Περί ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας

Γιάννης Κολλάτος 

Επειδή η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας είναι σχετική έννοια, αρκεί κανείς να δει τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για το ισοζύγιο εμπορικών συναλλαγών για να καταννοήσει ότι η χώρα έχει σαθρό παραγωγικό μοντέλο. Το να εισάγει για παράδειγμα η Ελλάδα όσπρια από την Κίνα ή λάδι από Ισπανία, Ιταλία και Γερμανία(!) σημαίνει πως κάπου είχε χαθεί η έννοια της στοχευμένης ππαραγωγής στη χώρα. Το λιγότερο κράτος δεν σημαίνει ανύπαρκτο κράτος.

Η εύκολη εξήγηση είναι ότι οι αγρότες μας εθίστηκαν στα προϊόντα που έχουν επιδοτήσεις και εγκατέλειψαν παραδοσιακές καλλιέργειες όπως τα ψυχανθή (φακές, ρεβύθια, φασόλια). Ωστόσο αυτή είναι η εύκολη απάντηση.

Η ΠΑΣΕΓΕΣ θεωρεί ότι η ελληνική αγροτική οικονομία μπορεί να καλύψει τις εγχώριες ανάγκες και τη διατροφική επάρκεια της χώρας..

Στο Σ/Μ ωστόσο ο καταναλωτής γνωρίζει άραγε ότι αγοράζει φακές Κίνας; Υπάρχουν έλεγχοι και επαρκής σήμανση των προίόντων ώστε να προστατεύεται και ο καταναλωτής και η εγχώρια παραγωγή;

Η πολιτεία μέσω των κοινοτικών προγραμμάτων ενθάρρυνε επιχειρηματικές δραστηριότητες τυποποίησης των ελληνικών αγροτικών προϊόντων; Γιατί δεν μπορεί η Γερμανία να συσκευάζει ελληνικό λάδι, όταν η μόνη ελιά που διαθέτει είναι εκείνη της κυρίας Μέρκελ στο μάγουλο...

Γιατί οι Ισπανοί έγιναν παγκόσμιοι leaders στο ελαιόλαδο; Προώθησαν ποικολίες πιο ανταγωνιστικές από την Ελλάδα αφού καλλιεργούνται σε πεδινές περιοχές και εφαρμόζουν μηχανοσυλλογή άρα επιτυγχάνουν άριστη ποιότητα (μηδέν οξύτητα) εξωθώντας πλέον την ελαιοκαλλιέργεια σε παραδοσιακές ορεινές και ημιορεινές περιοχές της χώρας που έχουν πλέον παγορευτικό κόστος παραγωγής, σε άλλες λύσεις όπως τη βρώσιμη ελιά όπου παραμένουμε ασυναγώνιστοι.

Η πολιτική μας ελίτ όμως αφού δεν συνεργάζεται με το επιστημονικό δυναμικό της χώρας παίρνει μαζί της στα ταξίδια στην Κίνα μπουκαλάκια με ελαιόλαδο για να διαφημίσει εντέλει το Ισπανικό που έχει κατακλύσει τις παγκόσμιες αγορές! Καλό θα ήταν βέβαια να αντέγραφε τους Ισπανούς επεκτείνοντας την ελαιοκαλλιέργεια σε πεδινές περιοχές με νέες ανθεκτικέςποικιλίες (κοντή ελιά)- αφού τις ελληνικές δεν τις κατοχυρώσαμε και έχουν πλέον γίνει ανάρπαστες σε Καλιφόρνια και Αυστραλία - και μετά να ξεκινούσε καμπάνια προώθησης εξαγωγών στο ελαιόλαδο.

Εκεί όμως που "έχει χαθεί η μπάλα" στην κυριολεξία από πλευράς ελέγχων είναι στα γαλακτοκομικά προϊόντα, με αποτέλεσμα οι καταναλωτές να προμηθεύονται κυρίως προϊόντα από τις βόρειες χώρες της Ευρώπης, αφού στο αγελαδινό γάλα η χώρα είναι ελλειμματική κατά περίπου 500.000 τόνους ετησίως, ενώ το 80% σχεδόν του βόειου κρέατος είναι εισαγόμενο. Και φυσικά για την κτηνοτροφία της Κεντρικής και Β. Ευρώπης ισχύουν άλλα μέτρα και σταθμά, καθώς τα κράτη μέλη πέρα από την κοινή αγροτική πολιτική έχουν και εθνική πολιτική για την κτηνοτροφία...

Το 2008 με την ΚΟΑ ζάχαρης και προκειμένου να εξυγιάνει το χαρτοφυλάκιό της η ΑΤΕ υποχρεωθήκαμε στο κλείσιμο δύο εργοστασίων ζάχαρης με αποτέλεσμα σήμερα να είμαστε ελλειμματικοί σε ζάχαρη και να αδυνατούμε να καλύψουμε την πρώτη ύλη για τις βιομηχανίες κομπόστας,...

Χώρες που είναι συνδεδεμένες με την Ε.Ε. όπως η Τουρκία διατηρούν τις εξαγωγικές επιδοτήσεις σε μία σειρά από προϊόντα (π.χ. έπιπλα που έχουν κατακλύσει και την εγχώρια αγορά) και κυρίως δίνουν τη δυνατότητα με μέτρα προστασίας της παραγωγής ιδιαίτερα της πρωτογενούς να είναι ανταγωνιστικές. Πάρτε για παράδειγμα το κόστος άρδευσης των αγροτικών προϊόντων το οποίο για περιοχές όπως η Θεσσαλία είναι δυσβάσταχτο, πόσω μάλλον αν ευοδωθούν τα σχέδια για ιδιωτικοποίηση και υδροεληκτρικών φραγμάτων στο πλαίσιο της απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας. Αντίθετα στη γειτονική Τουρκία υπάρχουν συλλογικά αρδευτικά δίκτυα με καναλέτα που διασφαλίζουν χαμηλό κόστος άρδευσης στους παραγωγούς...

Σε γενικές γραμμές η ελληνκή πρωτογενής παραγωγή είναι εξαρτημένη σε βαθμό εθισμού από τις κοινοτικές επιδοτήσεις, ενώ απουσιάζει ένα εθνικό σχέδιο που θα ενισχύσει προίόντα όπου η χώρα είναι ελλειμματική με αποτέλεσμα να διαρρέει πολύτιμο συνάλλαγμα. Η έκθεσή μας στο ευρώ μας αποδιοργάνωσε από πλευράς παραγωγικού μοντέλου, αφού συντεχνίες που λυμαίνονται τον πλούτο της Ελλάδας επέβαλαν τους όρους καθιστώντας τη χώρα έντονα μεταπρατική με διόγκωση του τριτογενούς τομέα και ταυτόχρονη συρρίκνωση του πρωτογενούς και του δευτερογενούς...

Τώρα που η χώρα είναι αναγκασμένη εκ των πραγμάτων να έχει πρωτογενές πλεόνασμα, αναζητούμε την άκρη του νήματος για να επιστρέψουμε σε μία αυτάρκη οικονομία αφού οι εισαγωγές περιορίζονται λόγω απουσίας πίστωσης από τους προμηθευτές... Πάλι βεβαια δίχως σχέδιο, δίχως οργάνωση αλλά στηριζόμενοι στο εμπορικό δαιμόνιο του Έλληνα.

Δαρβινικά βέβαια, αφού θα αρχίσουμε να πεινάμε και θα μας περικόπτονται οι εισαγωγές θα αρχίσουμε και να καλλιεργούμε για να έχουμε να φάμε...

Μόνο που η θεωρία της φυσικής επιλογής ισχύει σε κοινωνίες ζώων και τριτοκοσμικές χώρες. Σε ευνομούμενες πολιτείες ο σχεδιασμός για την παραγωγή δεν ανήκει μόνο στις δυνάμεις της αγοράς και τις δυνάμεις της φύσης...

Πηγή: www.tovima.gr

Δημοσιεύτηκε στις 03/02/2012