Κύπρος : Το κόμμα της καρέκλας

Την καρέκλα και τα μάτια τους

Του Κώστα Βενιζέλου

ΤΑ πολιτικά CV αποκτώνται μετά από μια ολόκληρη διαδρομή και ο καθένας τα σφραγίζει με ενέργειες και αποφάσεις. Πρωτίστως στις κρίσιμες εξελίξεις όταν χρειάζονται μεγάλες και σημαντικές αποφάσεις, όπως το 2004. Στην περίπτωση της δηκοϊκής ηγεσίας (τουλάχιστον εκείνης της πτέρυγας που ανέτρεψε προχθές και τον νόμο της βαρύτητας) τα βιογραφικά όπως και το DΝΑσυνάδει πάντα με αυτό που έχει παραμείνει στο πολιτικό αλφαβητάριο ως ιός της καρέκλας. Αυτό δεν είναι αποκλειστικό φαινόμενο της ηγεσίας του ΔΗΚΟ, αλλά και όλων των υπολοίπων, πλην όμως το συγκεκριμένο κόμμα έχει αποκτήσει την πατέντα εδώ και δεκαετίες.
Η συνεργασία ΔΗΣΥ-ΔΗΚΟ με υποψήφιο τον κ. Νίκο Αναστασιάδη, με καθαρά πολιτικούς όρους πρέπει να χαρακτηρισθεί ως παραδοξότητα και στρέβλωση. Κι αυτό γιατί η μόνη σημαντική σύγκλιση που υπάρχει είναι η ανάγκη για συμμετοχή στην εξουσία. Ο ΔΗΣΥ θέλει να σπάσει το ρόδι και να ανεβεί εκ νέου στο τρένο της εξουσίας μετά από δέκα χρόνια. Το ΔΗΚΟ δεν αντέχει μακριά από την εξουσία. Αισθάνεται όπως το ψάρι έξω από το νερό και τον άνθρωπο χωρίς οξυγόνο.
Ξεκινώντας από αυτή τη βασική σύγκλιση, τα υπόλοιπα -έγγραφα και θέσεις αρχής- αποτελούν το άλλοθι των ηγεσιών για να προχωρούν σε συνεργασίες σκοπιμότητας. Χαριεντίζονται μόνοι τους για το πρόγραμμα, ενώ ξέρουν πως οι πολίτες ξέρουν πως είναι χωρίς ουσία.
Από τα έγγραφα συγκλίσεων, κυρίως αυτό για το Κυπριακό, προκύπτει ευθέως το ερώτημα: Ποίος προσαρμόσθηκε στις θέσεις ποίου; Φαινομενικά το ΔΗΚΟ εξασφάλισε όλα όσα ζήτησε. Επί της ουσίας όλοι γνωρίζουν πως τα έγγραφα είναι κενού περιεχομένου. Δεν ισχύει τίποτε μετά από την απομάκρυνση εκ του ταμείου.
Ο Νίκος Αναστασιάδης έχει περισσότερες συγκλίσεις στο Κυπριακό με το ΑΚΕΛ και με τους ΕΔΗ, τους οποίους ο ΔΗΣΥ στέγασε και σε κυβέρνηση Κληρίδη, παρά με το ΔΗΚΟ. Έχει περισσότερες συγκλίσεις με τον υποψήφιο του ΑΚΕΛ, Σταύρο Μαλά, που προέρχεται κομματικά από τους ΕΔΗ, παρά με το Δημοκρατικό Κόμμα. Στήριξε την πρώτη περίοδο της νυν κυβέρνησης τους χειρισμούς Χριστόφια στο Κυπριακό, όταν οι υπόλοιποι είχαν ανοίξει μέτωπο εναντίον της πολιτικής του Προέδρου. Κι όμως, οι εκλογικοί υπολογισμοί οδήγησαν ΔΗΣΥκαι ΔΗΚΟ στην ίδια πλατφόρμα.
Πολιτική εξήγηση για όλα αυτά υπάρχει. Μόνο που δεν έχει σχέση με τον πολιτικό ορθολογισμό. Και ενώ θα μπορούσε κανείς να προτάξει «την αναγκαιότητα για συνεννόηση» σε «μια κρίσιμη περίοδο για τον τόπο», είναι γνωστό ότι το ΔΗΚΟ πριν να «κλείσει» με τον ΔΗΣΥ, προσπάθησε και με το ΑΚΕΛ. Δεν του βγήκε η περίπτωση των νυν κυβερνώντων γιατί έψαχνε κι άλλο κόμμα για άλλοθι και έτσι στράφηκε προς τον Συναγερμό, που ανέμενε με ανοικτές αγκάλες. Αναστολές δεν έχουν στο ΔΗΚΟ. Την καρέκλα και τα μάτια τους.