Ανοησία και συναίνεση

Γ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ - ΤΕΤΡΑΔΗΣ

ΔΕΝ έχει διαφύγει την προσοχή του πληροφορημένου κομματιού του ελληνικού λαού η όψιμη εμμονή των μελών της τρόικας, αλλά και ισχυρών στελεχών της ευρωπαϊκής πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, σαν τη Λαγκάρντ, τον Τρισέ, τον Σόιμπλε, τον Ολι Ρεν, για συναίνεση των πολιτικών δυνάμεων στην Ελλάδα.

Η ΕΜΜΟΝΗ αυτή μοιάζει ακόμα πιο μυστηριώδης, όταν εννοεί τη συναίνεση κυρίως -αν όχι αποκλειστικά- της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αδιαφορώντας για την κοινοβουλευτική Αριστερά.
ΗΔΗ ο πρωθυπουργός έχει τη συναίνεση του ΛΑΟΣ και του νεοσύστατου κόμματος της κυρίας Μπακογιάννη.

ΕΙΝΑΙ μυστηριώδης η εμμονή, γιατί εδώ και πολλά χρόνια η αντιπολίτευση που ασκεί η Ν.Δ. στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ είναι από ουσιαστικώς ανύπαρκτη έως εμπράκτως ασθενέστατη.
ΤΑ συνδικάτα, που είναι η κύρια δύναμη άσκησης αποτελεσματικής πίεσης σε μια κυβέρνηση, εξουσιάζονται από το ΠΑΣΟΚ, βαθύ ή ρηχό, στενό ή φαρδύ μικρή η διαφορά, και δευτερευόντως από την Αριστερά, παρ' όλο που η Ν.Δ. έχει ισχυρή αντιπροσώπευση σ' αυτά. Δεν έχει ούτε τον καθοριστικό λόγο ούτε τον αγωνιστικό λόγο.
ΕΤΣΙ, τουλάχιστον στην άσκηση της οικονομικής πολιτικής, που είναι και το πρωτεύον θέμα της εποχής, οποιαδήποτε αντίδραση μέχρι στιγμής έχει προέλθει από τις φιλοκυβερνητικές οργανώσεις και όχι από τις οργανώσεις της Ν.Δ.
ΕΠΙΠΛΕΟΝ, στη Βουλή όπου ψηφίζονται τα νομοσχέδια αλλαγής του εργασιακού και επιχειρηματικού τοπίου της χώρας με ταχύ ρυθμό τον τελευταίο χρόνο, η καταψήφιση στο σύνολο ή σε άρθρα από τη Ν.Δ. καθόλου δεν ενοχλεί στην άσκηση της κυβερνητικής πολιτικής.
Η Ν.Δ. δεν ασκεί εξεγερτική ρητορική, δεν συσπειρώνει κανένα μαχητικό κομμάτι της κοινωνίας και δεν απειλεί το οικονομικό πρόγραμμα της τρόικας διά της κυβέρνησης. Τουλάχιστον μέχρι στιγμής.
ΟΙ προτάσεις της, μάλιστα, αλλά και η οικονομική της τοποθέτηση από τη φύση της είναι πλησιέστερες προς την αγορά της οικονομίας, που προωθούν η τρόικα και η Ευρώπη των τραπεζικών και επιχειρηματικών συμφερόντων.
ΤΕΛΟΣ, η Ν.Δ., κατά παράδοση και σε αντίθεση με το ΠΑΣΟΚ, δεν ασκεί ποτέ κριτική στην εξωτερική πολιτική του ΠΑΣΟΚ με τρόπο που να πυροδοτεί το εσωτερικό πολιτικό κλίμα. Συνήθως, επικαλούμενη το εθνικό συμφέρον, δεν ναρκοθετεί τις κινήσεις των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ στο εξωτερικό.
ΑΠΟ τα παραπάνω πραγματικά περιστατικά αναρωτιέται κανείς: Οι άνθρωποι της τρόικας και οι λοιποί πολιτικοί και οικονομικοί Ευρωπαίοι αξιωματούχοι είναι εντελώς άσχετοι με την ελληνική πραγματικότητα;
ΜΗΠΩΣ είναι ηλίθιοι και νομίζουν ότι οι πανελλαδικές απεργίες, οι συγκρούσεις με την αστυνομία, η αντίδραση των συνδικάτων, ο πελατειακός εκβιασμός προς υπουργούς και κυβερνητικό κόμμα προέρχονται από τη Ν.Δ.;
ΜΗΠΩΣ νομίζουν ότι η Ν.Δ. απειλεί την πάγια κοινοβουλευτική δικτατορία των 151 ψήφων, που περνάει ό,τι να 'ναι χωρίς κανένα σεβασμό στις απόψεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης;
ΜΗΠΩΣ θέλουν να αποδυναμώσουν το κομματικό πολιτικό σύστημα της χώρας, φοβούμενοι ότι η πλήρης εφαρμογή του Μνημονίου από την κυβέρνηση, η οποία δεν έχει ξεκινήσει ακόμη (!), θα στρέψει τον λαό σ' έναν πόλο αντίστασης, που μπορεί να είναι η Ν.Δ.;
ΟΠΩΣ και να το σκεφτεί κανείς, η τρόικα αποδεικνύεται άσχετη πολιτικά και βαθιά νυχτωμένη, αντάξια των οικονομικών της συνταγών.
ΓΙΑΤΙ μοιάζει να αγνοεί ότι το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. δεν είναι παρά οι δύο πόλοι ενός διεφθαρμένου συστήματος, που το μόνο για το οποίο νοιάζονται είναι η άσκηση της ίδιας εξουσίας.
ΜΠΟΡΕΙ ο Γ. Παπανδρέου και ο Α. Σαμαράς να θέλουν να είναι κάτι διαφορετικό. Αλλά θα διοικήσουν διά του Θ. Πάγκαλου και του Γ. Γιακουμάτου. Αυτούς εξέθρεψαν.

Πηγή: Το Βήμα
Δημοσιεύτηκε στις 23/05/2011