Συνέντευξη με τη Σαβίνα Γιαννάτου
Θάνος Μαντζάνας
Η Σαβίνα Γιαννάτου δίνει δύο συναυλίες στο Μουσικό Προαύλιο Badminton και στα πλαίσια του κύκλου Προσωπικές Διαδρομές που πραγματοποιείται εκεί την προσεχή Τρίτη και Τετάρτη, 18 και 19 Σεπτεμβρίου αντίστοιχα. Με αφορμή αυτές όμως συνομιλήσαμε με την κορυφαία (και μοναδική στο είδος της, κατά τη γνώμη μας και όχι μόνον) Ελληνίδα ερμηνεύτρια και για την πολυσύνθετη κρίση που ταλαιπωρεί ποικιλοτρόπως τη χώρα μας επί τόσο καιρό, το πώς τη βίωσε και συνεχίζει να τη βιώνει η ίδια, αλλά ακόμα και το πώς αλλάζει και διαμορφώνει τη σχέση της με την μουσική πράξη. Και οι συνετές, εμπεριστατωμένες και «μετά λόγου γνώσης» απόψεις της είναι απολύτως αντίστοιχες με την υποδειγματική θέση και στάση της απέναντι στη μουσική...
* Πώς βίωσες τη σχέση σου με την ίδια τη μουσική αλλά και με τον κόσμο αυτά τα δυόμισι χρόνια των Μνημονίων; Υπάρχει κάποια αλλαγή σε αμφότερες σε σχέση με το παρελθόν ή όχι;
Η αλλαγή συμβαίνει αργά και δεν ξέρω πόσο τη συνειδητοποιούμε... Ήμουν στο Μόναχο για δουλειά πριν κάποιους μήνες και έβλεπα τον εαυτό μου να εντυπωσιάζεται από τα καλά ρούχα των περαστικών, από την ανεμελιά τους να κυκλοφορούν χαλαρά με τις φωτογραφικές μηχανές στο χέρι χωρίς να σκέφτονται ότι κάποιος θα τους τις κλέψει... Εκεί συνειδητοποίησα για πρώτη φορά ότι έχει αλλάξει ο τρόπος μου απέναντι στην καθημερινότητα, ως προς το τι πιθανότητες περιλαμβάνει τώρα και πώς ήταν λίγα χρόνια πριν. Για τη μουσική δεν ξέρω, θα φανεί ίσως όταν θα κάνω κάτι καινούργιο. Σε οποιαδήποτε κρίση κοινωνική ή προσωπική, στρέφεσαι προς αυτό που εσύ θεωρείς ουσιαστικό. Κάποτε είναι η ελευθερία του αυτοσχεδιασμού, άλλοτε είναι η καθαρότητα και η λιτότητα των μέσων σου, άλλοτε η ηρεμία που προσφέρει η μελωδία...
* Και σε προσωπικό επίπεδο, ως άνθρωπος και πολίτης; Αισθάνθηκες να εξεγείρεσαι και, αν ναι, εναντίον ποιων ανθρώπων, πολιτικών και πραγμάτων; Συμμετείχες στο κίνημα των Αγανακτισμένων ή κάτι άλλο ανάλογο;
Δεν συμμετείχα σε κανένα κίνημα. Δεν μούντζωσα τη Βουλή και δεν γιαούρτωσα κανέναν. Αυτό που με ανησυχούσε από την αρχή και τώρα πολύ περισσότερο είναι η εμφάνιση του αυταρχισμού, του ρατσισμού και της βίας και η απροκάλυπτη επιβράβευσή τους από μερίδα του κόσμου που, απ' ό,τι φαίνεται, μεγαλώνει και θα μεγαλώνει. Πού ήταν όλοι αυτοί; Φοβόντουσαν να πουν τη γνώμη τους; Άλλαξαν γνώμη τόσο εύκολα; Μέσα σε δυο - τρία χρόνια γεμίσαμε νοσταλγούς του Παπαδόπουλου και ρατσιστές; Τόσο εύκολα είμαστε έτοιμοι να εγκαταλείψουμε τη δημοκρατία; Ή τη θεωρούμε τόσο αυτονόητη; Υπήρχαν ιδέες και εγκαταλείφθηκαν; Υπήρχε κάτι; Μας έμεινε η μεγαλομανία για το ένδοξο παρελθόν μας και ο Ξένιος Δίας...
* Είσαι ευχαριστημένη ή δυσαρεστημένη από την καλοκαιρινή συναυλιακή σεζόν; Υπάρχει κάποια ιδιαίτερη στιγμή της που θα ξεχώριζες ή θα θυμάσαι;
Τα τελευταία χρόνια οι συναυλιακές σεζόν στην Ελλάδα φτωχαίνουν κάθε χρόνο και περισσότερο κι αυτό είναι φυσικό με την κρίση. Έξω, παρ' ότι και εκεί η κρίση επηρεάζει τα δρώμενα, υπάρχει σίγουρα περισσότερη ζήτηση απ' όση εδώ. Εάν ξεχωρίσω κάτι στην Ελλάδα, θα είναι η συναυλία για το χωριό Κομμένο, στις 16 Αυγούστου, την επέτειο της σφαγής των κατοίκων από τους Ναζί. Ήταν ένα project του περκασιονίστα Gunther Sommer με τους Ευγένιο Βούλγαρη, Φλώρο Φλωρίδη, Σπήλιο Καστάνη και εμένα. Η μουσική που παίχτηκε ήταν συνθέσεις και αυτοσχεδιασμοί με τίτλο «Songs For Kommeno».
* Υπάρχει κάτι το διαφορετικό στη συναυλία σου στο προαύλιο του Badminton ή είναι σαν όλες τις άλλες;
Η σειρά αυτών των συναυλιών στο Badminton βασίζεται στην προσωπική διαδρομή του κάθε ερμηνευτή ή συνθέτη που παρουσιάζεται. Άρα προσπαθώ και εγώ να συμπεριλάβω τις πιο χαρακτηριστικές «στιγμές» της πορείας μου στο τραγούδι, από την “Λιλιπούπολη” του Γ' προγράμματος το 1979 μέχρι το «Songs Of Another» του 2008.
* Πόσο αλλάζει την προσέγγισή σου το γεγονός ό,τι - απ’ ότι καταλαβαίνω - ουσιαστικά θα πρόκειται για μια «συνομιλία» ανάμεσα στη φωνή σου και το πιάνο της Ευγενίας Καρλαύτη; Θα σε συνοδεύσουν και άλλοι μουσικοί;
Δεν θα υπάρχουν άλλοι μουσικοί. Θα είναι μια προσαρμογή των κομματιών για πιάνο και φωνή. Ή για πιάνο και δυο φωνές, καθώς η Ευγενία επίσης τραγουδάει...
* Η συνεργασία σου με την ECM συνεχίζεται το ίδιο αρμονικά; Ποιες είναι οι εντυπώσεις που έχεις αποκομίσει μέχρι τώρα από αυτήν;
Φαίνεται να συνεχίζεται αρμονικά και ελπίζω να εξακολουθήσει να είναι έτσι. Ο Manfred Eicher, ο ιδρυτής και παραγωγός της εταιρείας, ενδιαφέρεται πάντα να συμμετέχει καλλιτεχνικά στις παραγωγές που αναλαμβάνει και αυτό για εμένα μέχρι τώρα είναι δημιουργική ώθηση αλλά και σημαντική βοήθεια.
* Πώς αντιμετωπίζεις το θέμα της ελληνικής αγοράς μετά την κατάρρευση / εξαφάνιση των περισσότερων εγχώριων δισκογραφικών εταιρειών;
Προς το παρόν οι μουσικοί δεν μπορούν να σταματήσουν να κυκλοφορούν δίσκους, τους χρειάζονται για να υπάρχουν και για να κλείνουν συναυλίες. Οι δίσκοι είναι απαραίτητοι ακόμα και αν πουλιούνται ελάχιστα στα μαγαζιά. Ακόμα και αναλαμβάνοντας οι ίδιοι τα έξοδα της παραγωγής, οι μουσικοί θέλουν να διαθέτουν στο κοινό την δουλειά τους. Εμείς με το γκρουπ έχουμε τη σχέση με την ECM, αυτή μας εξασφαλίζει μια παρουσία και στο εξωτερικό. Δεν ξέρω όμως πόσο γνωρίζει το ελληνικό κοινό τις τελευταίες δουλειές μας αλλά βέβαια αυτό είναι άλλο θέμα. Συζητείται εδώ και χρόνια η κατάρρευση των δισκογραφικών εταιρειών, το τι θα τις αντικαταστήσει και πώς και υπάρχουν σίγουρα αρκετά δυσοίωνα σενάρια. Δεν μ' αρέσει να τ' ακούω, πορεύομαι όπως ξέρω μέχρι τώρα και βλέπουμε. Από την άλλη το Internet έχει αλλάξει πάρα πολύ την ισορροπία ανάμεσα στους δημιουργούς και το κοινό.
* Τι ετοιμάζεις για τον χειμώνα, συναυλιακά και ίσως και δισκογραφικά;
Δισκογραφικά ένα CD -στην ECM φυσικά- με τους Primavera En Salonico. Συναυλιακά έχει προγραμματιστεί ένα καινούργιο project για τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών την άνοιξη με τίτλο «Πλανόδιες Ιιστορίες». Θα γίνουν επίσης συναυλίες με τους Primavera, τους Constantinople και τους Ex Silentio με μεσαιωνικά τραγούδια σε Γερμανία, Βέλγιο, Νορβηγία και Αυστρία.
* Ειδικά σε καιρούς κρίσης όπως η τωρινή ο ρόλος της μουσικής είναι μόνο να προσφέρει αισθητική τέρψη ή και κάτι περισσότερο, Σαβίνα;
Ποτέ η τέρψη από τη μουσική δεν είναι μόνον αισθητική... Ανεξάρτητα από περιόδους κρίσης ο ρόλος της μουσικής μπορεί να είναι και θεραπευτικός. Ανάλογα με το πώς χρησιμοποιείται μπορεί να καταπραΰνει η να διεγείρει, να βοηθήσει ή να βλάψει. Και αυτή τη λειτουργία της τη διαπιστώνουμε συνέχεια και παντού...
Και πανάξιοι συντελεστές της όπως η Σαβίνα Γιαννάτου είναι σε θέση να κινητοποιούν τις πλέον θετικές πλευρές αυτής της λειτουργίας λίαν αποτελεσματικά, τόσο ώστε να μπορούμε να προσβλέπουμε σε αυτούς σταθερά και διαχρονικά, τόσο στους εύκολους όσο και στους χαλεπούς καιρούς...
Πηγή: Η Αυγή
Δημοσιεύτηκε στις 15/09/2012
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire