Του Γιώργου Καλλινίκου
«Το ΔΗΚΟ στηρίζει το φαβορί για να γίνει και πάλι εξουσία. Και για
να μιλήσω κάπως παραστατικά και μεταφορικά, την ώρα που κάθε κυπριακό
νοικοκυριό υποφέρει από τη λαίλαπα των απολύσεων, το ΔΗΚΟ επιλέγει
τους διορισμούς σε αξιώματα και υπουργεία».
Η πιο πάνω θέση θα μπορούσε να είχε εκφραστεί από τον γράφοντα ή από κάποιον πολιτικό άλλου κόμματος πέραν του ΔΗΚΟ ή από κάποιον πολιτικό αναλυτή ή έστω από κάποιον απλό πολίτη. Όσα επιχειρήματα και αν παρέθετε κάποιος από αυτούς όμως, πάντοτε θα συνοδεύονταν από κάποιο βαθμό υποκειμενικότητας, έστω και κατά το ελάχιστο, και πάντοτε θα μπορούσε να αμφισβητηθεί από μερικούς. Όταν όμως, η τοποθέτηση αυτή γίνεται γίνεται από τον αντιπρόεδρο του ΔΗΚΟ ενώπιον της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος σε μια σημαντική συνεδρία όπως ήταν η χθεσινή, τότε ουδεμία αμφισβήτηση μπορεί να υπάρξει. Ο Νικόλας Παπαδόπουλος περιέγραψε με αυτά τα μελανά χρώματα την εικόνα που εκπέμπει το ΔΗΚΟ με τον τρόπο που διαχειρίστηκε μέχρι σήμερα το θέμα των προεδρικών εκλογών.
Οι γραμμές αυτές λόγω χρόνου, γράφτηκαν πριν ολοκληρωθεί η συνεδρία της Κ.Ε. του ΔΗΚΟ και προτού γνωστοποιηθεί η απόφαση που λήφθηκε, αν και η στήλη έχει από καιρό καταστήσει σαφές ότι δεν τίθεται θέμα άλλης απόφασης από την έγκριση της συνεργασίας με τον ΔΗΣΥ. Υπάρχει αρκετός χρόνος για να ασχοληθεί κάποιος με την ουσία της απόφασης αυτής, πώς το ΔΗΚΟ οδηγήθηκε σ’ αυτήν και εάν μπορεί να αποβεί θετική ή αρνητική για τον τόπο.
Επί του παρόντος, εκείνο που αξίζει να σχολιαστεί και να απασχολήσει και τον τελευταίο δηκοϊκό, είναι η τοποθέτηση του αντιπροέδρου του κόμματος σχετικά με την εικόνα που αυτό εκπέμπει προς την κοινωνία. Πρέπει μάλιστα, να διευκρινιστεί ότι τη συγκεκριμένη εικόνα δεν την εκπέμπει αποκλειστικά και μόνο διότι σήμερα συνεργάζεται με τον ΔΗΣΥ, αλλά είναι η εικόνα που διαχρονικά εκπέμπει. Είναι αποτέλεσμα του όλου χειρισμού που έκανε ο Καρογιάν από τότε που αποχώρησε μεν από την κυβέρνηση Χριστόφια, αλλά φλέρταρε με το ΑΚΕΛ ελπίζοντας ότι θα τον στήριζαν για την προεδρία της Δημοκρατίας, μέχρι το παιχνίδι που έπαιξε με τνο λεγόμενο ενδιάμεσο χώρο, το τουμπάρισμα της όλης προσπάθειας και τη συνεργασία που στη συνέχεια άρχισε να κτίζει με τον ΔΗΣΥόταν πλέον, η παράσταση νίκης ήταν ολοφάνερο ότι είχε αρχίσει να στρέφεται προς την πλευρά του Αναστασιάδη. Ο Παπαδόπουλος έθεσε χθες στην Κ.Ε. το πραγματικό δίλημμα, το οποίο βρισκόταν ενώπιον των αγνών δηκοϊκών: «το ΔΗΚΟ κυρίαρχο κόμμα στον ενδιάμεσο χώρο και πρωταγωνιστής στην πολιτική ζωή του τόπου κόντρα στον αποτυχημένο διπολισμό ή το ΔΗΚΟ κομπάρσος, ουραγός και φτωχός συγγενής ενός από τα δύο άκρα, αναλόγως περίστασης». Ουδείς μπορεί με βεβαιότητα να ισχυριστεί ότι εάν το ΔΗΚΟ ακολουθούσε πορεία με τον ενδιάμεσο χώρο και υποψήφιο τον Λιλλήκα θα εξασφάλιζε σίγουρα κυρίαρχο ρόλο, αλλά οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι λόγω της επιλογής αδύνατου υποψηφίου που έκανε το ΑΚΕΛ υπήρχαν αρκετές πιθανότητες.
Σίγουρα όμως, δεν θα παρουσίαζε την τυχοδιωκτική εικόνα που περιέγραψε χθες ο αντιπρόεδρός του. Ο Παπαδόπουλος πέταξε χθες το γάντι προς όλα τα στελέχη που από σήμερα θα αρχίσουν να περνούν τακτικά την πόρτα της Πινδάρου για να πίνουν τον καφέ τους, ελπίζοντας έτσι να στήσουν τα ξόβεργά τους τόσο στερεά, ώστε τον Φεβράρη να μπορούν τον καφέ τους να τον πίνουν στο Προεδρικό: «Σας καλώ όλους να λάβουμε μια ομόφωνη απόφαση. Ότι ανεξαρτήτως του προσώπου που θα επιλεγεί από την Κ.Ε., όλα τα μέλη του Ε.Γ. και όλοι οι βουλευτές του ΔΗΚΟ, δεν επιθυμούμε και δεν πρόκειται να αποδεχτούμε διορισμό ως υπουργοί ή ως μέλη των Δ.Σ. των ημικρατικών οργανισμών». Η στήλη βάζει στοίχημα όλους τους μισθούς μιας ολόκληρης χρονιάς ότι αποκλείεται να έγινε αποδεκτή μια τέτοια πρόταση. Ο Καρογιάν κέρδισε χθες την πρώτη «μάχη» (απαραίτητα τα εισαγωγικά διότι δεν ήταν πραγματική μάχη) και ο Αναστασιάδης την τελική μάχη. Η πραγματική μάχη όμως για τον πρόεδρο του ΔΗΚΟ θα αρχίσει μετά την πρώτη Κυριακή των εκλογών και τότε ο εφιάλτης της εικόνας που περιέγραψε ο Παπαδόπουλος θα αρχίσει να τον κυνηγά… g.kallinikou@phileleftheros.com
Η πιο πάνω θέση θα μπορούσε να είχε εκφραστεί από τον γράφοντα ή από κάποιον πολιτικό άλλου κόμματος πέραν του ΔΗΚΟ ή από κάποιον πολιτικό αναλυτή ή έστω από κάποιον απλό πολίτη. Όσα επιχειρήματα και αν παρέθετε κάποιος από αυτούς όμως, πάντοτε θα συνοδεύονταν από κάποιο βαθμό υποκειμενικότητας, έστω και κατά το ελάχιστο, και πάντοτε θα μπορούσε να αμφισβητηθεί από μερικούς. Όταν όμως, η τοποθέτηση αυτή γίνεται γίνεται από τον αντιπρόεδρο του ΔΗΚΟ ενώπιον της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος σε μια σημαντική συνεδρία όπως ήταν η χθεσινή, τότε ουδεμία αμφισβήτηση μπορεί να υπάρξει. Ο Νικόλας Παπαδόπουλος περιέγραψε με αυτά τα μελανά χρώματα την εικόνα που εκπέμπει το ΔΗΚΟ με τον τρόπο που διαχειρίστηκε μέχρι σήμερα το θέμα των προεδρικών εκλογών.
Οι γραμμές αυτές λόγω χρόνου, γράφτηκαν πριν ολοκληρωθεί η συνεδρία της Κ.Ε. του ΔΗΚΟ και προτού γνωστοποιηθεί η απόφαση που λήφθηκε, αν και η στήλη έχει από καιρό καταστήσει σαφές ότι δεν τίθεται θέμα άλλης απόφασης από την έγκριση της συνεργασίας με τον ΔΗΣΥ. Υπάρχει αρκετός χρόνος για να ασχοληθεί κάποιος με την ουσία της απόφασης αυτής, πώς το ΔΗΚΟ οδηγήθηκε σ’ αυτήν και εάν μπορεί να αποβεί θετική ή αρνητική για τον τόπο.
Επί του παρόντος, εκείνο που αξίζει να σχολιαστεί και να απασχολήσει και τον τελευταίο δηκοϊκό, είναι η τοποθέτηση του αντιπροέδρου του κόμματος σχετικά με την εικόνα που αυτό εκπέμπει προς την κοινωνία. Πρέπει μάλιστα, να διευκρινιστεί ότι τη συγκεκριμένη εικόνα δεν την εκπέμπει αποκλειστικά και μόνο διότι σήμερα συνεργάζεται με τον ΔΗΣΥ, αλλά είναι η εικόνα που διαχρονικά εκπέμπει. Είναι αποτέλεσμα του όλου χειρισμού που έκανε ο Καρογιάν από τότε που αποχώρησε μεν από την κυβέρνηση Χριστόφια, αλλά φλέρταρε με το ΑΚΕΛ ελπίζοντας ότι θα τον στήριζαν για την προεδρία της Δημοκρατίας, μέχρι το παιχνίδι που έπαιξε με τνο λεγόμενο ενδιάμεσο χώρο, το τουμπάρισμα της όλης προσπάθειας και τη συνεργασία που στη συνέχεια άρχισε να κτίζει με τον ΔΗΣΥόταν πλέον, η παράσταση νίκης ήταν ολοφάνερο ότι είχε αρχίσει να στρέφεται προς την πλευρά του Αναστασιάδη. Ο Παπαδόπουλος έθεσε χθες στην Κ.Ε. το πραγματικό δίλημμα, το οποίο βρισκόταν ενώπιον των αγνών δηκοϊκών: «το ΔΗΚΟ κυρίαρχο κόμμα στον ενδιάμεσο χώρο και πρωταγωνιστής στην πολιτική ζωή του τόπου κόντρα στον αποτυχημένο διπολισμό ή το ΔΗΚΟ κομπάρσος, ουραγός και φτωχός συγγενής ενός από τα δύο άκρα, αναλόγως περίστασης». Ουδείς μπορεί με βεβαιότητα να ισχυριστεί ότι εάν το ΔΗΚΟ ακολουθούσε πορεία με τον ενδιάμεσο χώρο και υποψήφιο τον Λιλλήκα θα εξασφάλιζε σίγουρα κυρίαρχο ρόλο, αλλά οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι λόγω της επιλογής αδύνατου υποψηφίου που έκανε το ΑΚΕΛ υπήρχαν αρκετές πιθανότητες.
Σίγουρα όμως, δεν θα παρουσίαζε την τυχοδιωκτική εικόνα που περιέγραψε χθες ο αντιπρόεδρός του. Ο Παπαδόπουλος πέταξε χθες το γάντι προς όλα τα στελέχη που από σήμερα θα αρχίσουν να περνούν τακτικά την πόρτα της Πινδάρου για να πίνουν τον καφέ τους, ελπίζοντας έτσι να στήσουν τα ξόβεργά τους τόσο στερεά, ώστε τον Φεβράρη να μπορούν τον καφέ τους να τον πίνουν στο Προεδρικό: «Σας καλώ όλους να λάβουμε μια ομόφωνη απόφαση. Ότι ανεξαρτήτως του προσώπου που θα επιλεγεί από την Κ.Ε., όλα τα μέλη του Ε.Γ. και όλοι οι βουλευτές του ΔΗΚΟ, δεν επιθυμούμε και δεν πρόκειται να αποδεχτούμε διορισμό ως υπουργοί ή ως μέλη των Δ.Σ. των ημικρατικών οργανισμών». Η στήλη βάζει στοίχημα όλους τους μισθούς μιας ολόκληρης χρονιάς ότι αποκλείεται να έγινε αποδεκτή μια τέτοια πρόταση. Ο Καρογιάν κέρδισε χθες την πρώτη «μάχη» (απαραίτητα τα εισαγωγικά διότι δεν ήταν πραγματική μάχη) και ο Αναστασιάδης την τελική μάχη. Η πραγματική μάχη όμως για τον πρόεδρο του ΔΗΚΟ θα αρχίσει μετά την πρώτη Κυριακή των εκλογών και τότε ο εφιάλτης της εικόνας που περιέγραψε ο Παπαδόπουλος θα αρχίσει να τον κυνηγά… g.kallinikou@phileleftheros.com
Πηγή: Ο Φιλελεύθερος
Δημοσιεύτηκε στις 28/09/2012
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire