Κύπρος - Το Μέγαρο και τα εκατομμύρια

Του Άριστου Μιχαηλίδη

 

Ξεσηκώθηκε θύελλα χτες μετά το δημοσίευμα μας για τα κονδύλια που αφορούν και την ανέγερση μεγάρου πολιτισμού. Από το πρωί άρχισαν να καταφθάνουν ανακοινώσεις υπέρ του μεγάρου και εναντίον όσων το πολεμούν, βάζοντας στους πολέμιους και δικούς μας δημοσιογράφους. Αποκορύφωμα μια ανακοίνωση του δημαρχείου Λευκωσίας και αρκετών άλλων, που συνυπογράφουν και θέτουν και το αστείο ερώτημα: «Με το σημερινό δημοσίευμα για πρώτη φορά γίνεται προσπάθεια να έλθουν σε αντιπαράθεση δύο πόλεις. Μήπως αυτός είναι ο κύριος σκοπός του αρθρογράφου;». Θα τους πούμε λοιπόν ποιος είναι ο σκοπός του αρθρογράφου, πρώτα όμως πρέπει επιτέλους να μας ξεκαθαρίσει κάποιος μερικά πιο σημαντικά ζητήματα: Πόσα θα κοστίσει επιτέλους αυτό το θρυλικό μέγαρο; Η εκτίμηση για το έργο μιλά για €140 εκατομμύρια, οι υπεύθυνοι του Ιδρύματος μιλούν για €95 εκατομμύρια, το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Λευκωσίας μιλά για €115 εκατομμύρια κι εμείς, θέλουν απλώς να παρακολουθούμε τα εκατομμύρια να ανεβοκατεβαίνουν κατά δεκάδες και να μην ασχολούμαστε γιατί πλήττουμε τον πολιτισμό και την αναβάθμιση της Λευκωσίας. Το δεύτερο που θέλουμε να μάθουμε είναι με ποια κριτήρια αποφασίστηκε ότι η Λευκωσία στον τομέα του πολιτισμού, εκείνο που χρειάζεται κατεπειγόντως είναι ένα μέγαρο για συμφωνική μουσική, όπερα, μπαλέτο, μουσική δωματίου, τζαζ, μουσική του κόσμου (όπως διαβάζουμε στην ιστοσελίδα του), όταν δεν έχει ένα αξιοπρεπές και ανάλογο της ιστορίας μας, αρχαιολογικό μουσείο; Ή, όταν δεν έχει τη δυνατότητα να επισκευάσει τη στέγη του Δημοτικού Θεάτρου Λευκωσίας που κατέρρευσε τον Ιούνιο του 2008 κι ένα ωραιότατο κτήριο βρίσκεται στο έλεος της εγκατάλειψης;
Δεν ρωτάμε επειδή είμαστε πολέμιοι του μεγάρου, αντιθέτως, πιστεύουμε ότι τέτοια έργα είναι απαραίτητα για την αναβάθμιση της Λευκωσίας. Ρωτάμε γιατί ενώ από το 2007, που εγκρίθηκε το μέγαρο της Λευκωσίας, η Λεμεσός έχει κάνει δεκάδες έργα (με τα ίδια κονδύλια), έχει κάνει θαύματα αναβάθμισης, ενώ η Λευκωσία κόλλησε στο μέγαρο και τελικά δεν έχει κάνει τίποτε απολύτως. Το παλιό ΓΣΠ για παράδειγμα, για το οποίο ακούγαμε δεκάδες μεγαλοφυείς ιδέες, είναι ένα βρόμικο πάρκινγκ στην καρδιά της πόλης. Το παλιό νοσοκομείο όπου υποτίθεται θα γινόταν νέο αρχαιολογικό μουσείο είναι ένα απλησίαστο ερείπιο. Η πλατεία Ελευθερίας που θα τελείωνε το 2009, ακόμα είναι κλειστή. Η ανέγερση νέου δημαρχείου στο ψυγείο. Όλα πάγωσαν τα τελευταία πολλά χρόνια και τώρα ξαφνικά όλοι θεωρούν εχθρούς όσους θέτουν ερωτήματα για την προτεραιότητα του μεγάρου πολιτισμού.Μα, με τέτοια οικονομική κρίση, όπου τα αναπτυξιακά έργα ελέγχονται με το μικροσκόπιο και αναβάλλονται επειδή δεν υπάρχουν χρήματα, δεν πρέπει να ρωτούν οι δημοσιογράφοι πού πάνε τα εκατομμύρια; Για να απαντήσουμε, λοιπόν, στην εξυπνάδα του δημαρχείου και άλλων, που ενοχλούνται με τα δημοσιεύματα και μας κατατάσσουν σε αυτούς «που πολεμούν το Μέγαρο»: αυτός είναι ο κύριος σκοπός του αρθρογράφου, να ελέγχει τις προτεραιότητες, τις σπατάλες και την κακοδιαχείριση και να ενημερώνει όσο πληρέστερα μπορεί την κοινή γνώμη για τις αλήθειες και τις λουβάνες που του πουλούν. Προπάντων την ώρα που ο «απλός άνθρωπος» περνά της ψυχής του τον τάραχο.
aristosm@phileleftheros.com 

 

 

Πηγή: Ο Φιλελεύθερος

Δημοσιεύτηκε στις 28/09/2012