Διαζεύξεις
Εγραφα και παλιότερα πως η
Νεοελληνική Λογοτεχνία σ' όλες τις μορφές της (ποίηση, πεζογραφία,
δοκίμιο, ταξιδιωτικές εντυπώσεις, θεατρολογία και κριτική) πέρασε και
διαδόθηκε μέσα από τον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο.
Ιδιαίτερα ο δοκιμιακός λόγος δεν είχε και δεν έχει τη δυνατότητα
να διακινηθεί μέσω μορφής βιβλίου. Από τον Ροΐδη έως τον Τερζάκη και
από τον Φώτο Πολίτη έως τον Χουρμούζιο και από τον Ξενόπουλο έως τον
Ράμφο και τον Γιανναρά και από τον Αποστολάκη έως τον Κονδύλη, ό,τι
σημαντικότερο γράφτηκε σε 180 χρόνια νεοελληνικού στοχασμού πέρασε μέσα
από τις επιφυλλίδες. Η «Φόνισσα» και ο «Γιούγκερμαν», «Το φυντανάκι» και
«Οι Μαυρόλυκοι» σε συνέχειες δημοσιεύθηκαν, για να μείνω σε ελάχιστα
δείγματα. Εξάλλου ο Καβάφης έγινε γνωστός στην Ελλάδα, αυτός ο
Αλεξανδρινός, με την πρώτη ανθολόγηση (με έξοχο άρθρο) που του αφιέρωσε
στο περιοδικό «Παναθήναια» ο Ξενόπουλος.
Στο πρώτο φύλλο του «Βήματος» (1922) δημοσιεύθηκαν ανέκδοτα ποιήματα του Καρυωτάκη!
Σήμερα τα μαζικά μέσα επικοινωνίας: Τύπος, ράδιο, τηλεόραση, ίντερνετ, έχουν αποσκορακίσει κάθε τι που έχει σχέση με τον ουσιώδη πολιτισμό. Εκτός από φωτεινές εξαιρέσεις στα έντυπα κυρίως τα ειδικευμένα (παρ' όλο που έκλεισαν ή υποσιτίζονται τα εγκυρότερα), τα μαζικότερα παφλάζουν από τσίκνες κουζίνας, βλακώδη κουτσομπολιά, κιτσαρία, τσοκαρία και ιδεολογική μιζέρια.
Μόνο κάτι άλλο προσωπικά με προβληματίζει και με οδηγεί σε περίεργες διαζεύξεις. Οταν σε μεγάλο κανάλι και στο δελτίο ειδήσεων, σε εποχή εορτών που κυκλοφορούν νέα βιβλία σημαντικών δημιουργών και βγαίνουν στην αγορά ωραίες ταινίες, ελληνικές και ξένες, και συνάμα υπάρχουν θαυμάσιες θεατρικές παραστάσεις (από Σαίξπηρ έως Ιψεν και από Πίντερ έως Φόσσε), γιατί διαφημίζονται γελοίες αμερικανιές με τέρατα και βλακώδεις καταστροφές με εφέ και γιατί διαφημίζονται (εντός δελτίου ειδήσεων, πλάι στην κρίση και τα αδιέξοδα) βιβλιαράκια των ημετέρων.
Πάλι ανθ' ημών Γουλιμής; Ιδιοτέλεια ή κακό γούστο;
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire