Του Άριστου Μιχαηλίδη
Οι δημοσκοπήσεις των τελευταίων ημερών, εκτός των άλλων,
ξεσκεπάζουν και το παραμύθι του λεγόμενου ενδιάμεσου χώρου και κυρίως
την υποκριτική πολιτική συμπεριφορά μιας μερίδας της ηγεσίας του ΔΗΚΟ
υπό τον Μάριο Καρογιάν. Γιατί αποδεικνύεται και μαθηματικά ότι αν
αυτός ο χώρος ήθελε πράγματι να διεκδικήσει με αξιώσεις την προεδρία,
δεν είχε άλλη επιλογή παρά να στηρίξει την υποψηφιότητα Λιλλήκα. Καμιά
άλλη υποψηφιότητα δεν μπορούσε περάσει στο δεύτερο γύρο των εκλογών,
πολύ περισσότερο να κερδίσει τις εκλογές. Όμως, το όνομα του Γιώργου
Λιλλήκα δεν συζητήθηκε ποτέ σοβαρά στις πολύμηνες διαβουλεύσεις των
τεσσάρων, κυρίως γιατί η ηγεσία του ΔΗΚΟ εξ αρχής συμμετείχε στη
διαδικασία όχι για να καταλήξει σε κοινό υποψήφιο αλλά για συνεργασία
ώστε όλοι μαζί να στηρίξουν την υποψηφιότητα του Νίκου Αναστασιάδη.
Αν σήμερα επανερχόμαστε σ΄ αυτό το ληγμένο κεφάλαιο, είναι γιατί θέλουμε να θίξουμε τα αναξιοπρεπή κόλπα μιας μερίδας της πολιτικής ηγεσίας, η δράση της οποίας περιστρέφεται μονίμως γύρω από τη συμμετοχή της στο διαμοιρασμό των λαφύρων της όποιας κυβέρνησης, καταφέρνοντας να υποβαθμίζει εγκληματικά αυτό που λέμε πολιτικό πολιτισμό και να ενισχύει συνεχώς την απαξίωση των πολιτών.
Από τις δημοσκοπήσεις, λοιπόν, είναι φανερό ότι μια ειλικρινής συνεργασία στον ενδιάμεσο χώρο με υποψήφιο τον κ. Λιλλήκα θα είχε πιθανότητες επιτυχίας, αλλά ακόμα κι αν δεν πετύχαιναν την εκλογή θα ήταν μια συνεργασία σε αρμονικό πολιτικό πλαίσιο και με πολιτική αξιοπρέπεια και αξιοπιστία, αποδεκτή κι από την κοινή γνώμη. Όμως, η ηγεσία του ΔΗΚΟ δεν ήθελε να ρισκάρει, γιατί ακριβώς έχει στόχο να επιβιώνει πάνω στο άρμα ενός από τα δύο μεγάλα κόμματα. Φρόντισε λοιπόν να συμμετέχει στις διαδικασίες του ενδιάμεσου, παριστάνοντας και τον ένθερμο υποστηρικτή της προσπάθειας, για να μπορέσει να την υπονομεύσει.
Ασφαλώς η στήριξη του κ. Αναστασιάδη από το ΔΗΚΟ δεν είναι απαγορευμένη, δεν είναι μίασμα, είναι όμως μια μεγάλη πολιτική απάτη που πρέπει να σημειωθεί στην κομματική ιστορία μας. Πρώτον, γιατί μεσολάβησαν οι θεατρινισμοί της υποτιθέμενης προσπάθειας του ενδιάμεσου (με υποψηφιότητες-πυροτεχνήματα, όπως του κ. Κεραυνού ή του κ. Μαυρέλλη) και δεύτερον γιατί ακολουθεί η κοροϊδία με τις συμφωνίες, που δήθεν υπογράφει ο υποψήφιος για να δεσμευθεί και που όλοι γνωρίζουμε πόσο αίωλες είναι πάντοτε. Αρκεί να σημειώσουμε ότι στο «περίγραμμα προγραμματικών θέσεων για το Κυπριακό», όπως το συμφώνησαν ΔΗΣΥκαι ΔΗΚΟ, υπό τον τίτλο «συνολικό πλαίσιο προτάσεων για λύση», αναφέρεται ότι πρέπει να βασίζεται ακόμα και στη συμφωνία της 8ης Ιουλίου. Όμως η 8η Ιουλίου ήταν μια διαδικαστική συμφωνία του 2006 που εξυπηρετούσε τότε την ανάγκη έναρξης συνομιλιών και τοποθέτησής τους σε μια υγιή βάση, αλλά σήμερα είναι ξεπερασμένη από τις εξελίξεις. Το βάζουν επειδή ήταν συμφωνία του Τάσσου Παπαδόπουλου και θέλουν να γαργαλίσουν τ΄ αφτιά των «τασσικών». Αυτά τα φτηνά κόλπα δεν μπορούν να μας βγάλουν από τα αδιέξοδα. Ειλικρίνεια, αξιοπρέπεια και νέες ιδέες χρειαζόμαστε, όχι επαναλήψεις πολιτικών θεατρινισμών προς δημόσια άγρα πελατών, όπως κάνουν στο αρχαιότερο επάγγελμα.
aristosm@phileleftheros.com
Αν σήμερα επανερχόμαστε σ΄ αυτό το ληγμένο κεφάλαιο, είναι γιατί θέλουμε να θίξουμε τα αναξιοπρεπή κόλπα μιας μερίδας της πολιτικής ηγεσίας, η δράση της οποίας περιστρέφεται μονίμως γύρω από τη συμμετοχή της στο διαμοιρασμό των λαφύρων της όποιας κυβέρνησης, καταφέρνοντας να υποβαθμίζει εγκληματικά αυτό που λέμε πολιτικό πολιτισμό και να ενισχύει συνεχώς την απαξίωση των πολιτών.
Από τις δημοσκοπήσεις, λοιπόν, είναι φανερό ότι μια ειλικρινής συνεργασία στον ενδιάμεσο χώρο με υποψήφιο τον κ. Λιλλήκα θα είχε πιθανότητες επιτυχίας, αλλά ακόμα κι αν δεν πετύχαιναν την εκλογή θα ήταν μια συνεργασία σε αρμονικό πολιτικό πλαίσιο και με πολιτική αξιοπρέπεια και αξιοπιστία, αποδεκτή κι από την κοινή γνώμη. Όμως, η ηγεσία του ΔΗΚΟ δεν ήθελε να ρισκάρει, γιατί ακριβώς έχει στόχο να επιβιώνει πάνω στο άρμα ενός από τα δύο μεγάλα κόμματα. Φρόντισε λοιπόν να συμμετέχει στις διαδικασίες του ενδιάμεσου, παριστάνοντας και τον ένθερμο υποστηρικτή της προσπάθειας, για να μπορέσει να την υπονομεύσει.
Ασφαλώς η στήριξη του κ. Αναστασιάδη από το ΔΗΚΟ δεν είναι απαγορευμένη, δεν είναι μίασμα, είναι όμως μια μεγάλη πολιτική απάτη που πρέπει να σημειωθεί στην κομματική ιστορία μας. Πρώτον, γιατί μεσολάβησαν οι θεατρινισμοί της υποτιθέμενης προσπάθειας του ενδιάμεσου (με υποψηφιότητες-πυροτεχνήματα, όπως του κ. Κεραυνού ή του κ. Μαυρέλλη) και δεύτερον γιατί ακολουθεί η κοροϊδία με τις συμφωνίες, που δήθεν υπογράφει ο υποψήφιος για να δεσμευθεί και που όλοι γνωρίζουμε πόσο αίωλες είναι πάντοτε. Αρκεί να σημειώσουμε ότι στο «περίγραμμα προγραμματικών θέσεων για το Κυπριακό», όπως το συμφώνησαν ΔΗΣΥκαι ΔΗΚΟ, υπό τον τίτλο «συνολικό πλαίσιο προτάσεων για λύση», αναφέρεται ότι πρέπει να βασίζεται ακόμα και στη συμφωνία της 8ης Ιουλίου. Όμως η 8η Ιουλίου ήταν μια διαδικαστική συμφωνία του 2006 που εξυπηρετούσε τότε την ανάγκη έναρξης συνομιλιών και τοποθέτησής τους σε μια υγιή βάση, αλλά σήμερα είναι ξεπερασμένη από τις εξελίξεις. Το βάζουν επειδή ήταν συμφωνία του Τάσσου Παπαδόπουλου και θέλουν να γαργαλίσουν τ΄ αφτιά των «τασσικών». Αυτά τα φτηνά κόλπα δεν μπορούν να μας βγάλουν από τα αδιέξοδα. Ειλικρίνεια, αξιοπρέπεια και νέες ιδέες χρειαζόμαστε, όχι επαναλήψεις πολιτικών θεατρινισμών προς δημόσια άγρα πελατών, όπως κάνουν στο αρχαιότερο επάγγελμα.
aristosm@phileleftheros.com
Πηγή: Ο Φιλελεύθερος
Δημοσιεύτηκε στις 25/09/2012
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire