Όποιος δεν έχει καμιά ένσταση στην προοπτική τουρκοποίησης όλης της Κύπρου μπορεί χωρίς δυσκολία να κλείνει τα μάτια και να μην βλέπει τους κινδύνους της πορείας που ακολουθείται

Άριστος Μιχαηλίδης

Το ανάστημα ενός ηγέτη, η μοίρα ενός λαού

 «Το επόμενο διάστημα θα μετρηθεί το ανάστημα του πατριωτισμού όλων μας», έλεγε προχτές ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στη γραπτή δήλωση, που έκανε για να εξηγήσει ότι παρακολουθεί με υπομονή και νηφαλιότητα τις αντιδράσεις που προκάλεσε η συμφωνία που θα υπογράψει σήμερα. Όμως, το ανάστημα του πατριωτισμού του καθενός έχει μετρηθεί πολλές φορές, τώρα αυτό που θα μετρηθεί είναι κάτι άλλο και ελπίζουμε να μην χρειαστεί. (Συγγνώμη, αλλά έτσι όπως το είπε ο Πρόεδρος, μας θύμιζε το μακάβριο: Θα έρθουν να σου πάρουν τα μέτρα). Αυτό που μετριέται στην πραγματικότητα, τόσο με το περιεχόμενο της συμφωνίας, όσο και με τα επιχειρήματα που ακολούθησαν, είναι το όραμα που έχει ο καθένας για την πατρίδα του. Όποιος δεν έχει καμιά ένσταση στην προοπτική τουρκοποίησης όλης της Κύπρου μπορεί χωρίς δυσκολία να κλείνει τα μάτια και να μην βλέπει τους κινδύνους της πορείας που ακολουθείται, ακριβώς γιατί δεν πιστεύει ότι είναι κακή η τουρκοποίηση. Δεν είναι προδότης, ούτε τουρκόφιλος, ούτε ο νεόδουλος των νεο-οθωμανών, είναι απλώς πεπεισμένος ότι η Κύπρος δεν έχει μέλλον αν δεν ενταχθεί στο μουσουλμανικό τόξο, που οραματίζεται η Άγκυρα, να παραδοθεί μια και καλή στην αγκαλιά της ισχυρής γείτονος, με τους σπουδαίους ηγέτες, που είναι και στους G20 και παλεύει να μπει στους G10 και στην ΕΕ.

Δεν είναι προδότης, επαναλαμβάνω για να μην παρεξηγηθώ, απλώς έτσι κόβει ο νους του. Δεν είναι λοιπόν θέμα να μετρηθεί το ανάστημα του πατριωτισμού μας, αλλά σίγουρα θα μετρηθεί η κρίση και οι αντοχές του καθενός. Αυτό που έχει περισσότερη σημασία είναι η φιλοσοφία της συμφωνίας, η οποία περιστρέφεται γύρω από αυτό που προβάλλει χρόνια η τουρκική πλευρά: Η Κυπριακή Δημοκρατία εξαφανίζεται, όπως εξαφανίζεται και η επανένωση και η Κύπρος ανήκει σε δύο λαούς και δύο θρησκείες, το πρόβλημα δεν είναι η κατοχή εδαφών, αλλά η ενδοκοινοτική ασυνεννοησία στη διαχείριση του κυπριακού κράτους και τη νέα Κύπρο θα τη διαφαντεύουν χωριστά, μισό - μισό, τα δύο κρατίδια αυτών των δύο λαών. Με αυτή τη συμφωνία, που ενισχύει σε τεράστιο βαθμό τη συμφωνία Χριστόφια - Ταλάτ, η τουρκική πλευρά έχει ήδη κερδίσει την αναγνώριση ότι οι Τουρκοκύπριοι είναι ένας άλλος λαός, που δικαιούται να έχει δικό του κράτος. Ο άλλος λαός, οι Ελληνοκύπριοι έχουν κι αυτοί δικό τους κράτος «στο ίδιο στάτους», όπως είπε χτες και ο «υπουργός εξωτερικών», Οζντίλ Ναμί, μιλώντας για το περιεχόμενο της συμφωνίας όπου, είπε, «βλέπουμε στο κείμενο πως υπάρχουν νέες προσεγγίσεις σε θέματα στα οποία στο παρελθόν δεν υπήρχαν».
Σωστά λέει ο Πρόεδρος Αναστασιάδης ότι «η Κοινή Δήλωση είναι μόνο η αρχή» και «μας περιμένει σκληρή δουλειά και επίπονη προσπάθεια». Αλλά αν αυτή η προσπάθεια βασίζεται στο συνολικό πλαίσιο και τη φιλοσοφία αυτής της κοινής δήλωσης, είναι λογικό ότι και η συνέχεια θα είναι στην ίδια λάθος κατεύθυνση. Και αν η τουρκική πλευρά έχει κερδίσει πριν ξεκινήσει η διαπραγμάτευση όσα επιδίωκε στο κεφάλαιο διακυβέρνηση, η «σκληρή δουλειά» θα αφορά μόνον την ελλληνοκυπριακή πλευρά, που θα προσπαθεί να διαπραγματευθεί αυτά που συνθέτουν τον πυρήνα (όπως αναφέρεται στη συμφωνία) του προβλήματος και παρακάμφθηκαν εντελώς για να μην «δώσει» τίποτε η άλλη πλευρά: Προσφυγικό, εδαφικό, εγγυήσεις, έποικοι, κατοχικά στρατεύματα, Αμμόχωστος... Πού να ενταχθούν σε αυτά και οι επιδιώξεις για το φυσικό αέριο, πού και τα δισεκατομμύρια δάνεια του κυπριακού κράτους.

Άριστος Μιχαηλίδης
 

- See more at: http://www.philenews.com/el-gr/arthra-apo-f-a-michailidis/85/184684/to-anastima-enos-igeti-i-moira-enos-laou#sthash.RzmSUZa1.dpuf