Μαθήματα φαυλότητας από πανεπιστημιακούς

Τι συμβολίζει η απόφαση του Πολυτεχνείου Κρήτης για χρυσό μετάλλιο στον Κων. Μητσοτάκη;

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΤΕΛΗ επ. καθηγητή Φιλοσοφίας Πολυτεχνείου Κρήτης

Σε πρόσφατη συνεδρίαση της Συγκλήτου (23/12/2013) αποφασίστηκε κατά πλειοψηφία η απονομή του χρυσού μεταλλίου του Ιδρύματος στον Κων. Μητσοτάκη, διότι έπαιξε «σημαντικό ρόλο στην ίδρυση και ανάπτυξη του Πολυτεχνείου Κρήτης», για την «επί μακρό χρονικό διάστημα συνεισφορά του στο Ιδρυμα και ιδιαίτερα για την εξεύρεση και αγορά του οικοπέδου στο οποίο στεγάζεται σήμερα το Πολυτεχνείο Κρήτης», αλλά και διότι «ο κ. Μητσοτάκης συνεχίζει ακόμα και σήμερα... να ενδιαφέρεται για το Πολυτεχνείο Κρήτης»!

Το σκεπτικό της εισήγησης κινείται επιεικώς στο επίπεδο μιας φαιδρής ελαφρότητας, που δεν προσιδιάζει σε λόγο πανεπιστημιακού επιπέδου, μιας και θεωρεί άξια επιβράβευσης τα όσα έπραξε ο εν λόγω πολιτικός ως υπουργός συντονισμού, στο πλαίσιο της «αναπτυξιακής» πολιτικής, διά της ιδρύσεως ΑΕΙ σε επαρχιακές εκλογικές περιφέρειες...

Η χώρα και η πανεπιστημιακή παιδεία ταλανίζονται από μια κρίση και συγκεκριμένου τύπου πολιτικές διαχείρισής της, που επιφέρουν καταστροφικά αποτελέσματα, αντίστοιχα με αυτά πολεμικής περιόδου. Το εν λόγω πολιτικό πρόσωπο προφανώς δεν έχει την παραμικρή σχέση με δημιουργική ερευνητική συνεισφορά στην εν γένει επιστήμη, πολλώ μάλλον δε στα γνωστικά αντικείμενα που θεραπεύει το Ιδρυμά μας.
Μήπως όμως το τιμώμενο πρόσωπο έχει να επιδείξει αναμφίβολα κάποια σπουδαία υπηρεσία στο λαό και στον τόπο; Πατριαρχική μορφή γνωστής δυναστείας επαγγελματιών πολιτικών υπαλλήλων του καθεστώτος (με τουλάχιστον τρεις απογόνους στην ενεργό πολιτική), με μακροχρόνιο βίο και πολιτεία και τον καθεστωτισμό ως μόνη σταθερή ιδεολογία, συμπυκνώνει και συμβολίζει ορισμένα χαρακτηριστικά, τα οποία κάθε άλλο παρά υποδειγματικά μπορούν να αποκαλούνται: αρχομανή φιλοδοξία, διά βίου σύμφυση με την εξουσία και συστηματική επιβολή και προώθηση απογόνων σε αυτήν, χειραγωγικές πρακτικές, καιροσκοπισμό, απουσία αρχών, αποστασία, ροπή στη διαπλοκή και σε συνωμοσίες, επιδεικτική προβολή και επίκληση διασυνδέσεων με ισχυρούς παράγοντες της αλλοδαπής, κυνικό αμοραλισμό και στυγνότητα στην προβολή και επιβολή αντιλαϊκών πολιτικών, πατερναλισμό, νεποτισμό, παραγοντισμό κ.ο.κ.
Είναι λοιπόν σαν να επιβραβεύονται με αυτή την απόφαση όλα εκείνα τα στοιχεία φαυλότητας, που σηματοδοτούν και προσωποποιούν ό,τι μας οδήγησε στην καταστροφική κρίση, αλλά και οι κατ' εξοχήν φορείς αυτής της φαυλότητας, οι οποίοι -ενώ μας οδήγησαν εδώ- αυτοπροβάλλονται τώρα και ως αυτόκλητοι «σωτήρες»...
Είναι άκρως προκλητικό άνθρωποι που εξανίστανται δήθεν «κατά των παρατάξεων και της πολιτικής στο πανεπιστήμιο», να προβαίνουν στη διά χρυσού μεταλλίου βράβευση του κατ' εξοχήν συμβόλου του παλαιοκομματισμού.
Επομένως, η απόφαση αυτή του πρύτανη και της Συγκλήτου προκαλεί την κοινότητα του Ιδρύματος και την κοινωνία, προκαλεί οργή και αγανάκτηση με τον αμοραλισμό της και εξευτελίζει το Ιδρυμα.
Αποπνέει μια σκοπιμότητα ιδιοτελή και δουλοπρεπή συνάμα, απάδουσα της αξιοπρέπειας των πανεπιστημιακών δασκάλων, μια μικρόνοια, που στην πιο κρίσιμη συγκυρία καταρράκωσης του κύρους του καθεστώτος, σπεύδει να προσδώσει κύρος και τιμές σε χρεοκοπημένα σύμβολά του, ευελπιστώντας σε μελλοντικά ψιχία εύνοιας εκ μέρους του... Αρα, ακόμα και αν η εν λόγω προκλητική και απροκάλυπτη απόφαση είναι νομότυπη, δεν είναι ηθική και -ως εκ τούτου- είναι απονομιμοποιημένη στην κοινωνική συνείδηση.
Είμαι βέβαιος ότι αυτό το σκεπτικό συμμερίζεται η πλειονότητα των μελών της κοινότητας του Ιδρύματος. Γι' αυτό άλλωστε επελέγη και η γνωστή μεθόδευση εν κρυπτώ, σε περίοδο διακοπών. Εάν δεν ισχύουν όλα αυτά και οι προαναφερθείσες σκοπιμότητες, προκαλώ τον πρύτανη, εάν -έστω και τώρα- επιθυμεί να αποδείξει τις αγνές και δημοκρατικές του προθέσεις, να προβεί σε δημόσια διαβούλευση και σε δημοκρατική έκφραση της ετυμηγορίας της κοινότητας του Ιδρύματος επί της προτάσεώς του - όχι σε μιαν άχαρη ψηφοφορία σε στενό κύκλο, παρουσία των αρχών (με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την αδέκαστη κρίση...), αλλά με γενική μυστική ψηφοφορία.
Σε κάθε περίπτωση, θεωρώ επιστημονικό, παιδαγωγικό και ηθικό καθήκον μου να διαχωρίσω δημόσια και κατηγορηματικά τη θέση μου από αυτή την επονείδιστη και εξευτελιστική απόφαση και να καταγγείλω την όλη μεθόδευση.
 Ελευθεροτυπία, Πέμπτη 2 Ιανουαρίου 2014