Πολλά μπορεί κανείς να επικρίνει στον τρόπο που ο πρόεδρος Ομπάμα χειρίστηκε την οικονομία. Ωστόσο, η ιστορία των τελευταίων ετών δεν οφείλεται σε σφάλματα του κ. Ομπάμα, αλλά στην ισοπεδωτική αντιπολίτευση των Ρεπουμπλικανών που έκαναν ό,τι μπορούσαν για να μπουν στον δρόμο του και αφού εμπόδισαν την εφαρμογή της πολιτικής του, ελπίζουν να μπουν στον Λευκό Οίκο κατηγορώντας τον ότι απέτυχε.
Την κατάσταση σκιαγραφεί η άρνηση που προέβαλε στη μείωση των χρεών δανειοληπτών ο διευθυντής της ομοσπονδιακής υπηρεσίας στεγαστικής πίστης, που υπήρξε στέλεχος της εποχής Μπους και δεν έχει αντικατασταθεί.
Πολλοί οικονομολόγοι πιστεύουν πως το υπερβολικό χρέος των νοικοκυριών, κληροδότημα της εποχής της φούσκας, είναι ο κυριότερος παράγων που αναστέλλει την ανάκαμψη. Το υπερβολικό χρέος έχει δημιουργήσει μια κατάσταση στην οποία ο καθένας προσπαθεί να ξοδεύει λιγότερα από όσα κερδίζει. Δεδομένου ότι οι δαπάνες του ενός αποτελούν το εισόδημα του άλλου, το αποτέλεσμα είναι η ύφεση. Τι θα έπρεπε να κάνει η κυβέρνηση;
Μία λύση είναι οι κρατικές δαπάνες για τη στήριξη της οικονομίας ενόσω ο ιδιωτικός τομέας βάζει σε τάξη τους ισολογισμούς του. Δεν είναι καιρός για λιτότητα και οι περικοπές στις δαπάνες του κράτους είναι μεγάλο βάρος για την οικονομία. Μια άλλη λύση είναι η επιθετική νομισματική πολιτική γι’ αυτό και αποτελεί σκάνδαλο η άρνηση της Federal Reserve να παρέμβει παρά την υψηλή ανεργία. Η δημοσιονομική και νομισματική πολιτική, όμως, θα έπρεπε να συνδυασθεί με ελάφρυνση των χρεών. Η ελάφρυνση των χρεών συνεπάγεται περισσότερες θέσεις εργασίας και καλύτερες ευκαιρίες για όλους. Δυστυχώς οι αρχικές προσπάθειες της κυβέρνησης να μειώσει τα χρέη υπήρξαν ανεπιτυχείς. Επιβλήθηκαν τόσο πολλοί περιορισμοί με σκοπό να μην επωφεληθούν όσοι οφειλέτες δεν το αξίζουν, ώστε το πρόγραμμα κατέστη ατελέσφορο. Τελευταία, πάντως, η κυβέρνηση άρχισε να αντιμετωπίζει το θέμα πιο σοβαρά.
Προφανώς το έδαφος που προσφέρεται για την ελάφρυνση των χρεών είναι τα στεγαστικά δάνεια των Fannie Mae και Freddie Mac, των ημι-κρατικών κολοσσών στεγαστικής πίστης που κρατικοποιήθηκαν στο τέλος της κυβέρνησης Μπους. Την ιδέα υποστηρίζουν και τα δύο κόμματα. Σύμβουλος του Μιτ Ρόμνεϊ έχει καλέσει τις Fannie και Freddie να δώσουν στους δανειολήπτες τη δυνατότητα αναχρηματοδότησης των στεγαστικών τους δανείων, κάτι που συνεπάγεται ραγδαία μείωση των επιτοκίων τους και ισχυρή ώθηση στην οικονομία. Η κυβέρνηση Ομπάμα έχει ταχθεί υπέρ αυτής της ιδέας και έχει προτείνει ειδικό πρόγραμμα.
Ωστόσο, ο Εντουαρντ Ντε Μάρκο, διευθυντής της εποπτικής αρχής των Fannie και Freddie, προβάλλει αντιρρήσεις και στη διάρκεια της εβδομάδας απέρριψε το σχέδιο της κυβέρνησης.
Ποιος είναι ο κ. Ντε Μάρκο; Ενας δημόσιος υπάλληλος που ανέλαβε διευθυντής της αρχής εποπτείας στεγαστικών δανείων, όταν παραιτήθηκε ο διορισθείς από την κυβέρνηση Μπους προκάτοχός του το 2009. Παραμένει στη θέση του ενώ διανύουμε το τέταρτο έτος της κυβέρνησης Ομπάμα, καθώς οι Ρεπουμπλικανοί της Γερουσίας έχουν προβάλει εμπόδια στην τοποθέτηση μόνιμου διευθυντή. Και απεχθάνεται την ιδέα της μείωσης των χρεών. Τα επιχειρήματά του δεν στέκουν καθώς ισχυρίστηκε πως το σχέδιο θα βελτίωνε μεν την οικονομική κατάσταση της υπηρεσίας του χάρη στις επιδοτήσεις από το υπουργείο Οικονομικών, αλλά θα απέβαινε εις βάρος των φορολογουμένων. Κάτι που, όμως, δεν επαληθεύεται από την ανάλυση του προσωπικού του, η οποία δείχνει να προκύπτει μόνον κέρδος.
Το θέμα είναι πως ο κ. Ντε Μάρκο έχει παρερμηνεύσει τον ρόλο του. Οφείλει να διοικεί μια υπηρεσία, όχι να χαράσσει οικονομική πολιτική. Αν ο υπουργός Οικονομικών επιδιώκει τη μείωση των χρεών κατά τρόπο που ενισχύει τα οικονομικά της υπηρεσίας, ο επικεφαλής της υπηρεσίας δεν έχει λόγο να προβάλει αντιρρήσεις. Αυτό θα έπρεπε να αποτελεί λόγο απόλυσης. Αν, λοιπόν, επανεκλεγεί ο κ. Ομπάμα πρέπει να τον αντικαταστήσει ως ώφειλε εδώ και χρόνια. Η υπόθεση Ντε Μάρκο καταδεικνύει σε ποιο βαθμό έχει ακυρωθεί η οικονομική πολιτική των ΗΠΑ από μια ανεύθυνη και ατελέσφορη αντιπολίτευση.
Πηγή: Η Καθημερινή/The New York Times
Δημοσιεύτηκε στις 05/08/2012
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire