηριστικός. Αυτό βεβαίως θα είχε μόνο παραπολιτικό ενδιαφέρον στην υποθετική περίπτωση που το θέμα μας ήταν το ψυχολογικό προφίλ του Δημήτρη Χριστόφια. Δυστυχώς, όμως, το να ασχολείται κάποιος σήμερα με τις κυκλοθυμικές εξάρσεις του Προέδρου συνιστά ασυγχώρητη πολυτέλεια. Το γεγονός είναι ότι ο Χριστόφιας βρίσκεται σε μια πραγματικά δύσκολη θέση αφού κινδυνεύει βάσιμα να μείνει στην ιστορία ως ο πρώτος μνημονιακός Πρόεδρος της Κύπρου. Αυτό φυσικά δεν τον τιμά, όχι μόνο γιατί ο δαιμονοποιημένος Μηχανισμός δεν συνάδει με τις αριστερές του πεποιθήσεις, αλλά κυρίως γιατί υπήρξε πολιτικά ανακόλουθος, αναποφάσιστος και δειλός έναντι των ευθυνών που οι περιστάσεις του επέβαλλαν. Είναι κατανοητός λοιπόν ο εκνευρισμός του, αφού αυτός που μέχρι χθες διατεινόταν με παρρησία ότι η οικονομία μας πάει πολύ καλά σύρεται αίφνης πίσω από το άρμα των εξελίξεων. Ενδεχομένως θα ανέμενε κανείς ότι ακριβώς λόγω της κρισιμότητας των περιστάσεων θα επεδείκνυε, έστω και την υστάτη, πολιτική σοβαρότητα και συνέπεια. Αντ’ αυτού εκδήλωσε ένα ακόμα σύμπτωμα λαϊκισμού υποστηρίζοντας ότι μπορούμε να ανακαλέσουμε την αίτηση για ένταξη στο μηχανισμό αν τελικά πάρουμε το δάνειο από τη Ρωσία ή την Κίνα.
Στην Ευρώπη, όπως ήταν αναμενόμενο, αυτό προκάλεσε δυσφορία και δικαιολογημένα ακούστηκαν οι πρώτοι ψίθυροι για διγλωσσία παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Βάσου Σιαρλή να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Στο εσωτερικό οι παλινωδίες αυτές αντιμετωπίστηκαν μάλλον με σκωπτική διάθεση αφού έχουμε εμπεδώσει πια την τάση του Προέδρου να αναιρεί τον ίδιό του τον εαυτό. Από τη μεγαλειώδη κωλοτούμπα του δημοψηφίσματος του 2004, μέχρι τις πρόσφατες δηλώσεις του ότι τελικά μπορεί να είναι υποψήφιος αν συντρέχουν σοβαρές εξελίξεις στο κυπριακό, ο Χριστόφιας συνεχίζει να ενεργεί με γνώμονα το κατά πού φυσάει ο άνεμος. Δεν θα είχαμε καμία αντίρρηση να το κάνει αυτό αν το διακύβευμα ήταν η τύχη του κόμματός του ή η προσωπική του υστεροφημία. Όταν όμως παίζεται κορώνα γράμματα το μέλλον της χώρας, όταν υποθηκεύονται οι ζωές των νέων παιδιών και όταν κινδυνεύουν τα κεκτημένα των τελευταίων σαράντα χρόνων σκληρής δουλειάς, ο Πρόεδρος οφείλει ή να σοβαρευτεί ή να πάει σπίτι του. Αν δεν μπορεί να κυβερνήσει κι αν είναι ανίκανος να συνεννοηθεί στοιχειωδώς με τον υπουργό Οικονομίας που αυτός διόρισε (τον τρίτο στη σειρά!) ας επιλέξει την ησυχία του στο Κελλάκι κι ας αφήσει άλλους να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά. Κάποιος επιτέλους να του πει ξεκάθαρα πως δεν έχει το δικαίωμα να παίζει με την τύχη της χώρας ανάλογα με τις διαθέσεις και τα ψυχολογικά του σκαμπανεβάσματα. Αν οι υπουργοί του έχουν προσωπικούς λόγους να ανέχονται αυτή την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά και αν το κόμμα του δεν τολμά να αντιδράσει, αυτό είναι πρόβλημά τους. Το δικό μας πρόβλημα, δυστυχώς, ξεκινά εκεί ακριβώς που τελειώνει η δική τους ανικανότητα για να αρθρώσουν το αυτονόητο: κύριε Πρόεδρε, όσο και να σας εκνευρίζει αυτό, ήρθε η ώρα για να κυβερνήσετε.