Κύπρος - Ο περίγυρος του Προέδρου, οι Αθηναίοι και ο Ισοκράτης…

Σάββας Ιακωβίδης

Κάθε φορά που ένας Πρόεδρος ανέρχεται στην εξουσία, το κόμμα του επιχειρεί, και συνήθως το επιτυγχάνει, να τοποθετεί σε όλες τις υπηρεσίες δικά του, αφοσιωμένα στελέχη. Αυτό επιχείρησε και πέτυχε το ΑΚΕΛ. Έχει κυριολεκτικά αλώσει τη δημόσια και ημικρατική υπηρεσία. Μόλις πρόσφατα, με τις αλλαγές στους Ημικρατικούς, το ΑΚΕΛ τους ελέγχει με στελέχη του, που αρκετά ανήκουν, καθ’ ομολογίαν ανώνυμου αξιολογητή, στις ΚΟΒ (κομματικές ομάδες βάσης). Είναι σύνηθες, το κόμμα που καταλαμβάνει την εξουσία να μη ενδιαφέρεται αν κάποιοι, έστω, υπηρεσιακοί από την προηγούμενη κυβέρνηση αξίζουν και είναι ικανοί να παραμείνουν στις θέσεις τους. Όπως όλοι γνωρίζουν, όταν ένα κόμμα κερδίσει τις εκλογές, ο Πρόεδρος καλείται να ικανοποιήσει όλες εκείνες τις στρατιές στελεχών, μελών, υποστηρικτών, φίλων, που δήθεν χωρίς αυτούς δεν θα βρισκόταν στην εξουσία.
Κάθε Πρόεδρος σχηματίζει και τον δικό του, προσωπικό περίγυρο από έμπιστους, που είναι συνήθως κομματικά στελέχη, αποσπασμένα, ή φίλοι, που τον συνέδραμαν με διάφορους τρόπους.
Ας προσεχθεί ο περίγυρος του Προέδρου. Αποτελείται από κομματικά στελέχη και φίλους του, που επιλέγηκαν από τον ίδιο ή τους επέβαλε το κόμμα. Δεν ισχυρίζεται κανείς ότι ουδείς εξ αυτών αξίζει. Όμως, ενέργειες, ανεπάρκειες, αβλεψίες ή και αδεξιότητες κάποιων εξ αυτών εκθέτουν τον Πρόεδρο. Τι να πρωτοθυμηθούμε, χωρίς να μελαγχολήσουμε για το κατάντημα και τις περιπέτειες ενός θεσμού, που πρώτος ο Δ. Χριστόφιας όφειλε να υπερασπίζεται; Να θυμηθούμε τις ιστορίες με την Κυπριακή Προεδρία; Τις σιαγόνες του Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα; Τις ανέξοδες καυχησιές του Σταυράκη για τους Καταριανούς και τις ασήκωτες ευθύνες του, που ακόμα να τις αναλάβει; Την Πραξούλα Αντωνιάδου, που ισχυρίζεται ότι είναι «μη παραιτηθείσα υπουργός Εμπορίου»; Τα e-mails του Προεδρικού με τα ρουσφέτια; Τους κομπασμούς του ΓΓ του ΑΚΕΛ ότι εκείνος εκφράζει τις θέσεις της Κυβέρνησης; Ή τώρα την υπόθεση με τον διευθυντή του διπλωματικού γραφείου του Προέδρου;

Στην αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία, όλοι οι άρχοντες που αναλάμβαναν καθήκοντα ύστερα από ανάδειξή τους με κλήρο, υποβάλλονταν σε δοκιμασία ενώπιον της Βουλής και του Δικαστηρίου. Ελέγχονταν λεπτομερώς οι ικανότητες, η παιδεία, το ήθος και η πολιτική αρετή τους. Ύστερα από την εξονυχιστική αυτή ανάκριση, ο πρόεδρος ρωτούσε: «Τούτον τις βούλεται κατηγορείν»; Και μόνον όταν διαπιστωνόταν πως δεν υπήρχε καμία επιφύλαξη από κανέναν, οι άρχοντες ορκίζονταν ότι θα εκτελούν τα καθήκοντά τους προσηλωμένοι στη Δικαιοσύνη και τους Νόμους, και ότι δεν θα δωροδοκηθούν κατά τη θητεία τους στο δημόσιο λειτούργημα, στο οποίο διορίστηκαν (Αριστοτέλης, «Αθηναίων Πολιτεία»). Κι αφού αναφερόμαστε στους ευκλεείς ημών προγόνους που ξεχάσαμε και δεν θέλουμε να παραδειγματιζόμαστε απ' αυτούς, ας θυμηθούμε τις συμβουλές του Ισοκράτη για τη στελέχωση του κρατικού μηχανισμού της εποχής του: «Να μη χρησιμοποιήσεις διεφθαρμένα άτομα σε δημόσια υπηρεσία. Γιατί εσένα θα κατηγορήσουν για τα δικά τους σφάλματα» («Προς Δημόνικον»).
Ποιο κόμμα στελέχωσε μέχρι σήμερα τη δημόσια διοίκηση με έντιμους και άξιους, και όχι με περιτρίμματα της κομματικής πελατείας; Καθήκον κάθε δημόσιου λειτουργού είναι να ενεργεί με την ακόλουθη ιεράρχηση ευθυνών και υποχρεώσεων: Προσήλωση στο συμφέρον του τόπου, άτεγκτη εφαρμογή των νόμων και υπακοή στην πολιτική εξουσία. Σήμερα, τα πράγματα ανετράπησαν και ακολουθείται η αντίστροφη ιεράρχηση, με ολέθρια κομματική επικάλυψη. Κάτι ξέρει και ο Δ. Χριστόφιας περί τούτων…


Πηγή: Η Σημερινή
Δημοσιεύτηκε στις 11/08/2012