Κύπρος - Ένας κομμουνιστής Πρόεδρος δεν υπογράφει μνημόνια νεοφιλελεύθερων συνταγών

Έχει και την επιλογή της παραίτησης...

Κωστάκης Αντωνίου

Είναι φανερό ότι ο Πρόεδρος Χριστόφιας και το ΑΚΕΛ τρέμουν στο ενδεχόμενο να υποχρεωθούν να υπογράψουν μνημόνιο με τον Μηχανισμό Στήριξης για την αντιμετώπιση των τεράστιων οικονομικών προβλημάτων του τόπου. Γνωρίζουν, αφενός, ότι το μνημόνιο θα είναι επαχθές για τον λαό και ιδιαίτερα τους εργαζομένους. Και αντιλαμβάνονται, αφετέρου, ότι οι ιδεολογικές τους αρχές και τα πιστεύω τους, οι αριστερές καταβολές τους, δεν τους επιτρέπουν να μετατραπούν σε δυνάστες των εργαζομένων και να καταστούν η κυβέρνηση η οποία συνήργησε, υπέγραψε και εφάρμοσε μία συμφωνία με νεοφιλελεύθερες συνταγές.


Τέτοια συνέργεια θα αμαύρωνε την ιστορία του ΑΚΕΛ, θα εξέθετε στον αιώνα τον άπαντα το ΑΚΕΛ, ότι υπήρξε το μοναδικό κομμουνιστικό κόμμα στην ιστορία του κομμουνισμού, το οποίο έγινε το όχημα μέσω του οποίου πέρασε μια καπιταλιστική αντιμετώπιση των οικονομικών δυσκολιών. Ούτε, ασφαλώς, ο Πρόεδρος Χριστόφιας θα ήθελε να αμαυρωθεί και η κομμουνιστική του καταβολή με εφαρμογή ενός απεχθούς μνημονίου που θα φέρει την υπογραφή του.
Εμείς αντιλαμβανόμαστε τα φοβερά διλήμματα και του Προέδρου Χριστόφια και του ΑΚΕΛ. Αισθανόμαστε και δικαιολογούμε και ακόμη υπερασπιζόμαστε το δικαίωμά τους να μείνουν πιστοί στα ιδεολογικά πιστεύω και στις αρχές τους. Όταν ακόμη ολόκληρη η πολιτική της κυβέρνησης του Προέδρου και του κόμματος ήταν ότι δεν θα δεχθούν να καταβάλουν οι εργαζόμενοι το κόστος της κρίσης, και ότι πρέπει να γίνει σεβαστός ο κοινωνικός διάλογος και οι συλλογικές συμβάσεις, πώς γίνεται τώρα, με την υπογραφή ενός μνημονίου, να αυτοαναιρούνται και να αυτοκαταργούνται και πολιτικές και αρχές και δεδηλωμένες διακηρύξεις;
Παρά ταύτα, πιστεύουμε ότι και ο Πρόεδρος Χριστόφιας και το ΑΚΕΛ είχαν όλες τις ευκαιρίες και όλο τον χρόνο στη διάθεσή τους να αποφύγουν τα φοβερά διλήμματα που σήμερα τίθενται μπροστά τους.
Αν έγκαιρα διαπίστωναν τα προβλήματα της οικονομίας και έγκαιρα λάμβαναν μέτρα, πολύ λιγότερα επώδυνα από αυτά που θα έλθουν, σίγουρα θα απέφευγαν την οδυνηρή προσφυγή στον Μηχανισμό Στήριξης. Είχαν, στην προσπάθεια αυτή, τη στήριξη του Δημοκρατικού Συναγερμού και των άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης και τα μέτρα μπορούσαν να εφαρμοσθούν μέσα σε κλίμα γενικής συναίνεσης και με το ολιγότερο κόστος.
Επίσης, είχαν και έχουν, ακόμη, μια επιλογή: Οδυνηρή μεν, αλλά εκτιμητέα. Ο Πρόεδρος Χριστόφιας, ως αγνός κομμουνιστής που πιστεύει πραγματικά στις αρχές του, να υπέβαλλε παραίτηση. Να απευθυνόταν στον λαό και να έλεγε ότι, ως κομμουνιστής και ως πρώην ηγέτης του Κόμματος Εργαζομένων, δεν του επιτρέπουν η συνείδησή του και οι αρχές του να συναινέσει σε υπογραφή μννημονίου, το οποίο θα υπέβαλλε τους εργαζομένους σε δεινή δοκιμασία και θα τους αποστερούσε το δικαίωμα μιας καλύτερης ζωής.
Αυτό έπρεπε να πράξει έγκαιρα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Έχει τον χρόνο να το πράξει και σήμερα, αφού βεβαίως επιμετρήσει και τις συνέπειες για τον τόπο, από τη λήψη τέτοιας απόφασης. Διότι, το να παίζει σε δύο ταμπλό, να διαπραγματεύται με την Τρόικα και από την άλλη να δηλώνει προστάτης των εργαζομένων και των αριστερών αρχών του, ή να παρατραβά τις διαπραγματεύσεις (όπως πιθανώς να είναι η πρόθεσή του), αυτό όχι μόνο δεν βοηθά τον ίδιο, αλλά υποβάλλει σε νέα δοκιμασία τη χώρα.
Αν ο Πρόεδρος Χριστόφιας έχει κατά νουν να μην υπογράψει το μνημόνιο, έχοντας ή μη έχοντας τη σανίδα σωτηρίας του ρωσικού δανείου, και να προσπαθεί να παραπλανήσει την Τρόικα, χείριστη υπηρεσία προσφέρει στη χώρα. Οφείλει να πάρει τις αποφάσεις του σήμερα. Όχι αύριο...



Πηγή: Η Σημερινή
Δημοσιεύτηκε στις 10/08/2012