ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΕΠΑΦΗ

Το ιστολόγιο Πενταλιά πήρε το όνομα
από το όμορφο και ομώνυμο χωριό της Κύπρου.
Για την επικοινωνία μαζί μας
είναι στη διάθεσή σας το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο:
pentalia74@gmail.com

samedi 8 septembre 2012

Πάνος Κουτρουμπούσης: Λίγο αυτοσαρκασμό, παρακαλώ!


Πάνος Κουτρουμπούσης: Λίγο αυτοσαρκασμό, παρακαλώ!
PHOTO: FREDDIE F.

 

Συνέντευξη στον Γιάννη Παπαϊωάννου

Στο άπειρο της σύγχρονης σκέψης και πραγματικότητας, υποτίθεται ότι ισχύουν όλα, για να μπορούν να ανατρέπονται. Τι είδους χαρά σας έχει δώσει εσάς αυτή η ανατροπή;
Μάλλον ασυνείδητη θα έλεγα. Ειδικά αν θυμηθώ τα νεότερά μου χρόνια, όταν ήμασταν νεολαίοι και ασχολούμασταν είτε με τη δημιούργια και τα περιοδικά είτε με τις βόλτες στο Σύνταγμα και στα νησιά, τότε δεν σκεφτόμασταν ότι πρέπει να πάμε ενάντια στο στημένο. Απλώς, γινότανε, σαν να ήταν κάτι φυσικό.
Οπως και τα ζώα: Οταν είναι μικρά, αρχίζουν να παίζουν ή να δαγκώνουν τη μάνα τους μέχρι να βρουν το δρόμο τους και να φύγουν. Οπότε, ιδιαίτερη χαρά εγκεφαλικά συνειδητοποιημένη τότε δεν υπήρχε. Βέβαια, υπήρχε εκείνη η ικανοποίηση ότι κάνουμε κάτι που κάνουν και κάποιοι στην Αμερική ή στο Παρίσι. Ετσι και εμείς, είχαμε τη χαρά ότι κάνουμε κάτι εκτός των συνηθισμένων κόλπων της Ελλάδας.
Στη δεκαετία του πενήντα ζήσατε έντονα τη ζωή στην Παράγκα του Σίμου του Υπαρξιστή και είχατε μια σπάνια για τότε δράση στο μεταπολεμικό κλίμα της Ελλάδας. Τι θυμάστε από εκείνη την εποχή;
Τότε, το πνεύμα της χώρας ήταν κάπως απομονωμένο. Πιο ήσυχο. Μου άρεσε εκείνη η εποχή. Ισως επειδή ήμασταν νεότατοι και κάναμε διάφορα που μπορεί να μην ήταν συνηθισμένα για την υπόλοιπη κοινωνία. Ετσι, λοιπόν, σε ένα ήσυχο τοπίο, υπήρχε ο τρόπος να ξεφεύγεις ?και ειδικά του Σίμου ο υπαρξισμός ήταν κάτι που τους είχε κουνήσει όλους. Μέχρι που η αστυνομία έκλεισε την Παράγκα όταν κάποιοι γονείς άρχισαν να παραπονιούνται ότι οι κόρες τους πηγαίνουν εκεί και χορεύουν!
Σήμερα, τι εικόνα σας δείχνει η ελληνική κοινωνία; Δηλαδή, σε σχέση με εκείνη την εποχή, σήμερα πού έχουμε φτάσει;
Εγώ νομίζω ότι σήμερα έχουν γίνει παραδεκτά όλα. Το να είσαι ακόμα και junkie, κατ' εμέ, είναι αστικό πλέον. Είναι τόσο προστατευμένη η περίπτωση κάθε επανάστασης που αυτοί οι άνθρωποι θεωρούνται θύματα μιας κοινωνικής ασθένειας. Τότε ήταν επαναστάτες, λίγοι και κυνηγημένοι. Και οι junkies και οι ομοφυλόφιλοι. Και όσοι ήταν, ήταν κάπως ηρωικοί. Τώρα, είναι όλα παραδεκτά και εξασφαλισμένα. Σήμερα, η ελληνική κοινωνία τα έχει δεχθεί όλα, οπότε γίνεται και πιο δύσκολο να γίνει κάποια αλλαγή διαρκείας από τους νέους. Η μόνη μη παραδεκτή ακόμα ως αστική κίνηση είναι όταν αυτές οι ομάδες ορμάνε στους δρόμους, πετάνε μολότοφ και τα σπάνε όλα.
Θεωρείτε, δηλαδή, ότι είμαστε καταδικασμένοι από την αστική μας ταυτότητα;
Κάτι θα βγει από όλο αυτό που ζούμε, αλλά αυτό που θα βγει τι θα είναι δεν ξέρω. Θα είναι κάτι ανώτερο της υπάρχουσας ατμόσφαιρας ή θα είναι ο ακραίος και τρελός συντηρητισμός της Χρυσής Αυγής; Προς το παρόν, όλα απορροφώνται.
Τι είναι αυτό που πιστεύετε ότι μπορεί να γεννήσει μια ανυπότακτη σκέψη;
Δεν ξέρω... Είναι ενδιαφέρον, αλλά τελικά αυτό που νομίζω είναι ότι, όπως λέει μια μυστικιστική φιλοσοφία, στην αρχή ήταν η Εποχή του Χρυσού, μετά ήρθε η Εποχή του Αργύρου, τώρα ζούμε τα τέλη της Εποχής του Σιδήρου και θ' ακολουθήσουν οι Εποχές της Πέτρας και του Ξύλου. Εγώ δεν βλέπω πρόοδο. Απλώς, μια αλλαγή. Αλλαγή ήταν και ο Παπανδρέου, και ιδού πού έφτασαν τα πράγματα.
Ποιες εκπλήξεις θεωρείτε ότι μπορεί να κρύβουν τα χρόνια που θα ακολουθήσουν για τους σημερινούς νέους;
Τι εκπλήξεις! Να πιάσουν δουλειές και να κάνουν οικογένειες. Δεν υπάρχει κάτι άλλο. Οι νέοι, όταν σταματήσουν να είναι νέοι, ησυχάζουν. Ναι, κάποιοι μπορεί να γίνουν διανοούμενοι που θα έχουν αντίθετη γνώμη σε ορισμένα πράγματα από την υπόλοιπη κοινωνία της εποχής τους. Αλλά, ας μην ξεχνάμε ότι και οι hippies έγιναν επιχειρηματίες, και από αυτήν τη γενιά, του Πολυτεχνείου, έγιναν πολλοί παράγοντες κομμάτων και βολεύτηκαν με περιουσίες.
Αν ο αρνητισμός ενός καλλιτέχνη απέναντι στις συμβατικότητες της κοινωνίας και ο εν γένει ανορθολογισμός του αποτελούν όψεις μιας ηρωικής καινοτομίας, μπορούμε να υποθέσουμε ότι όποιος καινοτομεί φτάνει τελικά στην επιτυχία;
Ε, όχι και όποιος! Ο Βαν Γκογκ έφτασε; Ο Μπρακ μπορεί να θεμελίωσε τον κυβισμό, αλλά ο Πικάσο συνδυάσε αυτό το ρεύμα και με άλλα πράγματα και απέδειξε ότι τελικά δεν απαιτείται μόνον η καινοτομία. Μετά, όταν έχεις πεθάνει, και την επιτυχία να φτάσεις, δεν θα το μάθεις ποτέ. Εκτός κι αν υπάρχει Παράδεισος και Κόλαση. Και φαντάσου να σε έχουν πάει στην Κόλαση και εσύ να έχεις γίνει μια τεράστια επιτυχία στη Γη...
ΕΥΤΡΑΠΕΛΑ
«Σήμερα είναι τόσο προστατευμένη η περίπτωση κάθε επανάστασης που όλοι, ακόμα και οι junkies και οι ομοφυλόφιλοι, θεωρούνται θύματα μιας κοινωνικής ασθένειας...»


Πηγή: www.imerisia.gr
Δημοσιεύτηκε στις 11/06/2012

Aucun commentaire:

Enregistrer un commentaire