Του Άριστου Μιχαηλίδη
Ακόμα κι αν ο Μακάριος πριν από 35 χρόνια συμφωνούσε με τη
διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, έτσι όπως περιγράφεται σήμερα είτε μέσα
από τις προτάσεις του Προέδρου Χριστόφια, είτε μέσα από το λεπτομερές
σχέδιο του 2004, θα έπρεπε να αποδεχθούμε χωρίς καμιά αμφισβήτηση τη
συμφωνία του, έστω κι αν μεσολάβησαν κοσμογονίες; Αν ο Μακάριος πίστευε
πριν από 35 χρόνια ότι θα μπορούσε να λειτουργήσει ακόμα και η εκ
περιτροπής προεδρία, αλλά οι δεκαετίες που μεσολάβησαν και η πολιτική
των νεοσουλτάνων της Άγκυρας, απέδειξαν ότι κάτι τέτοιο θα οδηγούσε με
μαθηματική ακρίβεια σε νέες περιπέτειες, δεν θα μπορούσαμε σήμερα να το
αμφισβητούμε;
Να σκεφτεί κανείς ότι πριν από 35 χρόνια ο μόνος που είχαμε να ασχολείται με την ενημέρωσή μας από την Τουρκία ήταν ο αείμνηστος Τενεδιός, ενώ σήμερα διαθέτουμε δεκάδες τουρκολόγους να αναλύουν την τουρκική πολιτική (ακόμα και στο Προεδρικό υπάρχει πια τουρκολόγος σύμβουλος και γαμβρός του Προέδρου μας), δεκάδες διεθνολόγους και συνταγματολόγους (έχουμε πολλούς άλλους εκτός από τον κ. Τσελεπή), δεκάδες μορφωμένους ανθρώπους, που μπορούν να ερμηνεύουν τις συνθήκες μέσα στις οποίες προσπαθούμε να βρούμε κι εμείς μια λειτουργική γωνιά να επιβιώσουμε. Δεν θα είχαμε καμιά δικαιολογία να επιμένουμε σε κάτι, που αποφασίστηκε πριν από τρεις δεκαετίες, χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη πόσες ανατροπές μεσολάβησαν και πόσο πολύ ξεσκεπάστηκαν πια τα τουρκικά σχέδια για την Κύπρο. Ωστόσο, ο Μακάριος δεν συμφώνησε ποτέ με αυτό που του καταλογίζουν σήμερα για να δικαιολογήσουν τις δικές τους φιλοσοφίες.
Από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο μέχρι τον ΓΓτου κυβερνώντος κόμματος και μέχρι τον ίδιο τον Πρόεδρο ειπώθηκε τόσες πολλές φορές αυτές τις μέρες, που πες, πες θα το πιστέψουμε κι εμείς. Ότι δηλαδή ο Μακάριος «έλαβε τη θαρραλέα και καθοριστική απόφαση για αποδοχή της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας στη Συμφωνία Υψηλού Επιπέδου το 1977», όπως έλεγε ο Πρόεδρος Χριστόφιας στην Παναγιά (3/8/12). Αλλά, επειδή το υποσχεθήκαμε και σε αναγνώστες, ιδού πιο κάτω ολόκληρη η συμφωνία, που υπέγραψε ο Μακάριος με τον Ντενκτάς στις 12 Φεβρουαρίου 1977 και που δεν ήταν περισσότερες από 100 λέξεις:
1. Επιζητούμε μια ανεξάρτητη, αδέσμευτη δικοινοτική ομόσπονδη Δημοκρατία.
2. Το έδαφος υπό τη διοίκηση της κάθε κοινότητας πρέπει να συζητηθεί υπό το φως της οικονομικής βιωσιμότητας ή παραγωγικότητας και της ιδιοκτησίας γης.
3. Θέματα αρχών όπως η ελευθερία διακίνησης, ελευθερία εγκατάστασης, το δικαίωμα περιουσίας και άλλα εξειδικευμένα ζητήματα, είναι ανοικτά για συζήτηση, λαμβάνοντας υπόψη τη θεμελιώδη βάση ενός δικοινοτικού ομοσπονδιακού συστήματος και ορισμένες πρακτικές δυσκολίες, οι οποίες μπορεί να προκύψουν για την τουρκοκυπριακή κοινότητα. 4. Οι εξουσίες και αρμοδιότητες της κεντρικής ομοσπονδιακής κυβέρνησης θα είναι τέτοιες, ώστε να διασφαλίζουν την ενότητα της χώρας λαμβανομένου υπόψη και του δικοινοτικού χαρακτήρα του κράτους».
Η δικοινοτική ομοσπονδία δεν σημαίνει διζωνική. Σημαίνει ομοσπονδία δυο κοινοτήτων, όπως είναι και η Κυπριακή Δημοκρατία κράτος δύο κοινοτήτων. Το έδαφος υπό τη διοίκηση της κάθε κοινότητας, δεν σημαίνει δύο ζώνες, μπορεί να σημαίνει και τρεις και δεκατρείς… aristosm@phileleftheros.com
Να σκεφτεί κανείς ότι πριν από 35 χρόνια ο μόνος που είχαμε να ασχολείται με την ενημέρωσή μας από την Τουρκία ήταν ο αείμνηστος Τενεδιός, ενώ σήμερα διαθέτουμε δεκάδες τουρκολόγους να αναλύουν την τουρκική πολιτική (ακόμα και στο Προεδρικό υπάρχει πια τουρκολόγος σύμβουλος και γαμβρός του Προέδρου μας), δεκάδες διεθνολόγους και συνταγματολόγους (έχουμε πολλούς άλλους εκτός από τον κ. Τσελεπή), δεκάδες μορφωμένους ανθρώπους, που μπορούν να ερμηνεύουν τις συνθήκες μέσα στις οποίες προσπαθούμε να βρούμε κι εμείς μια λειτουργική γωνιά να επιβιώσουμε. Δεν θα είχαμε καμιά δικαιολογία να επιμένουμε σε κάτι, που αποφασίστηκε πριν από τρεις δεκαετίες, χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη πόσες ανατροπές μεσολάβησαν και πόσο πολύ ξεσκεπάστηκαν πια τα τουρκικά σχέδια για την Κύπρο. Ωστόσο, ο Μακάριος δεν συμφώνησε ποτέ με αυτό που του καταλογίζουν σήμερα για να δικαιολογήσουν τις δικές τους φιλοσοφίες.
Από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο μέχρι τον ΓΓτου κυβερνώντος κόμματος και μέχρι τον ίδιο τον Πρόεδρο ειπώθηκε τόσες πολλές φορές αυτές τις μέρες, που πες, πες θα το πιστέψουμε κι εμείς. Ότι δηλαδή ο Μακάριος «έλαβε τη θαρραλέα και καθοριστική απόφαση για αποδοχή της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας στη Συμφωνία Υψηλού Επιπέδου το 1977», όπως έλεγε ο Πρόεδρος Χριστόφιας στην Παναγιά (3/8/12). Αλλά, επειδή το υποσχεθήκαμε και σε αναγνώστες, ιδού πιο κάτω ολόκληρη η συμφωνία, που υπέγραψε ο Μακάριος με τον Ντενκτάς στις 12 Φεβρουαρίου 1977 και που δεν ήταν περισσότερες από 100 λέξεις:
1. Επιζητούμε μια ανεξάρτητη, αδέσμευτη δικοινοτική ομόσπονδη Δημοκρατία.
2. Το έδαφος υπό τη διοίκηση της κάθε κοινότητας πρέπει να συζητηθεί υπό το φως της οικονομικής βιωσιμότητας ή παραγωγικότητας και της ιδιοκτησίας γης.
3. Θέματα αρχών όπως η ελευθερία διακίνησης, ελευθερία εγκατάστασης, το δικαίωμα περιουσίας και άλλα εξειδικευμένα ζητήματα, είναι ανοικτά για συζήτηση, λαμβάνοντας υπόψη τη θεμελιώδη βάση ενός δικοινοτικού ομοσπονδιακού συστήματος και ορισμένες πρακτικές δυσκολίες, οι οποίες μπορεί να προκύψουν για την τουρκοκυπριακή κοινότητα. 4. Οι εξουσίες και αρμοδιότητες της κεντρικής ομοσπονδιακής κυβέρνησης θα είναι τέτοιες, ώστε να διασφαλίζουν την ενότητα της χώρας λαμβανομένου υπόψη και του δικοινοτικού χαρακτήρα του κράτους».
Η δικοινοτική ομοσπονδία δεν σημαίνει διζωνική. Σημαίνει ομοσπονδία δυο κοινοτήτων, όπως είναι και η Κυπριακή Δημοκρατία κράτος δύο κοινοτήτων. Το έδαφος υπό τη διοίκηση της κάθε κοινότητας, δεν σημαίνει δύο ζώνες, μπορεί να σημαίνει και τρεις και δεκατρείς… aristosm@phileleftheros.com
Πηγή: Ο Φιλελεύθερος
Δημοσιεύτηκε στις 08/08/2012
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire