Της Χρυστάλλας Χατζηδημητρίου
Τις τελευταίες μέρες ο κ. Ορφανίδης έλυσε τη σιωπή του και έδωσε στη Βουλή εφτά επιστολές, το περιεχόμενο των οποίων δημοσιοποιήθηκε και δείχνει πως όντως ο ίδιος έβλεπε τους κινδύνους και έγκαιρα προειδοποίησε τον πρόεδρο της Δημοκρατίας προτείνοντας συγκεκριμένα μέτρα. Ο πρόεδρος αγνόησε και τις εφτά επιστολές, όπως αγνοούσε επιδειχτικά και τον ίδιο τον διοικητή. Παρόλα αυτά, ο διοικητής εξακολουθούσε να του γράφει επισημαίνοντας τους κινδύνους κάθε φορά και πιο έντονα.
Η ευθύνη για τη λήψη μέτρων ανήκε στον πρόεδρο. Ωστόσο, πού σταματά ο ρόλος κάποιου όταν βλέπει μια τεράστια καταστροφή να έρχεται; Όταν ξέρει με βεβαιότητα ότι θα έρθει; Όταν ξέρει με ακρίβεια τι θα συμβεί και τι θα σημαίνει για τον τόπο;
Πιθανόν αν έβγαινε να καταγγείλει τα γεγονότα και ναπροειδοποιήσει δημόσια, να μη γινόταν κάτι διαφορετικό. Πιθανόν να δεχόταν περισσότερη λάσπη από όση δέχτηκε και πρακτικά να μη λαμβανόταν κανένα μέτρο που να απέτρεπε την καταστροφή. Αν παραιτείτο και διοριζόταν κάποιος άλλος της αρεσκείας του προέδρου, το σίγουρο είναι ότι θα υπήρχε περισσότερη επικοινωνία μεταξύ Προεδρικού και Κεντρικής Τράπεζας, αλλά και πάλι, μάλλον, ο πρόεδρος θα έκανε αυτό που ήθελε αγνοώντας τον διοικητή, όπως κάνει και με υπουργούς του. Για την οικονομία, δηλαδή, και τον τόπο το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο. Ωστόσο ο κ. Ορφανίδης πώς φανταζόταν το όλο σκηνικό; Κι αν επαναδιοριζόταν; Θα εξακολουθούσε να γράφει επιστολές για το τσουνάμι που θα έβλεπε να έρχεται; Θα εξακολουθούσε να γράφει γράμματα στον πρόεδρο χωρίς να προσδοκεί σε απάντηση και πολύ περισσότερο χωρίς να ελπίζει για κάποιο αποτέλεσμα; Ήλπιζε σε κάποιο θαύμα;
Η ισχυρογνωμοσύνη κι όλα τα άλλα επικίνδυνα χαρακτηριστικά του προέδρου είναι γνωστά και δεν χρειάζονται επεξήγηση. Η στάση του κ. Ορφανίδη όμως γεννά απορίες.
Πηγή: Ο Φιλελεύθερος
Δημοσιεύτηκε στις 09/08/2012
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire